مئے راه ءِ سـر ءِ گَٹّ ءُ گَر رجانکار: اُزیر مِھر کِسّہ کن اَنت کہ یک باز ازگارین ءُ شیواریں بادشاهے هست اَت- یک روچے بادشاه ءَ دگ ءِ میانجی ءَ مزنیں گولیں سِنگے تیلانک دیان ءَ آؤرت ءُ ایر … Continue reading →
بالیچہ بگر داں خلیجاں بیا منی جندءَ چہ وتی ہمگنگلیں دوزواہءُ استاد،مہروانیں ہمراہءُ برات، مجید عاجزءَ چہ ہمیمچو دربرتہ کہ سکندریں وہدءِ مرکبی دنز ہم پہمتگ اَنت کہ چو چںست بنت کجام چمءَ گیشتر ارسی کننت ،خیر اے دگے کسہ … Continue reading →
سرجمیں مردماں باسک انت یک جان ءِ دراه مردماں چه یک دُرّ ودی بوتگ انت ماں جهان چو باسکے ءَ دردیگ بکنت روزگار دگه باسک ءِ تاهیر وت بیت گار دگرانی که سک ءَ چو تو بے گـَم ئے نکرزیت … Continue reading →
ایمنی ءُ جنگ۔ حفیظ رؤف ءِ رجانک کُتگیں آزمانک
پہ سرجمیں نبشتانک ءِ وانگ ءَ کلک بہ کنئے