نبشتہ کار: سکی ساوڑ

سی ءُ پنچمی بھر

آوانی رھادگ بوگ ءَ پد من مسئود بس ءَ سوار بوت آں، راہ ءَ برے یک ھیالے سرجان اَت، اگاں نورشاہ اے گپ ءَ سرپد بہ بیت کہ سمل گوں درامدے ءَ سور ءَ دلمانگ اِنت گڑا آ چون بیت؟! پکا شومی یے کنت، اگاں آئی ءَ من ءَ بے وار کرت گڑا من اوں آئی ءَ را شریں پسھے دے آں، دومی گپ نورشاہ باید اِنت جزباتی مہ بیت پرچاکہ آ یک شھری یے ءُ پد ءَ وانندگیں مردمے، آ باید اِنت سرپد بوگ ءِ جھد ءَ بہ کنت، ھمے وھد ءَ نورشاہ ءِ اکس یات آھت کہ اے اکس کدی سرپد بوت کرت نہ کنت پرچاکہ ایشاناں سرپد بوگ ءِ سر ءُ سوج اش نہ کرتگ، ایشانی داتگیں سر ءُ سوج بس لَٹ ءُ کٹ اِنت، چَہ ایشاں ھچ اُمیتدارگی نہ اِنت، گوں ھمے ترسناکیں جیڑگاں من وتی جاہ ءَ سر بوت آں، ریمبو ھوٹل ءَ شت آں،چاھے وارت ءُ پد ءَ نادراھجاہ ءَ آھت آں.

ھر وھد ءَ کہ پونے ءَ توار کرت منی ھیال ماں نورشاہ ءِ اکس ءَ کپت بوت کنت سمل ءِ یا نورشاہ ءِ پونے بہ بیت، برھال مزنیں ترسے منی باتن ءَ جھسرّگ ءَ اَت، من بس پسہ ءِ وداریگ اِت آں باریں چَہ سمل ءِ نیمگ ءَ چونیں پسھے کیت، اگاں ھرابیں پسھے آھت گڑا مردم راہ ءُ درے الم پہ وت درگیج اِیت.

شپ ءِ دہ ءِ وھد ءَ سمل ءِ پون آھت، من پون چست کرت، دروت ءُ دراھباتی ءَ پد سمل ءَ گوشت” سکی من مروچی سرجمیں کسہ گوں ماس ءَ کرتگ اَنت،یکبرے ماس دگہ وڑ بوت بلے پد ءَ من آئی ءَ را سرپد کرت، ماس ءُ آسپ انگت سرپد بنت باریں پِس چے گوش اِیت؟”

من پسہ دات” ھیر بچار باریں، گڑا ماس ءَ چے گوشت شپی گوں تئی پس ءَ گپ کن آں یا نا؟”

سمل” من انوں وتی کمرہ ءَ آں، ماس ءُ پِس یکجاہ نشتگ اَنت بوت کنت ماس مے گپ ءَ بہ کنت”.

آئی ءَ چوش گوشت گڑا منی جان ءَ لرزگے زُرت باریں نورشاہ چون کنت، چوش مہ بیت کہ سمل سرپد مہ بیت ءُ نورشاہ جزباتی بہ بیت ءُ نادراھجاہ ءَ بئیت، من گوشت” سمو تو چوش کن نیمونے ءَ پِس ءِ کرّ ءَ بہ رو باریں گپے چیزے کنت یا نا؟”

سمل” کمو ودار کن ساھتے ءَ پد رو آں، بوت کنت انوں ماس ءُ پِس مے بارو ءَ گپ ءَ بہ بنت، اگاں تو دزھورک ئے گڑا من ترا ویڈیو کالے کن آں”.

من ” جی ھو من دزھورک آں”.

سمل ءِ ویڈیو کال آھت من چست کرت داں سمل چو بھشتی ھور ءَ درپشگ ءَ اَت، من گوشت” ماشاءاللہ سمو نزر مہ لگ اِیت یار”.

