کپتہ دلے ، کپتہ هبر ، 
هچی نہ سگیت کدّ ے وت ، 
باریں چی ءَ اے چوش کنت ،
زہراناں زیریت جوش کنت ، 
زور ءَ کمیں گیشیں اسد ، 
مُپتا وتارا ریش کنت ، 
وت کُرتن ءَ بے هال کنت ، 
نو پہ چی ءَ دز موش کنت .
جنگ انت همک پہ ہرکس ءَ ،
جون انت تلام ہر نیمگ ءَ 
ہر نیمگ ءُ ہر جاده ءَ 
کس ءَ نہ گنداں گریوگ ءَ 
ہر کس گومے پہ شات ءُ گل 
جنگ ءِ گلیں اے نوبت ءَ 
ہرکس ہدوک پہ سُہبت ءَ 
ءُ پہ وتا ، 
جاہے دگہ شوهازی انت ، 
کس چو ترا زاری نہ انت ، 
کس ءَ نہ گُشت تو در بہ کپ 
جاه ءُ دیاراں یل بکن 
نسپاری ءُ امب ءِ بُن ءَ 
بنگوڑی آنی کونڈی ءَ 
تریاک ءُ چرس ءِ مجلس ءَ ، 
کارپد تئی وا ایش ات انت ، 
نہ کہ ترا چہ گیش ات انت ، 
تو پہ چی ءَ را چوش کت ؟ 
مپتا وتا گریوش کت ءُ 
چے گُشُت تو ؟
ہرکس شُتہ من هم رواں 
در کپتگ ئے و شر کتگ 
زی سنگرے تو مٹ کتگ 
مرچی سرا چنڈئے چی ءَ 
زاران جنوزامی جنے 
لجے بزور پہ وت بہا
شاعر دگہ چنداں بسے 
نہ چو ترا کنتیں کسے 
روچے کسے ءَ مان بیا 
زاه ءُ زکت میل ءَ بکن 
کار ءُ پداں گیرآر وتی 
کشک ءَ کجام درکپتگے ؟ 
دیما کجانگُر داتگے ؟ 
کببلہ نہ بیتیں رودرتک
کشک ءَ وتی مُہین کُتیں 
دل چو زرا نلیں کُتیں 
نیّت بہ شُشتیں زم زم ءَ 
رند ءَ گلگ بلّے کُتیں
کسّے کُتگ گون تو دگا گوش ءُ سراں میاریگ ات آ 
چمے بہ جن جیگ ءَ وتی 
کِر ءُ کشاں دلگوش کن 
کے پہ وتا اشتگ بگش !
کسّے درئیت نو پہ ترا