مئے گُمانءَ سک کسانیں زندمان
دل نہ پہمیت اِنچو دُور اِنت آزمان
تو کہ زانگ لوٹ ئے اِمروزءَ گُڈا
داں وسے رؤتیں کتاباں زُور وان
من داں استاں زندگی اوں است بیت
من کہ مُرتاں کیامتءِ روچیں بِزان
کئیپ ءُ مستی میتگءَ اوں بیتگ اَت
پِگر کن تو پرچا یلداتگ گِدان
کشَّگی اِنت نامے راجی دپترءَ
موکگی اَنت گلزمینء ِ دُراہیں رہن
دْروہگ ائیبے پہ منءَ ہمراہےءِ
دانکہ راہ جُنزیت ما ہمراہے رَوان
من کُجام تُرسءَ درانڈیہی بہ باں
زاناں جنگ اِنت کہ بلوچءِ زندمان
انچیں مَرگیءَ بہ مِر زندگ ببے
پہر بہ بنداں راجءِ چُک پیر ءُ جَوان
روزرد ھرجاہ گُنگیءَ ھمراہ بکن
چوں مہ بیت ترا اے بگوازینیت زبان
روزرد مُبارک
