نیکو ءِ کلّی

آزمانکار : اصغر زہیر

دادجان گوں وتی سنگتاں کوہ ءَ گواشے ءِ ساھگ ءَ تچوکیں آپ ءِلمب ءَ نِشتگ ات کہ پیر مردے گوں بڈّ ءِ لونجانیں کلّی ءَ ساد ءَ ریسان ءَ اتک ءُ آھانی کرّ ءَ بےترّک ءُ توار نشت-داد جان ءَ اچ وتی سنگتاں جست کت کہ اے پیر مرد کئے انت-
“اے نیکو انت،، ھونک ءَ آئی ءَ را چو گُشت-

“ایشی ءِ دواد جاہ کوہ ءِ سر ءِ آ لُڈتگیں کُڈّک انت،، میرو ءَ کوہ ءِ نیمگ ءَ دست ٹال کنان ءَ آئی ءَ را سرپد کت-
“اے اِد ءَ چے کنت،، دادجان ءَ پدا آھان ءَ جست کت-
“اے ماں پکنک ءَ آؤکیں مردمان ءَ دار چنت ءُ دنت- دارانی مُزّ ءَ مردم ایشی ءَ را دہ کلدار دینت،، میرو ءَ پدا آئی ءَ را سرپد کت-
دادجان ءِ سنگت گوں آئی ءَ ھمے بابت ءَ گپ ءُ تران ءَ اتنت کہ آ پاداتک ءُ دیم پہ بالائی راھدگ بوت-
“نزاناں! اے ماں پکنک ءَ آوکیں مردمان ءَ دار چِنت ءُ دنت یاکہ مئے دارگاں بُرّائینینت،، داد جان ءَ وتی ترس پدّر کت-
“ناں! تو بےپگر بو ما ایشی ءِ بابت ءَ شری ءِ سرا سرپداں،، داجل ءَ آئی ءَ را دلجم کت-
شریں ساھتے ءِ گوزگ ءَ پد آئی ءَ سرےداد سرا ات ءُ پیداک ات-دار ۓِ آھانی کرّ ءَ دؤر دات انت ءُ یکرے ءَ شت ءُ نشت ءُ وتی رستگیں ساد ءِ چوپگ ءَ لگ اِت-
دادجان ءِ سنگتاں وتی کیسگ پیشکانِڈت انت کہ آئی ءَ را دہ کداری,, نوٹ،، یے بہ دینت، بلے آھانی تھا یکے ءَ ھم دہ کلداری نوٹ گون نیست ات، پمیشکا دادجان ءَ بیست کلداری نوٹے کشّ اِت ءُ آئی ءَ را دات، بلے آئی ءَگشت کہ من اے زرّ ءَ نہ زوراں، اے نکلی یے شما منا کلاگ بندگا ات-
“اِے ایوک ءَ دہ کلداری نوٹ ءَ گوں آژناگ انت- اگں تئی گور ءَ دہ کلداری نوٹ استیں گڑا بدۓ ۓِ،،دوستین ءَ آئی ءَ را چو گشت-
دادجان ءَ چہ کیسگ ءَ دہ کلداری نوٹے کش اِت ءُ آئی ءَ را دات، آ گَل ءَ بال بوت، تلار ءِ لمب ءَ شُت ءُ نِشت-دادجان ءَ گوں اے وڑیں مردم ءَ سک باز ھُب ءُ واھگ است ات، پمشکا آئی ءِ کِر ءَ نشت ءُ گوں آئی ءَ گپ ءُ تران ءَ
لگ ات-
“منا تئی اے کلّی سک دوست بیت- اے کلی ءَ منا نہ دئیے،،؟
“اے کلّی من زانا پتو کتگ،، آئی ءَ گوں وتی کس مہ لکیں گالوار ءُ بندیں گین ءَ دادجان ءَ را گشت-
“نیکو وتی کلّی ءَ کس ءَ نہ دنت،، آئی ءَ پدا چو گشت-
“نیکو وتی کلّی ءَ کس ءَ نہ دنت،،واجل ءَ آئی ءِ گیگانی گپت انت-
دادجان ءَ را آئی ءِ اے گالوار انچو دوست بوت کہ دم پہ ساھت چرائی آئی ءَ کلّی ۓِ لوٹِت ءُ نیکو ءَ آئی ءَ را ھما پسو دات کہ پیسرا داتگت ۓِ،ءُ پدا اے گپ ءَ آئی ءِ مجگ ءِ تھا لذّتے بکشات کہ “نیکو وتی کلی ءَ کس ءَ نہ دنت،، –
دادجان ءُ آئی ءِ سنگت شپ ءَ کوہ ءَ وپت انت- پرچاکہ آھان ءَ رسترانی شکار ءَ روگی ات، نیکو ھم گوں وتی کلی ءَ ایانی کر ءَ وپت ءُ گوں وتا لیجگ ءَ لگ ات-
شپ ءِ نیم ءَ آ دراتکنت پہ رسترانی شکار ءَ،اھاں لھتیں رستر شکار کت ءُ پدا ھرکس دیم پہ وتی ھنکیناں رھادگ بوت،
روچ، ھپتگ بوتنت، ھپتگ، ماہ ءُ ماہ، سال بوتنت-بلے چہ بازیں دزگٹیاں کس ءَ را یکے دومی ءَ گوں دچار کپگ ءِ موہ نہ رست-
یکروچے دادجان وتی مَھری ءَ سوار آت ءُ مھری دیم پہ وتی ھنکین ءَ جماّزگ ءَ ات، کہ اناگت ءَ آئی ءَ گوں وتی ھما سنگتاں دچار وارت-درْھبات ءُ بیا پہ ھیر بوتنت-ھال ءُ اھوال، شکار ءُ دگہ بازیں تک ءُ پھناتاں گپ ءُ تران بوت،
“نیکو رستراں وارتگ، واجل ءَ گپ گپ ءِ تھا دادجان ءَ را اے ھال دات-
“کجام نیکو،، دادجان ءَ پہ بہہ مانگی جست کت-
“کلّی ءِ مرد،، ھونک ءَ وتی زبان ءِ تھا آئی ءَ را چو گشت-
“ھاں ں ں ں،،
“نیکو ءَ رسترانی کجام کار بیران کتگ ات،، داد جان ءِ چمان ارس گلگُل بوتنت-
“چوش بیت کہ رستر ماں کوہ ءَ شکاریانی پدا کپنت، بلے آ شکاری آں درگیتک نہ کننت، ءُ آھانی آپ ھلاس بنت، آپ ءِ شوھاز ءَ سرسر جنان ءَ گوں کلی ءِ مرد ءَ دچار ورنت ءُ آئی ءِ کلی ءَ پچگرگ لوٹنت، بلے نیکو وتی کلی ءَ نہ دنت،،!!!!
“نیکو وتی کلّی ءِ رکّینگ ءِ ھاترا رسترانی دپار بوت،،!!!
دادجان گوں وتی ھیالانی زِر ءَ اوژناگ ءَ لگ اِت، ھما گواش، سِک ءِ ساھگ، سارتیں آپ ءِ لمب ءُ نیکو ءِ کلّی-
“ھو! نیکو وتی کلی ءَ کس ءَ نہ دنت، اے کلّی زانا نیکو ءَ پتو کتگ؟، آئی ءَچیر ء بروتاں بچکند ات ءُ وتی مَھری ءَ جمازان ءَ دیم پہ وتی ھنکین ءَ راھادگ بوت-

گوں طارق پیشوکانی ءِ منتواری ءَ