پرچا ؟
آزمانکار عندلیب گچکی

بام ءِ دَراہی ءَ گوں مُرگانی وشّیں الھاناں سرجمیں میتگ سَر ءَ زُرت ءُ چُلّاں آس رُوک بوت زِمستان ءَ آس ءِ بوہ بانگْواہ ءَ اجب وشّ اَت — مئے چُلّ ءَ ھم آس رُوک اَت — مات چُلّ ءِ دیم ءَ نِشتگ اَت ءُ کِتلی ءِ چیر ءِ رُوکیں پیشّاں اے نیمگ ءُ آ نیمگ ءَ کُٹینگ ءَ اَت — کُوٹی ءَ زردیں لیٹے رُوک اَت ءُ انگت کہ کَمّے تھاری پشت کپتگ اَت گوں ھمائی ءَ جنگ ءَ اَت — اے جنگ ھم اجبیں چیزے ھَر وڑیں مٹّ ءُ سَٹّے ءِ واستا ھَژدری اِنت پرچا ؟ — منی سَر چَہ کَمبل ءَ دَر ءَ اَت ءُ چُلّ ءِ آس ءِ بْرانزانی تپشّ ءَ نئے اِیوک

ءَ منی کَمبل امبازاں زُرتگ اَت بلکیں دْرستیں بان ئِے ھم تپسینتگ اَت — بلے منی مجگ ءَ انگت ھمے نِشتگ اَت کہ زِمستان انت سارت اِنت من ءَ کَمبل پِر دیگی اِنت –
من وتی سَر پمیشکا کَمبل ءَ دَر ءَ کُتگ اَت کہ من ءَ دربرجاہ ءَ ٹیسٹے ھَست اَت یاد کَنگی اَت — منی مات ءَ پادانی چیر ءِ کَمبل اُرژپّ اِت ءُ گْوشت ؛ بسّ اِنت نُوں واب اِیر کن کتاب ءَ پاد ءَ برو نماز بْوان ءُ بیا ناناں بر وتی ابّا ئیگ ءُ بْراتُک ئے — ھَردیں کہ من کَش ءَ چکّ جت چار اِت تہ دیست کہ بْرات انگت واب اِنت سَر ءَ داں پاداں کَمبل ئِے پِر داتگ ءُ دُگنیا ءِ ھال ءَ سھیگ نہ اِنت بلے منی مات ءَ آ پاد نہ کُت پرچا ؟ دربرجاہ ءَ اَچ تچانی ءَ آتک آں ابّا ءِ گِندگ ءَ گوں کُوکّار کنان ءَ گْوشت — ابّا ابّا منی پیپر شرّ بوتّگ اد ءَ ِبِہ چار من بیست نمبر ءِ توک ءَ 20/20 گِپتگ من وتی دست ٹال کُتگ اِت آں پَہ پِت ءَ بلے من ءَ سَرگْوز ئِے کُت ءُ واجُل ءِ گُوش ئِے گِپت ءُ گْوشگ ءَ لگّ اِت — ھاں کَبیسّ سجّائیں روچ کُچکّ ءِ ٹانگ ءَ پْروش ئے مچکدگ ءَ یلہ ئے پیش دار وتی پیپر ءَ باریں چاران ئِے چِے کُتگ تو ؟—- اب —اب —– ابّا– واجُل ءَ پَہ تُرس ءُ لرز گْریوگی چمّاں وتی پیپر دات — پِت ءَ واجُل زُرت گوں ھمبراہ ءِ آئی ءِ پیپر ءَ کُوٹی ءَ شُت —-
من ھَردوئیں دستاں گوں دیدگانی ارس پھک کُت آں زِرد ءَ جیڑگے ودی بوت؛ پرچا ؟ — ھمے دمان ءَ مات ءَ کَنوری جاہ ءَ اَچ توار جَت — سَمُّل بیا پِت ئیگ ءُ بْراتانی سُبارگ ءَ بر — من روچ ءِ اِیر رَوگ ءَ پیسر مُدام وتی کار زُوتّ زُوتّ ءَ کُٹّینتگ آں کہ من بُہ چُٹّ آں وتی کتاباں بزور آں بْوانان اِش — یکّے من ءَ وتی مات ءِ مستریں گُھار بیھ دوست نَہ بوت گْوش ئے منی چمّاں کانٹ ئِے پِر اَت ءُ جِنّ ءِ داب ءَ اَت چِے ءَ کہ دائم ءَ منی میتگ ءَ آتک وتی بچکّیں چُکّ ئِے بڈّ ءَ جت ءُ آؤرت گوں منی لیبوک ئِے پْروشت انت ءُ من ءَ رِدے لٹّ ئِے گِپت ءُ شُت –انگت آئی ءِ مات ءَ کَند اِت ءُ دْرائینت کہ گنوک وتی دشتار ءَ جَن ئے ؟ ھمے کہ تْرو لوگ ءَ آتک من تتک ءُ ٹپّ اِت آں من ءِ کہ دیست گْوشت ئِے سمیر جان ءِ بانُورک منی نِشارُک —- بلے وھدے کہ منی بْرات ءَ گْوشت ئِے منی زاماتُک گُڑا واجُل ءَ ھَر وڑیں چیزے کہ دست ءَ اَت رَوڈی اِش کُت انت ءُ گْوشت ئِے نَہ گِر آں من تئی چِلّی ئیں چُکّ ءَ —- بلے من اے پَیمیں پسّو دات نَہ کن آں پرچا ؟—– مُدام منی بْرات ئِے جُست کُت کہ تو مزن بئے چِے ءِ بئے؟– گُڑا ابّا ءَ تہ ءَ دور کُت ءُ گْوشت ئِے منی واجُل انجینیئرے بیت — بلے منی باریگ کہ بوت پِت ءَ گْوشت منی سَمُّلک بانُکے بیت ؛؛
واجُل انجینیئرے بیت ءُ من لوگی بانُکے ؟ زاناں ھاوند ءَ کُلّ ءُ کاپر پَہ من جوڑ کُتگ انت پرچا ؟— یک شپے من واب دیست کہ بْرات دربرجاہ ءَ رَوگ ءَ اِنت ءُ من نِشتگ ءُ کُڈّک ءَ رزان شُودگ ءَ آں پِت ءَ من ءَ را چَہ وانگ جاہ ءَ کَشّ اِتگ اَت ءُ کتاب ئِے گون اِت انت کہ چَہ کمپان ءَ ڈنّ اِش مان بُہ بُرّ اِیت من گْریوان ءَ رند ءِ کپت آں کہ وانگیاں چگل مَہ دئے — من ءَ پاداں مان گیشّینت ءُ بُن ءَ کپت آں ھمے کپگ ءِ دْرکّگ ءَ گوں من بُست کُت — پاد آتک آں شُگرے گِپت —- ھاوند تئی لَکّ لَکّ مِنّت من وابے دیستگ اَت آگاھِی نَہ اَت — سھتُکے ءَ پَد من جَوڑ اِت نزاناں چِے ءِ سوَب ءَ اے دْرست منی وانگ ءِ پلّہ مُرزی ءَ کنگ ءَ نَہ انت ؟– آ لئیب ءُ گْوازی ءَ کہ منی بْرات کُت کنت من ئِے پرچا کُت نَہ کن آں ؟— من ھم زِریں دلے ءِ واھُند آں وتی واھَگانی امبازاں پَہ زر آں پرچا من ءَ گُٹگیر کنگ بوتّگ ءُ واجُل ھجبر مَہ کن کنگ نَہ بیت ؟—اے چیزے جُست اِت انت کہ من مُدام گوں وت ءَ جیڑ اِت آں —- وھد ءِ گْوزگ ءِ ھمبراھِی ءَ وانگ جاہ ءَ ھمُک کلاس ءَ من اولّی پوزیشن گِپت —استاداں ھَر وھد ءَ من ءَ دلبڈّی دات ءُ گْوشت کہ سمّو روچے نا روچے کَیت الّم تو وتی منزل ءَ سَر بئے بلے گاماں مَہ دار —–
