ھیال ءِ چادِر (سید ھاشمی ءِ نام ءَ) مجیب ولی برے برے کہ من ھیال ءِ چادر ءَ کہ پچ کناں تاں گِنداں پیر مردے گوں نِزوریں کوپگاں گوں لاگریں بالاد ءِ زیمراں گوں جنڈیں یک کبایے ءَ گوں جَتکاں … Continue reading →
بلوچ ءِ باریگ الّم ءَ کئیت اے کوه! مئے ڈیه ءِ پاسپان اَنت مئے زمین انت ءُ آزمان اَنت اے گٹّ ءُ گر، اے تلار ءُ سنگر، اے زید ءُ کهچر اے مسکیں میدان ءُ پٹ ءُ گریشگ!! اے کَهن … Continue reading →
دستونک هسا بجار برے آس گپ شاناں برے پیش هبر کناں پِیرین همے ھساب ءَ چو کہ سپر کناں ہر کس بُہ روت ہرجاہ آسر نہ بیت زند لوگ ءَ همے کہ کایاں جند ءَ من سر کناں مہرانی آس … Continue reading →
لچہ هسابجار وت کردن ءَ نیست الاج کپتہ دلے ، کپتہ هبر ، هچی نہ سگیت کدّ ے وت ، باریں چی ءَ اے چوش کنت ، زہراناں زیریت جوش کنت ، زور ءَ کمیں گیشیں اسد ، مُپتا وتارا … Continue reading →
دْرستاں گْوارچے کُتگ مارا، درکپتگ اَنت سُدّھ ءِ سؤدا جتگ سار ءَ درکپتگ اَنت دست جنت کیسگاں دِل ہمک کترہ ءَ ز‘ور ءُ تاگت وتی کار ءَ درکپتگ اَنت واب معنا نہ بنت، دْروگ راستیں نہ بنت زُلف تئی وانڑہ … Continue reading →
لچہ اسلم قادر 20-11-2018 ” جگر اے کپ انت مئے” جگر اے کپ انت مئے چماں ھون ءِ ارس شل انت ترا آفرین گوں تئی زُلماں منا منی گوں صبر ءَ سلام ستکگاں جنگل کاہ ءُ کھچر اے لوگاں جاگہ … Continue reading →
کنٹگاں ایر منی راھانی سرا ترونگلیں ارساں نگاھانی سرا بیگہ ءُ شپ اؤں گمیگاں مرچاں گریوگ انت مرچاں صباھانی سرا پُرشتگیں قبرا نزوریں بالاد لگ اتگ آس تماھانی سرا … Continue reading →
(ریزم) شاعر: صادق مری کہنیں شہ درشکانی پاڑاں رذان اَنت دہ لامباں روان انت اے ریزم گِران انت مئے ساہانی تنداں مئے جانانی بنداں مئے لوغاں مئے دیوال و ہنداں مئے ساء بند و سنداں زوان ءَ مئے زو کَشّیں … Continue reading →
(کس ہچی نہ گوشیث) ٹوک باز انت ایذا شہر ءَ دُکّان و دگانی دف پُرّیں سرحیالی ءِ گوشتناں رتکغیں لوز چو بے بہا کاغذ ءِ ہورگیں ڈبّا گوشئے چے گوشئے؟ نند بیا گوں من ءَ حال گون انت من ءَ … Continue reading →
(پندھ) مہ نند دل گرانی ءَ است اِنت نواں آں پلو ءَ مژگڑدائیں نوخیں نشانے دروشمے پیتاف ءَ پہناذ ءَ رژان انت رنگ پھلاں درشک سوز اَنت مونجھ نا پیداورانت پجھار گوں چماں رسیث داں مزلاں ڈکی نویث صادق مری … Continue reading →
(ایکوی بیوان بر) زیمراں سازیں زہیر اَے ایکوی بیوان بَرّ ایکوی بیوان ریخیں سَند چو ساہ ءِ کشار بے بر و آریں دوار زیمراں سازیں کہ بے جیذیں دہاں نئیں سروزے نئیں کہ سازے نئیں زوے ایر رشان انت آزمان … Continue reading →
دستونک من گوْشاں بِلّے دل ءَ کار ایت جھان کیت یک روچےکہ ساسار ایت جھان من کہ روچ ءِ درْپشناکیں بْرانزے آں گوں کجام چمّاں من ءَ چار ایت جھان کئی کئی تژناں وت ءَ بژنی کناں کے کے ءَ … Continue reading →
گاری —- باز گہترانت بے دروشم و بے نشکی ء َ گاری کہ است و دائم انت نشکے ٹہیث نشک ءَ پہ مَرگ ءِ لازم انت مرگ گاری انت تہ سئ نیے حون ءِ شگنزیں درشک زحمانی رہَ مورنت و … Continue reading →