سمل ءَ کندگے جت ءُ گوشت” تئی چم من ءَ نزر نہ کن اَنت، بلے تو دگہ وڑ گندگ بوگ ءَ ئے ھیر اِنت”؟

من کند اِت ءُ پسہ دات” نا اڑے من دگہ وڑ نہ آں، من کمو ڈن ءَ ھوٹل ءَ چاھے ءِ ورگ ءَ شتگ آں پمیشکا چوش آں”.

بوت کنت آ ھمے سرپد بوگ ءَ اَت کہ سکی ترسگ ءَ اِنت پمیشکا چشیں جستے کرت ئِے، سمل ءَ پسہ دات” ھاں من گِند آں تو دگہ وڑ ئے، سکی نوں ان شاءاللہ ھیر بیت، اللہ مالکے بلکیں پِس رازی بہ بیت”.

من ” ان شاءاللہ رازی بیت، بلے ترا الّم باز جھد کنگی اِنت، اگاں تو سُستّی کرت گڑا کدی سوبمند بوت کرت نہ کن ئے”.

سمل” سکی من وتی ساہ ءَ کربان کن آں دگہ چے لوٹ ئے؟ اگاں منی پِس رازی نہ بوت گڑا تو گند ئے سمی چے کنت، من ھم وتی پِس ءِ ھکّی ئیں زھگے آں آ کہ زِد کنت من ھم زِد کنگ زان آں”.

من چار اِت اے نیاڑی چوش اِنت الّم گوں پِس ءَ راھے روت، اگاں نورشاہ وت ءَ را شیرے کنت بلے سمل ھم چَہ آئی ءَ کم نہ اِنت، بلے گپ ایش اِنت پولاد پولاد ءَ وارت کرت کنت بلے منی ھال چے بیت!؟ چوش مہ بیت کہ نورشاہ وتی دیم ءِ اڑ ءُ جنجال ءِ ھلاس کنگ ءِ ھاتر ءَ من ءَ وتی ارجان بہ جنت پرچاکہ دوئینانی میان ءَ من آھتگ آن ءُ پہ آواں جنجالے جوڑ بوتگ آں، من گوشت” سمو بچار آ کہ زِدے کنت گڑا تو ناسرپدی مہ کن، پد ءَ من ءُ تو یکجاہ شریں پیسلھے کن ایں کہ مارا دیمتر ءَ چے کنگی اِنت؟ تو یکبرے اینچو جزباتی مہ بو!”.

سمل ” سکی اگاں تو منی بوت مہ کن ئے گڑا من اے زندگی ءَ چون کن آں کہ آ زندگی ءِ تہ ءَ تو منی زند ءِ ھمراہ بوت کرت مہ کن ئے”؟

من ءَ ھمے وھد ءَ مھرل یات آھت کہ آئی ءَ یک شپے من ءَ گوشت” جان اگاں منی کھول ءِ مردم رازی نہ بوت اَنت گڑا من ءُ تو تچ ایں پرچاکہ من بے ترا مِر آں بلے مروچی مھرل انگت زندگ اِنت ءُ گیش وشھالیں زندے گوازینگ ءَ اِنت، من پسہ دات ” ھیر بیت، اگاں مے نکاہ یکجاہ اِنت گڑا کسے مارا جتا کرت نہ کنت، تو بس جھد ءَ برجاہ بہ دار”.

سمل” راست گوش ئے، من ترا کمو رند ءَ ھال کن آں، نوں کمو پِس ءِ نیمگ ءَ چکرے دیان باریں”.

من ” جی شر بہ رو بلے الّم ھال بہ کن، من تئی پون ءِ وداریگی آں”.

