روباه و كونزه. تـــريـنـــــــوك : كــَـريـم بلوچ _ تهل
تـــريـنـــــــوك : كــَـريـم بلوچ _ تهل
روباه و كونزه
زالے په ڈگار ءِ رُنـَـگ ءَ شَت ، شير ءِ كونزگے وتی پـجّی ءَ بُرت و ڈگار ءِ يك كـَشے ءَ ، كاه و جـِكـّـانی نيام ءَ چير دات ، و ڈگار ءِ رُنـَـگ ءَ گلائيش بيت .
روباهے چه هموداں گـُـوَزان ات ، شير ءِ كونزگ ئی ديست و په شيرانی وَرَگ ءَ ؛ سَرَگ ئی كونزگ ءَ كـُت . شير ئی وارت انت ، و لوٹت ئی كه لوگ ءَ بـِر گـَرد ايت . بَلے موٹيں كم بهت ءِ سرگ ، كونزگ ءَ پَسِتَـگ ات و دَر كـَرت ئی نه كت .
روباه ءِ سرگ ماں كونزگ ءَ ات؛ راه ءَ روان ، سرگ ءَ چنڈيناں و گوئشان ات :
_ نوں كونزگ ، من ترا گوں مَلنڈ كت ، وهدے_ وهدے هنچش بيت هم ؛ نوں كونزگ جان ، منی سَـگر ءَ يله كن ! منی وَشَـلـُك ، مَلـَنڈی دگه بس انت ! لـَيباں ما كت ، بس انت دگه ! هر چی كه بلوٹ ۓ ، من ترا دَيوں !
روباه په هر چيز ءِ دَيـَگ ءَ ساڑی و تيار ات ، بلے كونزگ يله و ويل نه كت .
گڑاں روباه زَهر گِـپت :
_ تو دل ءَ به دار ، پيرے ترا به جنت ، تو من ءَ بـَد نام كنئگ لوٹ ئے ؛ گڑاں من ترا آپ ءَ بُڈيناں !
گڑاں روباه آپ ءِ نيمگ ءَ تَچاں و رواں بيت ، شُت و شُت ، آپ ءَ رَست ، كونزگ ئی آپ ءَ كت كه بُـڈينيت ئی . كونزگ ئی بُـڈينت ، بلے كونزگ ، روباه ءَ هم وتی همراهی ءَ زُرت و بُرت