کِشک اوشتاں ہمے گُمانءَ گوزاِیت زندگی کیت ءُ تتران ءَ گوزاِیت نشتگاں جیڑاں اِیوک ءُ تھنا گم تئ شھر ءِ درمیان ءَ گوزاِیت پھک ءَ بہ ہاجتانی پیم ءَ اِنت مردمے مرچاں بے اِنان ءَ گوزاِیت آزمان ءَ ھدا اوں … Continue reading →
دستونک تئ جیگءَ چہ کپت ھیرے زمینءَ گُشئے کہ رَست تاھیرے زمینءَ سر ءَ تئ ہر سباہ ءَ پُلّ گواریت من کشِتگ انچیں انجیرے زمینءَ منی تِپلیں دل ءِ کولاں بُزوریت نہ گنداں من چُشیں پیرے زمینءَ تو شارءِ ساہِگءَ … Continue reading →
اے وَ راستے گوں جمبراں گریتہ گریتہ، ھورانی موسماں گریتہ تو سفر مانجت ءَ چراگے ءِ نشتگیں ھلک ءِ مردماں گریتہ رُست آئیشکے سُرمگیں چماں رُژنے پادمال اِنت بالواں گریتہ تو منی زید سُتکگیں پیردان پہ تو مہرانی عزتاں گریتہ … Continue reading →
دستونک بیا شپ ءِ کارستاں ٹائین کِسّہے چہ من بزیر همسپر وشی نہ لوٹ ئے تو گمے چہ من بزیر تو گوں کَچکول ءَ وفا ءِ اِشک ءِ دَمکاں سر جنئے پنڈگے مہر ءِ بدئے تو پنڈگے چہ من بزیر … Continue reading →
جی ھیالانی کپودر ترانگاں واتر کتگ چو گشئے سنٹیں بزاں گوں شوانگاں واتر کتگ ھر کسی دیم ءِ کلندر گونگیں ٹِکے پر اِنت زندگی ءِ جنگل ءَ دیوانگاں واتر کتگ نوں پہ کلیں کبلهی دزاں پچ اَنت دیوار ءُ در … Continue reading →
دستونک ۔۔۔۔ مجید عاجز بے پدیں پندے ءَ پتارینتہ ما وتا باز دُور گارینتہ زندگان ءُ نہ مُرتگاں ، تو ستر زھر مینتہ ءُ جَور چارینتہ مرچی بنگانی چاڑ بے کئیپ اَنت تئی کہیباں منا مَلارینتہ مُرتگ اَنت شپ کُشندہیں … Continue reading →
کسّہ ءَبرمْشے مان بوهانیں زندگی مهِروان بوهانیں الم ءَ دور کیت بلوچانی مارا انچُو گمُان بوهانیں واجہ ءَ سوتک سرجمیں میتگ انگت ءَ جی ءُ جان بوهانیں تو گوں دستاں شراب وارینتگ لِل کارچیں زبُان بوهانیں جهُد یکے گُڈا چیا … Continue reading →
ارس تهلیں چون بنتیں ایر برگ تیراں ژندّیں جونے کپتہ بےسَرگ کهر ءِ آماچیں بهاریں میتگے کے گوش ایت کہ ساه سستہ بےگِرگ دهر ءِ دیم ءَ بوتّہ میلانک دتّکے جزم بہ بہ ات هچّی نہ رستہ بےسُرگ الّم ءَ … Continue reading →
دستونک منظور بسمل دل ءَ جیڑیت، دپ ءَ دُزیت پرچا؟ گوں بازیں کسّے ءَ چو بیت پرچا؟ دمان ءَ پَتّ ءَ واپینیت پرچا؟ ہما کہ دوست بیت دْروہیت پرچا؟ “گنوک ءَ کُشت تلِہ رینیں نکیکے کہ روچے یک ہیکے ریت … Continue reading →
وتی ھیال ءِ تہا تباھاں ملامت آں من ترا چہ گِستا ءُ چو جتاھاں ملامت آں من زمین ءِ جلواہ ءُ نور بُرتاں بداں دو روچی دلوں گسر کپتہ درد ءِ راھاں ملامت آں من پہ تاسے آپ ءَ وپا … Continue reading →
دستونک چاکیں دامن نچارتہ، سواس سستگاں ھؤمن ھدّءَ چہ دوشی وتی گوستگاں سرپہ سجدہ بِہ بیت یار مردم کجا؟ شہرءِ دراہیں مسیتانی دپ بستگاں سنجءَ مکتب نہ ونتگ کہ رازءَ بزانت تہترینءَ جنوزام ءِ لاس سستگاں ھُسنءِ پادونءَ کپتہ چو … Continue reading →
دستونک ماہ ءِ دل روک اِنت شپ ءِ نیم ءَ سَرین ءَ آس پِر آس پلگاریں چراگانی جبین ءَ آس پِر بُن دینت کئیپانی بے اُمریں چڑکّہ بِیرگ ءَ موسمءَ شودیت ءُ تاپ ءَ دنت درین ءَ آس پِر نمبے … Continue reading →
دَســـــــــــــتـــــــــــونـــــك بـُــڈيت چــو روچ زُلم ءِ ، رِيـــز انت بــَــد ءِ سـَـــگاراں ســاجــــو په راج دوستاں ، آجــــو ءَ بيت بـَــهــــاراں بيا بيا اُمــيــت ءِ نــُــوْداں كاينت په شِـــــنــزَگ ءَ دِل ڈكــّال ءِ دَؤر ءَ كــُٹــيــت ، سـَبـز انت دِرَچك … Continue reading →
غـــَــــــزَلْ دل ءَ بَليں كه دل ءَ روك بيت هزار چراگ نبيت روچ اے چكاس ءِ شپ په چار چراگ من مُرتگاں په تئی مهر ءِ ماهكان ءِ نود مه يار په مـَنــی اديـره ءَ ، مه يار چراگ هدوك … Continue reading →