آزمانک :کچائیں میتگ ءِ پکائیں کشک
آزمانکار: اصغر زہیر
چہ کرناں ہمے زمینءِ سرا آبادیں اے میتگ کہ لہتیں پکاءِ لوگ آں ابید کہ آرتءِ تہا وادءِ کساسءَ اَنت،آدگہ درست کچاءِ لوگ اَنتءُ آہانی دیوال اوں کچائیگ اَنت کہ بازین یےءَ چہ ہئورءَ پد آہانی لیپ دئیگءِ اوں جوازت نیست اِنت ۔ہمے دیوالانی ہڑِکّ آں بگندئے چو لاگریں ساہ دار ءَ دنتانءُ شاگوریے

دراتکگ اَنت۔
اے میتگءَ دہکانءُ زمین دارانی بزگیءِ داستان وتی جاہءَ کہ ناہاریں سیلاپءَ پاد لپوشان کتگ اَنت۔ادا ہسپتالءِ شریں آسراتی دئیگ نہ بوتگ۔ ہماآسراتی کہ سکیں وہداں بُنکی گزراں پیلو بہ کن اَنت۔بازین یے ءَ وَ شپءَشام اوں نیست اِنت۔
بے روزگاری اوں اے میتگءِ مزنیں جیڑہےءُجنک ءُ بچکی پکا ءِ اسکولاں ابیداوں وانگءُ وانینگءِ شریں آسراتی نیست اِنت۔
چولس مہلوکءِ جیڑہاں اے میتگءِ زندگیں مردم آنی زندگیں جیڑہ اوں سک باز اَنت۔
آپ،نان،کار،نادراہی،سواری،نشہ،وانگ،گوازیءُ دگہ بازیں آسراتی آنی نہ بوہگ ہوار اَنت۔
سرکارءِ چم آں پمشکہ اے شریں میتگ یے کہ اےمیتگءِ مردم انوگیں آجوئی ءِ جنگءَ گون نہ اَنت۔آدگہ درستیں جیڑہ وتی جاہءَ چو میروءِ دکانءِ برپءِ پیتیءِ ٹماٹراں بداتگ اَنتءُ ہمے نیکی آنی مُزءَ سرکارءَ اے کچائیں میتگءِ درائیں دمکءُ درانءَ پکا کنگءِ سوگاتءُ گواچی بکشاتگ۔
ہمے گپءَ اےمیتگءِ مہلوک سک گلءُ شادان اَنت کہ بچاراِت شما گش ات کہ سرکار گَندگ اِنتءُ مارا کشگءَ اِنت۔
سرکار پرچا اے میتگءِ مردماں آوار نہ جنتءُ زنگول نہ کنت۔
اے کچائیں میتگءِ پکائیں دیوالانی بسات چو ہما بے عقل ئیں مردءَ اِنت کہ مدام وتی چُکءِ پرپٹءَ سوار بوتگ،بلئے وتی بڈئے کاہے پرپٹءِ سرا ایر کنگءِ بدلءَ وتی بڈءَ بستگ اَنت۔بزاں آ پرپٹءَ سوار بوتگءُ کاہ آئیءَ سوار بوتگ اَنت۔
زی ہمے میتگءَ بلاہیں ہئورءُ باران یے اتکگ اتءُ کچائیں دیوالانی ھاکءُ ہشت یے ششتگ اتنتءُ بازیں دیوال یے اوں ڈھور داتگ ات یے۔
سیاہیں شپءِ روژناہیءَ پد سہبءَ دراہیں مہلوک ہمے پکائیں کشک آنی سرا زیکیں بیگہءِہئورءِ ناشرکاریءَ بدءُ بُل کنانءَ وتی دیوالانی کپتگءُ رتکگیں ھاک آں لگت دیانءُ گوزانءَ دیم پہ واجہءَ شکایت کنگءَ روگءَ اتنت۔