گُھار زاھدہ ءُ دوستیں باسکاں
دْروت ءُ دْرھبات اِت۔
گُھار زاھدہ، تئی مِنّت واراں کہ وھد ءِ تب ءُ مَیل ءَ سرپد بُوت ئے ءُ اے بُنگپ اِت بندات کُت۔
اے بُنگپ ءِ سرا وتی ھیالانی درشانگ ءَ چہ ساری من لھتیں گالانی بابت ءَ ھبر کنگ لوٹاں کہ اے گال گوں تئی داتگیں بُنگپ ءَ بندوک اَنت۔
آ گال "شَرگِداری"، "بَد گِداری"، "نگد کاری" ءُ "ایرادگیری" اَنت۔ اے سجّھیں گال مئے لبزانک ءِ تہ ءَ پہ وانگی، ساز ءُ زیمل، تامُر ءُ یا کہ دگہ اِزمے ءِ سرا چمشانک دیگ ءُ چکّاسگ ءَ رند آئی شَرّی ءُ نِزوریانی دیما آرگ ءُ رھشونی ءِ کار ءُ کِسِب ءَ کاربندگ بنت۔
بُرزءَ داتگیں چاریں گال "دوگالی گال" گوْشگ بنت بِزاں کہ اے گال چہ دو گالاں جوڑ بوتگ اَنت۔ ایشانی مانا ءُ بِزانت ھم چو روچ ءَ پدّر اَنت کہ باید اِنت کس ایشانی کاربندگ ءَ دودِلگ مہ بیت۔
اگاں ما اِزمگِرے ءِ اِزم ءِ چکّاسگ ءُ آئی شَرّی ءُ نِزوریاں پہ بے رِیائی دیما آرگ ءُ آئی رھشونی ءِ کار ءِ واست ءَ "شَرگِداری" ءِ گال ءَ بہ زُوریں گُڑا اے گال اے کار ءِ سرجمیں لوٹ ءُ گَزَراں پِیلہ کُرت نہ کنت چی ءَ کہ "شَرگداری" ءِ مانا ءُ بِزانت شرّیانی چار ءُ گِدار کنگ اِنت۔ ءُ اگاں ما ھمے گال ءِ رِد ءَ ازمگر ءِ ازم ءِ سرا چمشانک بہ دئیں گُڑا تھنا شَرّی دیما کاینت ءُ نِزوری وتی جاگہ ءَ پشکپ اَنت۔ ھمے ھِساب ءَ اگاں ما "بدگداری" ءِ گال ءَ پہ اے کار ءَ بہ زُوریں گُڑا ازمکار ءِ تھنا نِزوری پدّر بنت ءُ شَرّی گار ءُ بیگواہ بنت۔ نوں ھبر اِدا کیت ءُ سر بیت کہ اے دوئیں گال "تنقید" ءِ گال ءِ مَٹّ ءُ بدل نہ بنت۔
بازیں زبانزات ءُ ندکار "نگدکاری" ءَ پہ "تنقید" ءَ کاربند اَنت۔ نگد کنگ ءِ مانا ءُ بِزانت ھم چُشیں اَڑِتگیں مانایے نہ اِنت کہ مئے لبزانت ءُ ندکار ایشی ءَ پہ "تنقید" کنگ ءَ کار بہ بند اَنت۔ نگد کنگ ءِ مانا ءُ بِزانت پہ بے ریا ءُ رُوئی دیم پہ دیما ھبر کنگ اِنت کہ ایشی ءَ گوں "تنقید" کنگ ءَ ھِچ وڑیں سْیادی ءُ وارِسی نیست چی ءَ کہ "تنقید" ءِ مانا دیم پہ دیما گُشگ نہ اِنت بلکیں "چکّاسگ ءُ ٹپّاسگ ءُ شرّی ءُ نِزوریانی پدّر کنگ ءُ ازمکار ءِ رھشونی کنگ اِنت۔"
