لچه مریم یادگاری زندگی مرک ءِ دامن ءَ بستگ شپ هیالانی چادر ءِ لمب ءَ کَد هما مهرانی چراگ روک اِنت وابے ءَ بُست کُت مهرءِ درگاه ءَ شپ جَتیں زند ءُ واهگ اوستانی تئی هیالانی سرجمیں بادگیر زند ءِ … Continue reading →
مریم یادگاری جی جی مئے وتن پهره اِنت نازیناں تئی بچاناں بچ گوں سرمچاریں براتاں گوهارانی بدل نازینک اِنت جی جی مئے وتن پهره اِنت نازیناں تئی بچاناں چاپ ءُ هالو نازینکاں کاڑانی توار اِنت وشیں جی جی مئے وتن … Continue reading →
لچه مریم یادگاری سستگیں زِردانی هیال چی اَِنت تئی کلوه پَمّن پْروشتگیں گرند اَنت یات هیالانی چادر ءَ بست اَنت دَرد وتی گرانیں اُگدهاں زُرت اَنت نه شپی پاساں زرد ءَ تاهیرے نه من ءَ نوداں داتگ اِهوالے گم تئی … Continue reading →
ندر پہ کسان سالیں برْمشءَ شئر لاچاریءِ ایر رچانیں منی باتِنءَ پُرت گواجینگءَ ایں منا.. اے وڑیں ساهتاں تو کُجا مرُتگے؟ پرچا گُنگ ایں تی کارچ چهریں زبان؟ پاد اتکگ پہ برمبش ءَ توامیں جهان امبری مهربانیں پدا مهربان کوهنیں … Continue reading →
موتکے پہ منی آریپّین برات،منی واجهیں پت ءِ درور، مولانا حافظ محمد شریف دهقانی. زبان گنگ انت منی هارین منی سسّا مروچْ سنٹ انت تهارانت دیدگاں هر دو. نہ زان آن روچ گار بیتّگ اگاں نہ من وتی دیدوکاں کور … Continue reading →
واتر کُتیں مَن کسی دَر نہ ٹُکّ اِتگ چم یلہ نہ داتگ اَنت مَن ھَما اِنت آسمان رپتگ آں پدا نہ اَتکگاں پرِشتگانی راہ ءُ کِشک جَمبرانی پیالگے پیالگ ءِ زِر ءَ بور سوار موتک آرگ ءَ اتنت دور چارگ … Continue reading →
لــچّــہ کـار : اســـتاد عـــابـــد آســکانی دلاپ ءُ دلـــٹُــــوپ اَجب شوپچے کپتگ جهان ءَ کرونا ءِ دَوراِنت دْرهیں دنیا بنداِنت کہ یک ترس ءُ بیمّے ءَ مانشانتگ مرچی همک کس گوش ئیگاں چہ مَرگ ءِ مَلندروه ءُ بیڑاں مزاری اَجکّہ … Continue reading →
لچہ …… پتینک پیرزال ءِ پتینکاں چہ دز کپتگیں سلھیں چندے تاک گوں دست رنداں لیگار اَت اَنت یک ءُ دو وانّگی کہ چناکاں چتگ جیر جیر چُنڈ اَت اَنت ربڑی تایے گوں جمک ءَ ءُ ٹُنگی ایں پوستے ءَ … Continue reading →
لچہ…. انجیر ءِ دَر یک اھدے ءَ ہر رھگوز ءَ تُن کلی ءَ درتکگ اِد ءَ سوت شوانگاں رَتکگ اِد ءَ اشک ءِ پڑ ءَ پروش وارتگیں دیوانگاں ارس پرتکگ انت داں امرے ءَ اے چکُّل ءَ اے چکُّل ءِ … Continue reading →
چونیں بے سریں سوداھاں لچہ شائر: اَبدالله میر چونیں بے سریں سوداھاں دھر ءِ گوستگیں چاگرد ءَ تنیگیں دیار ءُ کوچگ سبز ءُ میزّر اَنت باندات ءِ زلمانی نہ مانیت دنیا نکش انت گیدی ءِ دلبند ءَ ڈیھ ءِ پہ … Continue reading →
لچّہ کار : استاد عابد آسکانی ــــــــــــــــــــــــــــــ مَدگ یا کُرونا سباه ءِ سر ءَ یکّے ءَ آتک ءُ دَر جَت من جُست کت کے ئے تو من ءَ گْوشت ئِـے واجہ من شاهول آں شاهول من میر چاکر ءِ مستریں … Continue reading →
نیپگانی ءِ دمان ________________________________ the pre- poem moments ھزار کانٹ ءُ ھزار چم ءُ گوشیں حیالاتانی تُحمے کپتہ مں لاپءَ; پدا سرچھر وارت ءُ دل بدکنت شائریءِ نیپگانی انت_ پدا می دل سہی ءُ دپ مگوشتیں مارگ ءُ رژنءِ مزن … Continue reading →
کُہت …. خالق ارمان جَنگلے، میتگے، ھلکے نہ اِدا دنیاے اَسپ ءُ زَہماں کَسے ہمراہ نہ کتگ بیرِکے واب ءِ تہا مَنڈینتگ وہد ءِ بامرد گباراں گِپتگ اے مُج ءُ ریک منی آژناگنت میتگءُ جنگلے پجّہ کارنت آزماں کاگدے گواتءَ … Continue reading →
غنی پہوال ءِ شئیرانی دپتر ” دِرین ہنکین “ ندر پہ باسک ءِ وانوکاں