ڈکّال و نَگوران
حسین آبیار
..................
چے بگوْشَن؟!
چہ کَجا بُگوشَن؟!چہ کئے بگوْشَن؟!
من وتی گِلَگا پہ کَیا پیْش بِکَنان؟! بُن مُشکل چیْئنت؟
ڈکّال و نگوارانا درچک و دار بیران کُتَنت،مُرگ و جَزندہ وَ اِے دگہ دَت و جانوَر،تَتُک و تیْتار ڈُکّالئے سرئے نَدر و کُربان بوتَنت.ڈُکّالا پہ مئے دیْما هچ نَهِشت،مُلک و آبادی قحطئے اَسیر.
لهتے مُلک و آبادیان آپ وَرَگی گواه نَکنت.
روْچ(خورشید) هم وتی برانز مئے سرا ساهیْل کُتَگنت و مئے سرا گرمیْن لوار گواریت.سیہ گوْات هم بے نسیب نَهنت وتی سیہ جَلیْن شَهماتان مئے گوشئے پادا جَنت،نئے شَپا واب نئے روچا آرام.
وهدے کہ چم کَپَنت پہ ڈیہ ئے تژنَگیْن هڈّ و بندان دل جوشے جَنت هون لهڑَنت آهے چِست بیت دیم پہ دَپئے بُستانا،آسئے تَپت و گَرمیا اودان هم برباد و بیران بیت.
الله وت مئے سَرا رحم بکنت...
هپسال نَرِتَکگ ترمپے هَور ، ڈکّال بیاتکگ پتَّرا
آزمان بخیل بوتگ نگوار ، سبزی نمنتگ خاطرا
بیران گشت ملک و دیار ، مچّ و کشار بوتَنت پَلار
سبزیْن پُگُل بوتنت زوال ، نمبگ نمنتگ چیْر تلار
موْر و مَدگ ، مرگ و گُلر ،تژن و شُدا گریْتَگ پہ زار
ساهدار تمام قحطئے مَیار ، رزکے نمنتگ پہ گُزار
و...
الله ئے میار باتت.