شمیم شاہ جیءِآزمانکےءِسرءَدوگپ

موؔمن مزار

بلوچی لبزانکءَ کسانیں وھدےءَ بازیں تہرانی سرءَ مئے نبشتہ کاراں بورتاچی کرتگ بلیں اےدرگتءَشاعریءَچہ پد اگاں لبزانکی تہرےءَ گیش دیمروئی کرتگ گڑا آ مئے کسّہی لبزانکءِتہر آزمانک اِنت۔
شہ بنداتی روچءَتاں مروچیءَاے تہر یکشلءَنبشتہ بوھگ ءَ اِنت ءُ پدا بازیں نبشتہ کارے ودی بوتگ۔
چوشکہ بلوچیءَ آزمانکءِپڑا یک نامے مئے دوستءُ استاد شمیم شاہ جی ئیگ اِنت کہ لبزانکی بازیں تہرانی ھواریءَ آزمانکءِ پڑا ھم گندگ بیت۔
شمیم شاہ جیءِچیزے آزمانک من ساریءَونتگ اَتءُمنءَدوست ھم بوتگ اَنت کہ آئیءِیک دگہ آزمانکے منی دیم ءَ گوست “اسپتءُسیاھیں کاریگر”ءِنامءَ کہ بلوچی ءِ جوانیں تاکبند “چَمّگ” ءِ تاک نمبر21ءَ چاپ بوتگ۔
شمیم شاہ جیءِھمے آزمانکءِکسّہءَ کمو کسان کنان ءُ شُمئے دیم ءَ کاراں رندءَ وتی گپاں ھم شُمئے دیمءَکاراں۔
اے آزمانک یک انچیں راستی یےءَگوں بندوک اِنت کہ آئیءَکس رد نہ کنت۔ ایشیءِکسّہ چو اے وڑا اِنت دوکارست اَنتءُدوئیں گوں وت سنگت اَنت رحمان ءُ نودان ءِ نامءَ کہ یک روچے نند اَنت گڑا نودان وتی استاد یارمحمد ءِ کسّہءُجاورھالءَگوں رحمانءَبیان کنت کہ مئے چاگردءَسرکار شہ وتی زمہ داریاں پہکءَپراموش انت گُشے سرکار مُرتگءُگار انت کہ مئےچاگردءَ یارمحمدءِوڑیں مردمے گوائیت کہ آ شپءُروچ شہ وتی علمءُزانتءَچاگردءِ ورناھاں پگری حساب زانت دیان اِنت بلیں آئیءَرا نہ چاگرد دست کمکی یے کنتءُنئیکہ دادءُدلبڈی بلیں چاگرد اِنت کہ انگتءَ ایر جنت ئےکہ آ ایشاں درستاں پہ وتی زاتی نپ ءُ پائدگ ءَ کنگ ءَ اِنت۔ دومی نیمگءَ انوں آئی ءِ جاور انچوش اَنت کہ من پہلی ءِ روچ ءَآئی ءِ گسءَشُتگ اَت اوں آئیءَرا کتاب ءِ بدل ءَ وامانی دپتر دست ءَدیستگ اَت کہ سک پریشانیءِآماچ اَت۔
گڑا رحمان گُش اِیت کہ یارمحمد اے چیزاں نہ چار اِیت سادگ تبیں مردمے وتی جُہد ءَ دیم ءَ بران کنت۔
ھمے وڑا اے دوئیں کارست یارمحمد ءِبابت ءَگپ ءُ تران کن اَنت گڑا دیمترءَنودان گُش اِیت کہ انون یارمحمدءِجاور باز ھراب اَنت کہ آئیءَوتی کسّہ منی گوما گُشتگ اَت کہ دیمترءَآئیءِنیّت دگہ وڑ اِنتءُخدا چوش مہ کنت پچےکہ مئےچاگرد اگاں شہ گژنءَنہ مُرت گڑا المّءَشہ زانت ءُ پگر ءِ چراگ ءَ زبہر بیت ءُ مِر اِیت۔
