سبزل سامگی۔۔۔۔ “کُشاں مرغِ سلیمانی”
سبزل سامگی۔۔۔۔ “کُشاں مرغِ سلیمانی”
چندن ساچ
سانو ٹیپ ءِ دؤر ات۔ ما کسان اتیں۔ مئے ہمساہگے ہست ات، نام ئِے امیر ات۔۔۔ آ برے برے چہ شہر ءَ کوچگ ءَ اتکگ ات گڑا آئی ءَ وتی سانوئیں ٹیپ زرتگ ات ءُ تحت ءِ سرا نشتگ ات ءُ سبزل سامگی ءِ گوش داشتگ ات۔ امیر ءِ کِرّا سبزل ءِ دُراہیں رِیل (کیسٹ) ہست اتنت۔ اگاں کسے ءَ امیر ءِ کِرّا بہ شتین ءُ بگشتیں کہ من ءَ سبزل سامگی ءِ رِیلے بدئے۔ آئی ءَ ہمک مردم ءَ را وَ نہ دات۔ اگاں کسے ءَ را دات ئِے گڑا یکیں روچ ءَ پدا لوٹگ ات ئِے۔ پرچا کہ آئی ءَ وتی رِیلانی گاری ءِ تُرس ات۔ ما امیر ءِ سانو ءِ دپ ءَ سبزل ءَ ابید دگہ کسی توار اش نہ کتگ ات۔
یک روچے شیر گرم ءِ وہد ءَ من میتگ ءَ سبزل ءِ توار ءَ دو سوت اش کُت کہ اودا بینجو ءِ جنوک استاد عبدالرحمان ات۔ اے سوت پدا من داں روچ ئِے مروچی دگہ جاہ ءَ اش نہ کتگ اَنت۔ عبدالرحمان ءِ بینجو ءُ سبزل ءِ توار دل ءِ تہا انچش ایر کپت انت گشئے من شئے مریدان ءُ منی دیما حانی نشتگ ءُ وتی زندگی ءِ کسہ ءَ آرگ ءَ اِنت۔۔۔۔ شئے مرید گشگ ءَ اِنت۔۔ حانی مروچی کسہ کن کہ من بس ترا گوش دارگ لوٹاں۔۔۔۔۔ چشیں ساعتانی وشی ءَ ہما زاننت کہ آیاں جدائیانی موسم گوازینتگ اَنت۔
سبزل سوتاں جنان ات ءُ من وسّرا وت بے کرار بوہان اتاں۔ گشئے زاناں من بندیں کوٹی یے ءَ نشتگان ءُ ڈن ءَ پاد برمشے ءِ توار انت ءُ من ءَ انچو گمان بیت کہ منی مہروان اِنت اتکگ ءُ من ءَ گشگ ءَ اَنت۔۔۔ کمو چہ لوگ ءَ سر کش بچار کہ منی چم چون اَنت۔۔۔۔۔
سبزل ءِ توار دُور دُور ءَ پُرشان ات۔۔۔۔۔ آ سوت ایش اتنت۔۔۔۔
ماہ جان مکن زوراں سری
من تئی دپ ءِ آپاں وریں
ماہ جان چِنتیں چادر ءَ
روت پرا سوداگر ءَ
دومی
شانتل کوکو کن مارا زھیر کنت
من پہ شانتل ءَ لئیکوے جناں
اے ساعت ءَ حال اتکگ کہ سبزل ءَ چہ دنیا ءَ سفر کتگ ءُ شتگ۔ مرگ برحق اِنت۔ انسان کہ اتکگ، روچے ناں روچے الم روت۔ بلے سبزل ءِ توار نہ روت۔ اے توار مئے دلانی تہا اِنت۔
مروچی من جیڑگ ءَ یاں ہما ساعت ءَ کہ شیر گرم ات۔ کوڑیج کلانچ ءِ کسانیں میتگے ءَ سبزل ءِ توار ات۔۔۔ یک بچکے کہ من ءَ نوں آئی ءِ رنگ ءُ دروشم یات نہ اَنت۔ پورا من اتاں۔۔۔۔۔ سبزل ءِ توار ءَ گوش دارگ ءَ ات۔۔۔۔۔ ءُ یک انچیں یاتے ءَ کپتگ ات کہ مروچی آئی ءَ ہما یات ءِ جند شمشتگ۔۔۔ کہ من باریں کئے ءَ یات کنگ ءَ بوتگان ءُ چم ارسی بوتگ اَنت۔
سبزل تو شت ئے۔۔۔۔ ہما وہد ءُ پاس ہم شت اَنت۔۔۔ کہ امیر ءَ سانوے ہست ات۔۔۔ کلانچ ءَ کوڑیج نامیں میتگے ات ءُ لہتیں لوگ اتنت۔۔۔۔ امیر لڈ ات۔۔۔۔ سانو ءِ دؤر ہلاس بوت۔۔۔ کوڑیج ءِ مردم ہم یک پہ یک ءَ شت اَنت۔۔۔۔ بے تامیں شہرانی نیمگ ءَ۔۔۔۔۔۔ نوں بلکیں پُرشتگیں لوگ چو منی وڑا ہما ساعتاں یات بکن اَنت۔۔۔۔۔۔ پُرشتگیں لوگ بنت یا منی پُرشتگیں دل۔۔۔ معنا یک۔۔۔
کُشاں مرغِ سلیمانی
نوں مرغِ سلیمانی آں ہم جنگل یلہ داتگ ءُ شتگ انت۔۔۔۔۔ پرچا کہ ابیتکی ءِ جاوراں مرغ ہم جارات کت نہ کن انت۔۔۔ نوں من زاناں کہ من پدا آ ساعتاں ہچبر دیست نہ کناں۔۔۔ سبزل ءِ توار وَ پش کپیت۔۔۔۔ بلے نوں نئیکہ کوڑیج وہدی وڑا پش کپتگ ناں امیر گوں سانو ءَ۔۔۔۔ ناں من کہ یک سبزیں کاڑے ءِ زیبائی ءِ بہشت ءَ یات بکناں۔۔۔۔ ناں ہما کُچک کہ شپ ءِ چاریں پاساں ہول اِت اِش۔۔۔۔ ناں ہما بالو کہ شپاں مئے کندیلانی روک ءَ اتک اَنت پدا واتر نہ بوت اَنت۔۔
الوداع۔۔۔۔ زندگی۔۔۔۔ الوداع تہنائی ءِ جاوراں رتکگیں ارساں الوداع۔۔۔