بژن ؛؛ وھد داں کَداں منی گاماں کَیت گوں کُجام سھت ءَ یلہ کنت من ءَ ھِچّ سما نیست اَت — کَمّے مستر بوھَگ ءَ اَچ پَد پِت ءَ من ءَ را دربرجاہ ءَ اَچ دَر کُت مُجّتی ءِ واستا لوگ ءِ مُنجار کُت گْوشت ئِے تو بس چکّاس بِہ دئے — من کہ وتی گُنگّیں لِلّک ءَ چَہ جُست کُت پرچا ؟—- گُڑا منی سھڑینگ ءِ ھاتر ءَ گوشت ئِے منی چُکّ اد ءَ وانگ نیست بسّ چکّاس دیگ ءُ دیم ءَ رَوگی اِنت گھتر ھمیش اِنت تو ھمد ءَ لوگ ءَ بْوان ءُ چکّاس بِہ دئے —
وانگ ءِ نام چکّاس اِنت یا چکّاس وانگ ءِ نام اِنت ؟ منی پِت ءَ نَہ پھم اِت پرچا ؟ —-
یک روچے منی پِت گوں واجُل ءَ گْوشگ ءَ اَت اد ءِ وانگ بسّ ھمینچُک ءَ اِنت کہ شُما ونتگ — نُوں من ترا مزنیں شَہ دربرجاھے ءَ دیم دے آں — بلے پِت ءَ منی نام نَہ گِپت گوں بلے پَد ءَ ھم باریں من چِے ءَ گَل بوتّ آں —- دگہ یک روچے من پِت ءِ دیم ءَ ورگ اِیر کُت آں ءُ آستو آستو گْوشت ابّا من ھم برواں گوں وانگ ءَ مزنیں شَہ دربرجاہ ؟ ——
پِت ءِ پسّو ءَ گوں منی پادانی چیر ءِ زمین گْوش ئے لگُشت —
منی چُکّ ترا ما چوں وانگ ءَ دیم بِہ دے اِیں ؟ تو یک جنین چُکّے ءِ — مئے چاگرد ءَ تنی وھد ءَ کَسّ ءَ وتی جنین چُکّ پَہ وانگ ءَ دُوریں ھَلکے ءَ دیم نہ داتگ انت — من چُلّ ءَ گوں وتی تُستگیں گاماں رَوگ ءَ اِت آں ءُ منی ھَیال پِت ءِ کُتگیں پیسلہ ئے مُجاں ماں چیر ترّان اَت گْوش ئے دُنیا من پَہ وت یک گِچین کُتگیں ازابے ءِ دْروشم ءَ زُرتگ — آ دْرواھیں جُستانی پسّو من ءَ مرچی رستگ اَت کہ من سھت ءُ کترہ گوں وت جْوڑ اِتگ انت —- ھَو سرجمیں پسّو ھمیش اَت کہ — من جنّکّے آں —– منی لوگ ءُ چاگرد من ءَ ءُ منی وڑیں جنکّاں گوں پمیشکا اے وڑ ءَ کنگ ءَ انت کہ ما جِنکّ اِیں ——
بلے اے کُجام ھکّ اِنت ؟ ما چونیں دُودانی بندیگ اِیں پرچا اے سانکل تھنا مئے جِنّکانی گُٹّ ءَ لوپ انت کہ مارا پَہ وتی ھکّ ءِ گرگ ءَ داشتگ اِش مئے گُناہ مَیار ؟——
زاناں مئے ودی بوھگ ءَ پیسر مئے ارواھاں انگوٹہ جَتگ کہ ما وت ءَ زندگی ءَ کَلّ کن اِیں ءُ چاگرد ءِ سرجمیں لوٹاں پیلو کن اِیں ؟—- آئی ءِ ھَر ناجائزیں تُرس بیمّانی آماچ بوھُکیں گپّانی منّوک بہ اِیں ؟—- ناں اے دود ما جُوڑ کُرتگ انت ءُ نیکہ مارا سِتّ ءُ نپ بکشاتگ اِش —– دیمروئی ءِ ھکّ اَچ ما زور پَچ گرگ بوتّگ ءُ بس بچکّاں دیگ بوتّگ —-
اگاں جِنکّ بوھَگ گُناھے ؟— گُڑا بی بی مریم پرچا جِنّکے ھاوند ءَ کتّگ ؟— ھمُک مزھب آئی ءِ منّوک اِنت ھَرکس ئِے ستا ءُ توسیپ ءَ کنت —-
اگاں بسّ مئے چاگرد ءَ جِنکّ بوھگ گُناھے ؟ گُڑا پرچا؟ —