رحمانءَدرائینت کسّہ چی اِنت گڑا نودانءَجواب گردینتءُگُشت کہ یار محمدءَگُشتگ منءَ یک شپےءَتاں سُہبءَواب نیاتگءُمن دو چپیں ھیالانی آماچ بوتگ اوں کہ منی فیصلی توان ھم لگتمال بوتگءُھمے وابءِگندگءَ من دو کاریگر دیست کہ یکے شہ آزمانءَدرآت رنگءَ اسپیت اَتءُدمی شہ زمینءَکہ ایشیءِرنگ سیاہ اَت۔ گڑا اے دوئیں گوں وت جنگءَ لگ اِت اَنت کہ ایشانی جنگ ءِ وھد ءَ شاھاں انچوش توار کرت گُشے بمب تراکے بہ بیت آخر شہ اسپیتیں کاریگر ءِ شاھاں ھون در آت گڑا منی سر سُبک بوت۔
اے گپانی اُشکنگءَپد رحمانءَ وتی سگریٹ روک کرت۔
نوں ھمے کسّہءَکمو پریچاں کناںءُچاراں۔
اسلءَاے کسّہءِتہا بازیں چیز چیر اندیم کنگ بوتگ اَنتءُاے نبشتہ کارےءِسوب مندی اِنت کہ آ وتی وانوکءَجیڑگءَبہ پرمائیت چوشکہ یار محمد استادے بلیں المّی نہ اِنت کہ یار محمد استادے دگہ چاگردی جہدے کارے بوت کنتءُبوت کنت کہ اسلیءَاستادے۔
دومی شمیم شاہ جیءَگپ کہ پہ وانوکاں یل داتگ آ دو چیدگ اَنت کہ آزمانکءِجند چیدگی آزمانکے آ دوئیں چیدگ اسپیتءُسیاھیں کاریگر اَنت کہ اسلءَاے کاریگر نہ اَنت دو ھیالءُسوچ اَنت کہ چہ ایشان یکے جوانیں ھیال اِنتءُدومی ھرابیں۔
اسپیتیں کاریگرءَ شہ مراد استادی انت ھما کار کہ شائی چاگردءَ سیتءُنپ رس اِیت سیاھیں کاریگر ھما مجبوریءُ خواری اَنت کہ چاگردءِ ڈالچاری ءُ بے پرواہی زانگ بنت کہ آ یک نیکیں عملےءِ دیمءَ چو کاریگرءَ اوشت اَنت گڈ سرءَ مجبور کن اَنت کہ وتی نیکیں راہءَ بدل بہ کنت۔ کاریگرانی جنگءَ وختے کہ اسپتیں کاریگرءِ شاہ ھونیں بوت اَنت ایشی مطلب اِنت کہ آ نزور بوتءُپروش وارت ئے۔ یعنی استادءَبازیں چارءُ بچارءَ پد فیصلہ کرت کہ اے ملکءُ سماج چون کہ شمن چٹ بے پرواہ اِنت منی ھزمتءَ را پوچےءِکچّءَ ارزشت نہ دنت گڑا منءَ نوں پہ وتءَ چیزے کنگی اِنت۔ گوں ھمے فیصلہ سر ئے سبک بوتءُاندر جنگ ھلاس بوت۔
بہرھال شمیمءَ باز جوانیں وڑےءَکسّہ دیمءَآورتگ کہ وانوکءَ بزگ بیت یار محمدءِسراءُھمے جیڑ اِیت کہ دگہ چُنت یار محمد است کہ آیانءَھچ وڑیں دلبڈی یے دئیگ نہ بیت،پمشکہ رندءَ آ وتی راہ ءَ تاب دئینت ءُ دگہ نیمگےءَروگءَ مجبور بنت۔