نون اگاں ما "ایرادگیری" ءِ گال ءَ بہ چاریں گُڑا ایشی مانا ءُ بِزانت ھم تچک اِنت بِزان کہ جھل جنگ اِنت۔ ایرادگیری وھدے کہ جھل جنگ اِنت گُڑا اے گال ھم چو آ دگہ سھیں گالانی وڑا گوں "تنقید" ءَ بندوک ءُ نزّیک بوت نہ کنت۔
نَمیرانیں سید ھاشُمی پہ "تنقید" ءَ مارا یک ساپ ءُ تچکیں گالے داتگ کہ اگاں پہ نیک نیّتی مارَگ بہ بیت گُڑا چہ اے گال ءَ شَرتِر یں گال مارا پہ "تنقید" ءَ نہ رس اِیت ءُ آ گال "چَکّاسکاری" اِنت۔
"چکّاسکاری" یک ھنچوشیں شاھگانیں گالے کہ اے گال "تنقید" ءِ سجّھیں تک ءُ پھناتاں مانپوش اِیت چی ءَ "چکّاسگ" ءِ تہ ءَ شرّی ءُ نِزوری دوئیں گوں وتی توامیں رنگاں ھست اَنت۔
من گوں سجّھیں باسکاں دزبندی کناں کہ اے سرجمیں گالانی سرا چار ءُ گِدار بہ کن اَنت ءُ راست ءَ راست ءُ دْروگ ءَ دْروگ بہ گوْش اَنت چی ءَ کہ رکّگ ءُ نمیران بیگ ءِ مستریں راہ راست ءِ راست گوْشگ اِنت۔
{من پَھِلّی لوٹاں کہ من شُمئے گْراں بھائیں وھد ھراب کُرت۔}
نوں من ھمے بُنگپ ءِ سرا کایاں کہ مئے لبزانک پرچا چہ "چَکّاسکاری" ءَ زِبھر اِنت۔
ما اگاں بلوچی لبزانک ءِ سجّھین تک ءُ پھناتاں چمشانک بہ دئیں گُڑا مارا اے گِندگ ءَ کئیت کہ ابید لچّہ کاری ءَ مئے لبزانک انگت گوکوئی اَھدان اِنت ءُ انگت گام جَنَگ یے بِندات نہ کُتگ۔ وھدے کہ لبزانک چوش نِزور بہ بیت گُڑا "چکّاسکاری" نہ بیگ ءِ گلگداری ھم بے مانا اِنت۔
ما بلوچانی تَب آسودگی ءُ مُپت واری اِنت ءُ ما ھروھد ھمے ودار ءَ وتی زِند ءِ روچاں تیلانک دیگءَ ایں کہ کار ءَ دگرے بہ کنت۔ بلئے روچ دیما روان اَنت ءُ چُشیں بامَرد انگت ودی نہ بوتگ کہ وتی لانک ءَ بہ بند اِیت ءُ دیما بہ کِنز اِیت۔ ءُ یا کہ ما نِشتگ ءُ ھمے ودار ءَ وتی دِلاں واپینگ ءَ ایں کہ سید ھاشُمی دوبر زِندگ بیت ءُ لبزانک ءِ پشکپتگیں کاراں سرجم کنت، بلئے نوں ما دِل ءَ بہ شودایںءُ رپتگینانی ودار ءَ وتی جِنداں رَد مہ دئیں چی ءَ کہ رَپتگیں پہ واترّگ نہ شُتگ اَنت۔ آیاں وتی راجی کار کُتگ ءُ شُتگ اَنت ءُ پشکپتگیں کار مئے کوپگانی سرا اَنت کہ ھمیشاں دیما بہ بر ایں ءُ وتی لبزانک ءَ آپسرے ءَ سر بہ کن ایں۔ منی نِزّ ءَ مئے لبزانک ءِ تہ ءَ چکّاسکاری نہ بیگ ءِ مستریں سوَب ھمیش اِنت۔
