دستونک
زاھدہ رئیس راجی
پَہ دوزواھیں دل ءَ چوکہ دوستی گران انت
توامیں بیسہاں پروش اِت، نی باوری گران انت

اے زندمان کُجا نوکیں لزتے بیارایت
چَہ تَھلیں رٗوچ ءُ شپ ءَ ، پِنچے شِرکنی گران انت

چتورآگہی وابانی پانگ ءَ نندایت
تہارماھیں شپ ءِ دْراھی اِنشپی گران انت

چَہ گْوست ءِ ساھگ ءَ ہمرنگیں اکس ءِ دیدارءَ
کہ ارساں دَور کُتگ ، انچو بے وسی گران انت

ھما کہ زرد ءِ متاع ءَ گوں شائری مِین اِنت
ھمایاں جُست کن اِت چنچو پدّری گران انت

اے اَہد وابیں دلانی بہشت ءِ رنگ ءَ جنت
وت ءَ شموش کہ دنیا ءِ سرپدی گران انت

بہ لڈّئے اُرداں ،دل ءِ ناتوانیں ھمراہاں
اِدئیگاں سادگیں مہرانی پَہمَگی گران انت

چَہ گرانیں نوبتاں ھرکوہ ءِ کپتگیں تاج ءِ
میار جُمپ ءِ سرءَ اِنت کہ ھَمسری گران انت

زمین ءِ آس کہ مجگ ءُ دلانی سوچوک اِنت
پدرد آں، کوریں نگاہانی شاہدی گران انت

بلوریں زند کہ دُنیا ءُ دین ءَ نوشان اِنت
پدءَ اوں جاک جنان اِنت کہ زندگی گران انت

تو راجی ھرکد ءَ سرپد بِہ کن نہ منّوکاں
اے جاھلانی، نَہ زانئے کہ راھبری گران انت