سمل ءَ پون کٹ کرت، من ءَ ھچ آرام بوگ ءَ نہ اَت کہ چے بہ کن آں، من چَہ کمرہ ءَ در آھت آن ءُ ریمبو ھوٹل ءَ شت آں، چاھے لوٹائنت، بلے ھیال گوں نورشاہ ءُ آئی ءِ اکس ءَ اَت، یار سکی تو اے سمل ءِ رَند ءَ کپتگ ئے ایشی ءَ را وت ھچ نہ بیت تئی جند ءَ برباد مہ کنت، دگہ بازیں ڈبھے تئی کوپگان اِنت چوش مہ بیت آ ڈبَّھ تئی ناسرپدیانی وجہ ءَ تاوان بار بہ بنت، تو وتی جند ءَ بچار کہ تو وت کے ئے ؟ ترا چے کنگی اِنت ءُ تو چے کنگ ءَ ئے؟، ھمے وھد ءَ منی شیتان سک ھراب بوت کہ سمل ءِ لمبر ءَ بلاک بہ کن ءُ بل ئِے، بلے پد ءَ اوپار کرت، بلکیں ھیر بیت اگاں لمبر ءَ ئِے بلاک بہ کن آں بوت کنت آ بزگ بہ بیت گڑا گنتر گناہ اِنت، من چاہ وارت ءُ پد ءَ وتی کمرہ ءَ آھت آں، بلے سمل ءِ پون ءُ کلوہ پھک بیگواہ اِت اَنت، سمل ءِ بے تواری ءَ گنتر من ءَ پریشان کرتگ اَت، من داں شپ ءِ یک بج ودار کرت داں سمل ءِ کلوہ نیاتک، من ھم کلوہ روان نہ دات ءُ وپت آں، سھب ءَ مھلہ پاد آھت آں موبائل چار اِت داں سمل ءِ دہ کلوہ ءُ پون ءَ گیش آھتگ اَت، من کلوھے روان دات” ھال کن ارواہ، پھل کن کہ من واب کپتگ آں”.

ساھتے ءَ پد سمل ءِ کلوہ آھت” کمو رند ءَ ترا ھال کن آں بلے مروچی الّم جاھے ءَ ملاکاتے کن ایں، بلے ترا الّم آیگی اِنت”.

من زوت زوت ءَ پسہ دات” من الّم کایاں بلے تئی پِس ءَ چے گوشت”؟

سمل” ترا پد ءَ ھال کن آں، ملاکات ءَ کہ تو کا ئے گڑا ھمود ءَ دیم پہ دیم ءَ گپ کن ایں”.

من ” جی شر بلے تو کمو گوشت کرت نہ کن ئے”؟

سمل ” نا، دیم پہ دیم ءَ گپ کن ایں، تو گڑا مروچی 3 بج ءَ پرفیوم چوک ءَ بیا من تئی وداریگ آں”.

من ھیران اِت آں سمل پرچا گپ ءَ تیار نہ اِنت؟ ! من پسہ دات” ھرچی کہ تو گوش ئے من ھمود ءَ کایاں”.

من ءَ ھچ آرام بوگ ءَ نہ اَت ءُ سک پریشان اِت آں کہ چے بہ کن آں،؟! بس ھیال گوں نورشاہ ءِ اکس ءَ اَت، داں دو بج بوت من نانے وارت ءُ چَہ کارمستر ءَ مھلہ موکل گپت ءُ دیم پہ سمل ءِ داتگیں ڈس ءَ روان بوت آں، من گوں وڑ پہ وڑیں ھیال ءُ جیڑگاں پرفیوم چوک ءَ سر بوت آں، سمل ءَ را کلوھے روان دات” ھال کن تو کجا ئے، من آھتگ آں”؟

سمل ءَ پسہ روان دات” تو واتر جوھر موڑ ءِ نیمگ ءَ کمو بیا، دیمتر راستیں دست ءِ نیمگ ءَ بلوچستان سجی اِنت ھمد ءَ بیا من اوشتاتگ آں”.

من دیم پہ بلوچستان سجی ءِ نیمگ ءَ روان بوت آں، بلوچستان سجی ءَ سر بوت آں داں سمل بلوچستان سجی ءِ دپ ءَ اوشتاتگ اَت، من ءَ دیستیں دست ءُ دروت بوت، من گوشت” تئی پِس ءَ زاناں دگہ وڑیں گپے کرتگ کہ تو پریشان ئے ءُ ھچ جواب نہ دیگ ءَ ئے”؟

سمل ” یکبرے بیا توک ءَ رو ایں گڑا گپ کن ایں”.

ما بلوچستان سجی ءِ تہ ءَ شت این ءُ یکّرے ءَ نشت ایں.

روان اِنت