منی گُشگ ءِ مُول ایش نہ اِنت کہ مئے لبزانک ءِ تہ ءَ چکّاسکار نیست۔ مئے لبزانک ءِ تہ ءَ جوانیں چکّاسکار ھست اَنت بلئے آرت ءِ تہ ءَ واد ءِ ھساب ءَ اَنت۔ ءُ ھمے کہ ھست اَنت ایشانی چکّاسکاری تھنا گوں نامداریں لچّہ کار ءُ اِزمکاراں بندوک اِنت۔ چی ءَ کہ اے ھبر تھلیں راستی یے کہ مئے چکّاسکار ھم "نام" کٹّگ ءِ ھوپ ءَ چہ نہ رَکّ اِتگ اَنت ءُ پمیشکا آیانی "ند" تھنا پہ نامداریں اِزمکاراں نبشتہ کن اَنت کہ چہ نامدارانی سوَب ءَ آیان ءَ ھم "نامُکے" رس اِیت گوں۔ پمیشکا مئے ھمے ھسابی "چکّاسکاراں" وتی زانت گوں سید ھاشُمی، عطا شاد، مُلّا فاضل ءُ ایدگہ نامداریں لچّہ کار ءُ زبانزانتانی کاراں بندوک کُتگ کہ آیانی کار بازیں جنجالی ءُ دلسیاھی نہ لوٹ اَنت کہ آ وت بلاھیں زانتکار بوتگ اَنت ءُ آیانی کارانی تہ ءَ ردی سکّ کم اَنت۔
وھدے کہ مئے چکّاسکارانی "ند" گوں شاھزانتاں گٹّ اِنت گُڑا منی ڈولیں نوک باھند ءُ نابلداں ھچ وڑیں دلبڈّی ءُ رھشونی نہ رس اِیت ءُ اے ڈلگ چاری مئے نوک باھندان ءَ دلپروش کنت ءُ آیانی گاماں دار اِیت۔ مئے چکّاسکارانی اے ریابندی پہ لبزانک ءَ سکّیں مزنیں تاوانے۔
چکّاسکاری ءِ نیمگ ءَ دلگوش گوْر نہ کنگ ءِ سوَب ایش اِنت کہ اے کار سکّ باز زانتکاری ءُ پَٹّ ءُ پول لوٹ اِیت ءُ اے ھبر من پیسرا پدّر کُتگ اَت کہ آسُودگ ءُ مُپت واری مئے رَگ ءُ بندانی تہ ءَ ھَوار اِنت ءُ بازیں دلسیاھی ءُ پٹّ ءُ پول کنگ ءِ تُرس مئے لبزانتاں ابید چہ لچّہ کاری ءَ لبزانک ءِ ایدگہ تک ءُ پھناتاںی نیمگ ءَ دلگوش گوْر کنگ ءَ سِکین نہ دنت۔ لچّہ کاری ءِ ڈگار نمب اِنت ءُ اِدا بازیں سردردی ءُ دلسیاھی نہ لوٹ اِیت ءُ اگاں بھت یاری بہ کنت گُڑا لچّہ کاری ءِ تہ ءَ :نام" ھم ارزانی ءَ رسِیت۔ پمیشکا چکّاسکاری ءَ گوں ھور لبزانک ءِ ایدگہ تک ءُ پھنات ھم انگت دست جنگ نہ بوتگ اَنت۔
اگاں ما آسودگی ءُ مُپت واری ءِ سِلّین ھیل ءُ آدت ءَ در بہ کن اِیں ءُ کمّے دلسیاھی بہ کشّ ایں گُڑا مئے لبزانک ءِ چکّاسکاری ءِ پِڑ گوں ایدگہ تک ءُ پھناتاں سوب مندی ءِ بُرزگاں سر بیت۔
منی ھبراں اگاں کسے ءِ دل نِزور کُتگ گُڑا من پھلّی لوٹاں۔
بلوچی زبان ءُ لبزانک سبز ءُ مَکّران بات اَنت۔
شُمئے کستر
مزار بلوچ