لچّہ کار: استاد عابد آسکانی ” ڈهل ” همبل منی ، همبل منی تو گَم منی تو گَل منی شهزانتیں پازُل من نیاں البت ترا سوجے دیاں سوج ءَ منی همبل بہ گر داں زندگ ئے تو جن مہ گر … Continue reading →
دکتر م ، ی درازئی ءِ موتک لچّہ بلوچی زبان ءُ ادب ءِ مزن نامیں لچّہ کار ءُ ندکار دکتر م ، ی درازئی ءِ بیرانی ءِ درگت ءَ من یک “موتک لچّهے ” پِر بستگ ات کہ بازیں مهتاک … Continue reading →
راج ءِ دل ءِ ارمان بلوچستان آں من منی ارزشت ءَ بزان بلوچستان آں من کوروش بُنلاد اِنت منئیگ ءُ تی پجّار پَٹّ ءُ پول بہ کن برو البرز ءَ چار شھنامہ فردوسی ءِ گالاں گوش بہ دار برات اِنت … Continue reading →
گناھ ءِ لزت ءِ گم – شائر : اے آر داد دل رپتگیں مردے ءِ نہ گوشتگین پشومانی ءِکسہ ءَ، گون منءَ ھمراھ برے اے گیابان برے آدگ برے دیوان و مجلسے بلے وت ءَ نہ کنت مانا بران ے … Continue reading →
تاکشان هر جدیمگ چَکیں داں کہ گْوربامے ءَ کہ بدن دیگر ءِ هر شپ ءِ ساهت ءَ کُل ءِ پیشگاهے ءَ نندگ ءُ گپ ءُ رَپ کہ همک مجلس ءَ نند ءُ دیوانے ءَ آسے روکیں گشئے پہ تئی وش … Continue reading →
لچہ هسا بجار مُلما دریگ ءَ بیستگیں بالوانی کُدو گوات ءَ بُرتگ انت سک ابیتکی انت چراگ ءَ زهر کُتگ گوں گوات ءِ نیّت ءَ شُتگ سک تہاری انت کئے میاری انت پیژگاه ءِ چنال ءِ ساهگ ءَ هوں بال … Continue reading →
*من کسہے نیاں * غفور شاد من کسہے نیاں من گْوستگیں زمانگانی کسہے نیاں ڑئے مردماں برے یہ شہرےءَ برے یک کاشی کُڈُکے برے یہ شاہی کاپرے برے کہیری سارتیں ساہگے برے مں بادشاہی کوٹےءَ منارا یکے چِست کنت ءُ … Continue reading →
اے شھرءَ ھر کجاکہ ننداں من دل گوشیت بہ کوناھاں نہ کہ آسمان دلکش نہ کہ مردم وجاگہ دمک و میتگ انت پلج ایں گپ وکسہ انت پلج ایں چست کناں کتابے ءَ دل سکین دنت واب ءِ ٹیبل وکرسی … Continue reading →
تو، تَر بوت ئے (چندن ساچ) لوگ ءِ آدینک ءِ زردیں چمانی بچکند انگتہ نہ پرشتگ اَنت منی دل سلامتیں مار مُہرگے من امروزءَ رگ رگ ءَ زاناں من کسانی ءَ کانگڑو بال داتگ بادشاہے بوتگاں۔۔۔۔۔ من ءَ ہم دنیایے … Continue reading →
چم انچو گشنت (چندن ساچ) وہد پولنگ کنت؟ گوستگیں ساعتاں ماں میاراں ترا یا وتی لیکہاں؟ یک راہے منی، یک راہے تئی کسہانی وتی زندگی، مردمانی وتی حالتاکاں تئی عکس دیما گوزنت زندگیں مُردگے چم انچو گشنت۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔ آس شانیت … Continue reading →
(گْیابان- Gyaban) شُبینگ بوت تو پیداک ئے’ اگاں پیداک ئے! مئے نیم ءَ وتی لوگ ءِ کَش ءِ ھاکانی چَنکے’ چِن’ گُشان کن بیار اِش گوں’ ءُ لھتیں منزرانی لہمیں دْروشم’ آزمان ءِ شینک’ نودانی دو تْرمپ’ ماھکانی ءِ رُژنائیں … Continue reading →
{{عطا شاد}} عبداللہ دشتی زمین ءِ ساہ تئی بْراہ ءِ بْرمش جہان ءِ آہ ءِ گپ ءُ گالاں مٹ کنوک روایتانی نوک کنوک توئے گنوک عطا! اے عہد ءِ جوڑ کنوک پہ تو اے مہلبیں ڈگار ءِ ھاک تلوسیت ابید … Continue reading →
چَراگجاہ شپانکے چراگجاہءَ مُرت۔۔۔ ءُُ پدا چو بوت کہ تو میتگءِ ہر لوگءَ سر بہ کش اتیں آئیءِ رَمگ ہمودا اَت۔۔۔ انگہ آئیءِ کبرءِ سرا کِکّے اوں نہ رُستگ اَت کہ توامیں میتگ آئیءِ چراگجاہ جوڑ بوت۔۔۔ کینوس،بُرش،رنگ دُرس ڈنّی … Continue reading →
لچہ آپ پہ آس ء- هینار انت آپ پہ آس ء- هیناریں آس نچارتیں آپ ء- هوشامیں دریا مستیں تی چمانی کربابیں مہے دل لرزیت پہ تی دید ء- لنٹ گلابانی هُشک اَنت نودانی ساچان آپ اَنت پُلانی وشبوه گار … Continue reading →