سید ءِ آشک۔ اے آر داد
سید ءِ آشک
نبشتہ کار: اے آر داد
۔۔۔۔۔۔
۔۔۔۔۔۔
باریں من سہب ءِ آشکاں یا سہب منی آشک انت۔ دوئیناں چہ یکے بوت کنت۔ من شپی مُرگے نیاں۔ لاچاری دگہ گپے ۔ روچ کہ درکیت منی دلءَ روچ آسر بوتگ ۔ سہب ءَمرے روچاں من دو کار کناں۔یکے فارسی( سبک ھندی ءِ شاعر) ءِلچہ کاراں وانان ءُ کمیں آیاں ماں بلوچی ءَ رجینگ ءِ جھد ءَ کناں ۔ من فارسی نزاناں ، زانگءِ پُشت ءَ کپتگاں۔ دومی سید ھاشمی ءِ ” سید نمدی ” ءَ چہ نمدی یے الم واناں۔ اے کتاب من ھمنچو رندءَ ونتگ کہ بازیں نمدیانی گپ ءُ ھبر منءَ پہ دل یات انت۔ سید نمدی ، ءِ سہب ءِ سرءَ وانگ ءِ نیمون ھمیش انت کہ بلوچی ءِ رھبنداں درببراں۔ اے کتاب من ھمنچو رندءَ ونتگ کہ من وت ھم نزاناں باریں چنت رندءَ، مرچی من چو کت کہ اے کتاب پُشت ءَ چہ بندات کت۔ گڈسری نمدی ممتاز ( اسماعیل ممتاز )ءِ نامءَ انت۔ سید ھاشمی اے وھدءَ بمبئی ءَ انت دلمانگ انت ” سچکانیں سسا” ءَ ھمودءَ چاپ ءُ شنگ بکنت بلے گوں آئی زرّ نیست۔ ” دگہ گپے چہ شما جست کناں کہ اگاں من ” سچکانیں سسا” ءِ چیزے وانگی پہ شما دیم بدیاں شما بھا اش کن ات تاکہ من چاپارءِ واجہ ءِ ھمے زرّاں دات بکناں اگاں بوت کنت منءَ بگوش ات کہ چنت دانگ دیم بدیاں انچوش کہ من پیسرءَ شمارا نبشتگ ات کہ اے وانگی پہ وام چاپ بیگ ءَ انت۔” ( سید نمدی تاکدیم 296)۔ ادءَ رستاں منی ھیال علی عیسی ءِ نیمگءَ شت کہ اگاں اے مردم مہ بوتیں سید ھاشمی ءِ پشت کپتگیں کتاب چاپ ءُ شنگ بوتگ ات انت ۔؟ دل نہ جنت۔ علی عیسی ءِ کمال ایش انت کہ سید ھاشمی ءِکتابانی تہءَ ھیرت وانی ( پروف) ءِھچ رنگیں ردی ءُ نزوری یے گندگ ءَ نئیت۔ ۔ اے رنگیں کارءَ ھما کت کنت کہ آئیءَ ندکار یا ندکارءِ کتاب ءَ گوں اشک بہ بیت۔
سید ءِ کتاب آئیءِ مرگ ءَ پد باز دیرءَ پد راست انت چاپ ءُ شنگ بیتگ انت بلے اے ھمے رنگءَ دلگوش ءَ گوں چاپ ءُ شنگ بوتگ انت کہ ردی ءَ چہ پھک انت۔ سید ھاشمی اکیڈمی ءَ دگہ اوں مردم ھوار بیتگ انت ، ءُ مرچی ھم ھوار انت بلے علی عیسی ءِ کار ھمنچو بے درور انت کہ مردم دو چم ایر بکنت ءُ بچار ایت۔ ما کہ دور نشتگیں ما وتی رنگ ءَ چیزاں چاریں ، ما اے نہ چاریں اے کارءِ سرجم کنگ ءَ چنچو وھد درکار بیت۔ من ھردیں سید ءِ کتابے دست ءَ کناں ، دومی دست ءَ منی علی نندوک بیت۔ اگاں علی عیسیءِ کوپگاں سید ھاشمی ءِ کتابانی چاپگ ءِ اگدہ ایر مہ بوتیں ، آئیءِ جند ءَ وت شریں دستونک گوشتگ ات۔ علی عیسی ءِ رم چنچو وش ءُ واناک انت کہ مزنیں ردانک نویس ھم پشت کپ انت ۔ شھلچہ کارءِ پیش دانک ءَ بہ چار ات شما سما کت کن ات کہ آ لبزاں پہ ادب ایر کنگ ءِ ازم ءَ چنچو چالاک انت۔ ۔ علی ءَ ھدا ءَنہ ایوک دو زیبائیں چم بکشاتگ بلکیں پہمگ ءُ زانگ ءِ سسا اوں داتگ ۔ سید ھاشمی ءَ منتوار بوگ لوٹ ایت کہ ھدا ءَ آئیءَ علی عیسی ءِ پیمیں بّچے داتگ ۔ اگاں نہ ما سید گنج دیستگ ات نہ شکلیں شھجو ، نہ سچکانیں سسا ، نہ سید نمدی ،۔ شھلچہ کار ءِ سرءَ آئی ءَ ھمنچو کار کتگ کہ ما مردماں چم بوتیں ،ندکاری سنچ بوتیں ما علی عیسی بے داد نہ کتگ ات۔ علی ءِ ” ع ” اشتاپ نہ کنت۔ چوناھیگا ” ع” ءِ عدد ءِ تہ ءَ اشتاپی باز انت۔ اے ع نزاناں چی ءَ اشتاپی نہ کنت ۔ من گوشاں نوں کمیں اشتاپ بکنت کہ بلوچی ءِ وانوکاں ” دلدوستیں لچہ کاری ” ءِ ودارءَ دم برتگ۔
علی! من زاناں تو اشتاپ نہ کن ئے۔ پر چاکہ اے راج یکے ھمے گپ ءِ سرءَ ایراد گپت کہ کتاب ءِ سرءَ شر دلگوش دیگ نہ بیتگ۔ دیر کن ئے ھم زاہ ورے۔ من زاناں تو دلدوستیں لچہ کاری ءِ کتاب پھک نویسی کتگ ، نوں چاپگ ءَ ئے دلمانگ ئے بلے ھروچ تئی چم ھمے گمان ءَ ردی یے پشت کپتگ پدا تاکاں لیٹینان کن ئے ۔ من زاناں ترا زاہ تور ایت بلے زاہ ءَ چہ گیش ترا اے تور ایت کہ تئی چمانی ھزار رند ءَ چاراتگیں موسمءَ پرچا پولنگے پشت کپتگ۔