نمدی یے گلنسا ءِ نام ءَ 
مہر ءُ دروت

منی زند ءِ بہار !
امیت کشاں شما جوڑ ءُ وش سلامت بئے –
اے سہت ءَ من نمدی ءَ نبشتہ کنگ ءَ آں منی موبائل ءِ گهڑی ءَ شپ ءِ یک ءُ پنجاه ءُ هپت ملٹ انت – من زاناں تو الم ءَ واب ئے . کہ دوشی شما زگرانہ سدا ءُ بئت کتگ –
ترا گپے بہ گشاں !!!!
دل ءَ نیارئے ؟ … اگاں دلگران نہ بئے تہ چیزے وهد ءَ زگرانہ مہ رو ، هدا وَ ہر جاگہ گون انت – تہنائی ءَ زگر کن – ءُ دگہ گپے هم ترا گُشاں ناں کسے ءِ سیر ءَ برو ءُ ناں کپتوکی ءَ اگاں منی ءَ گرئے کسے مریت پُرس ءُ پتر ءِ اوں مہ رو –
منی اروه !
اے وبا ءَ هدا ءِ لوگ هم بند کتگ انت – بانگ بدل کتگ ءُ گهنٹی گُنگ کتگ انت – چے کابہ ءُ چے کلیسہ چے گُردواره ءُ مندر – بلکن تو سرپدئے کہ کیچ ءِ کمشنر ءَ واجہ ءَ را کڈنی داتگ کہ اِمّبر ءَ زیارت ءَ کس ءَ آیگ ءَ مَیل –
من تی ستک ءَ سرپدآں دل آپ نہ وارت – پمشکہ من اے نمدی ءَ پہ تو نبشتہ کنگ ءَ آں ءُ ترا کڈن کنگ ءَ آں اگاں تو پہ وتیگی هیال نہ دارئے مہ مدار ، ترا چہ وتی ساه ءَ زیارت ءُ زگرانہ دوست تر انت – بلے من ءَ چہ وتی ساه ءَ تو دوست ترئے منی هیال ءَ گور کن اگاں تو مہ بئے من هچ رنگ ءَ بوت نہ کن آں –
منی زند ءِ مانزمان !
بِجُّل ءَ هیال کن کہ دگہ گونڈوان گوں ریتک ریچ مہ بیت – وت سلامتیں چُکے نہ انت – روچے سے چار رند ءَ جان ءِ شود ءُ پچانے مٹ کن – کچو الم وتی چپ ءُ راست ءَ زانت – ہردیں گوں جنکاں نند ءِ کُل ءِ پیژگاه ءَ یا کاپر ءِ چیر ءَ دیر دیر بہ نند اِت ءُ کس ءَ گوں دست ءُ درو مہ بئیت – اگاں دوچگریے ءِ گُد ءِ اوتاگ ءَ کَش ءِ هما دمان ءَ دستاں گوں سابن ءَ شود ، ءُ کجام چیزے دست جت هم دستاں شود –
ساه ءِ کپ !
چہ دیدگاں ساه دوستر انت – هنجو کہ دینداراں وتی هدا ءِ لوگ ویل کتگ انت- همے رنگ ءَ ترا پہ مئے مهرانی زندگ دارگ ءَ بلوچ بوهگ دنا وهدی ءَ ویل کنگی انت داں اے وبا هست انت – پدا مشکل تریں کار اش انت کہ مارا هودا نہ ملکے هست ناں راهدبرے ، ناں تبیب ءُ نادراهجاهے – مارا وتی مَدّت وت کنگی انت وتی سر وت گرگی اِنت – همے کاراں وت بہ کن ءُ وتی میتگ ءِ کلیں مردماں هم سر ءُ سوج کن ءُ کڈن اش کن ، کہ دگہ میتگاں مہ رو انت ءُ دگر ءَ وتی نزیک ءَ مَیل انت –
پُل !
بلکن تو سہی مہ بئے هودا ناں نٹے هست ءُ ناں دگہ روتاک ءُ رسانکدریے بی بی سی یے هست وَ بند بوت – اے سیاه شپیں تہاروکی ءَ پہ شما هدا ءِ جند اِنت –
مئے گورا مُرگے هم بال ءَ نہ گندئے . نادرهجاه ءُ داروجاه ءُ وردنی دکان ءَ ابید کل بند انت کس کسی نہ انت –
سے چار مردم یک جاه بہ گندیت اد ءِ سرکاد گپت اش –
سرجمیں دیمروئی کتگیں ملکاں لکانی هساب ءَ مردم نادراه انت ءُ هزارانی هساب ءَ مِرگ ءَ انت –
من واب آں ، واب آں آگہ آں بس شمے اندوهانی تیروکانی آماچ انت – ہر سہت ءُ دمانانی تہ ءَ هال پیداک انت کہ هینچک ادا مُرتگ ءُ هینچک ءُ اودا اے میتانی تہ ءَ ہر دومی تی انت ، منی انت ، بجو ئیگ انت کچوئیک انت – هینجک میتانی تہ ءَ برے منی سر چکریت ءُ من کپ آں برے دل تُسیت –
من زاناں چہ مردین ءِ دل ءَ جنین ءِ دل ڈڈ تر انت ، جنین مات انت ، جن انت ، گهار انت – ءُ تی پسو من زاناں انی هم همے بیت کہ هسا !
اے بلاہیں هدا کج انت – هدا همد انت هم بلے منی چماں هدا بے وس انت – هدا ءِ کڈن کرونا ءَ جتگ – نی ہرچی بہ کنت بنده ءِ جند –
برے برے هیال کن آں تہ سنگ ءُ سیاه باں – کہ تو هما کہ ہردیں یکجاه بوتگیں داں منی بگل ءَ نہ بوتگ ئے ترا واب نہ یتکگ – اگاں انی اے ساهگریں ساهتان یکجاه بوتینیں تہ چتو یکے دومی ءَ یکم بیتگ اتیں – چونیں نوبتے ءَ سر کش ات ما پہ زمین جتا بوتیں اے چونیں نوبتے کہ کرونا ترا ، من ءَ دائمی جتا کنگ ءَ باڑه انت – اگاں لوٹ ئے کہ مراداں بہ بیں تہ وت ءَ گوں چُکاں هوار کلیں میتگ ءَ سمبال –
نزاناں اے نمدی ءِ سر بوهگ ءَ ما هست بئیں یا ناں – اگاں چہ مرگاں پیش نمدی ترا سر بوت تہ بزاں کہ من هستاں پمشکہ وتی هست بوهگ ءِ توجیل ءَ بہ ساز –

سلامت بات ئے
تی وتیگ هسابجار
روچ 24 .3 .2020