سیمی بھر۔۔۔۔۔اتا ءَ گوں دیوانے۔
سیمی بھر۔۔۔۔۔اتا ءَ گوں دیوانے۔
نبشتہ کار: اے آر داد
۔۔۔۔۔
۔۔۔۔۔
آئی ءَدروازگ ءِ نیمگءَ چار ات ءُ سگریٹ ءَ سُٹے گپت ءُ درائینت۔ “بچار نا منءَ ھم مردماں گل خان ءُ ھاشمی سید ءَ چہ مستریں شاعر گوشتگ بلے کسءَ نبشتہ نہ کرتگ کہ کجام ھساب ءَ ، چے رنگ ءَ من چہ آیاں مستراں۔
من وَ آیاں چہ رندءِ شاعرے یاں۔ منی گورا آیانی رنگ ءُ دروشم ھم بنت ۔ من ھمے ونتگ ءُ شئیر نبشہ کرتگ ، عنقا ءُ اے دگہ شاعر منءَ چہ پیش انت۔ چو وَ بوت نہ کنت من آسمانءَ چہ ایر کپتگاں ، منی گورءَ اشانی رنگ ءُ سان نیست انت ۔ چو بوت نہ کنت ۔ کجام زبانءِ شاعرے ءَ تو بوان آئیءِ گورءَ پیش ءِ مردمانی داب ءُ رنگ الم گندگ بنت۔ گوں من جام ءُ مست ،پازلءِ رنگ ھم گندگ بنت ۔اے ائیبے نہ انت۔ اے شاعریءِ ربیتے ، کس ایوک ءُ تھنا وت ءَ چہ یکتا نہ بیت۔ من چو کتگ کہ اشاں چہ وت ءَ گیشّنتگ ءُ جتا گوشگ ءِ جھد کتگ۔” آئیءَ پدا دروازگ ءِنیمگءَ چار ات ءُ وتی گپ سندو دات۔
“منی شاعری ءَ ھرکس وتی وڈءَ چار ایت ءُ مانا کنت۔ اے آیانی ھّک انت ،پرچا کہ منی تجربت ءَ وانوک سر نہ بیت ، آبس وتی ماناءَ کشّیت، بہ کشّیت آیاں رزا انت من کسءَ داشت نہ کناں کہ واجہ ادءَ من چو گوشتگ۔
لبزءِ ارژشت ءَ من زاناں۔ پدا لبز text ءِ تہ ءَ وتی دگہ مانائے کار ایت۔ منی شاعری ءَ تو گوش ئے من لبزانی ماناءَ درگیجاں شئیر آسان بیت۔؟ چو نہ انت۔ من اشکالی شاعری نہ کتگ من گرانیں لبز نہ آورتگ کہ ماناءِ درگیجگ ءَ گوں شئیر آسان بیت۔ اناں چو نہ انت۔ نی تو آس اپوگ ءَ وَ زان ئے کہ من ” بلوچی نامہ ” ءِ تہ ءَ آئی ءِ مانا داتگ کہ ، مردمے دگرے ءِ لوگءَ چہ آسے بیار ایت وتی آس ءَ روک بکنت ، شئیر ءِ تہ ءَ اشی ءِ مانا ایش نہ بیت ۔ پدا من نوشتہ ھم کرتگ کہ ھما تجربتءِ آسءَ کہ منءَ سوتکگ لازم نہ انت منی وانوک ءَ ھم بہ سوچیت۔ بلے شمے وانوک اے گپ ءَ سرپد نہ بیت کہ من تجربت ءِ گپ ءَ یاں۔ ھما کہ من دیستگ ، چار اتگ ، سما کرتگ آ ھما رنگ ءَ وانوک ءَ سر نہ بیت۔ لبز شئیرءِ متن ءُ سیاھگ ءِ تہ ءَ دگہ مانا ءُ گوناپے ءَ دیم ءَ کیت۔
ما مہرءِ خمار آسریں بندیگی ءِ قربان
اے زہر پہ آجوئیءَ ارواہے ءُ ساہے۔
ادءَ نوں تو نہ گوش ئے آجوئی ایوک آشوب ءُ آزاتی ءِ ماناءَ کارمرز بوتگ، چو نہ انت پدا بندیگی ءِ ماناءَ بگند۔ ما مہرءِ خمار آسریں بندیگی ءِ قربان ۔ اے ھم ڈنی ( خارجی ) بندیگی ءِ ماناءَ نہ دنت۔ ادءَ یک تب ءُ چاڑےءِ گپ بوگ ءَ انت کہ نشہ ءِ آسر بوگ ءَ پد مردم وتی زات ءُ چاگرد ءِ زندانءَ کیت ربیت ءِ وام دار بیت ، دگرانی ھیال ءَ داریت۔
من پمیشکا گوشاں اے زہر کجام زہر ؟ نوں اے ادءَ شراب، سم ءُ زہرے نہ انت کہ مردم وارت ءُ مریت۔ منی چہراں وانوک ایوک لبز بزیریت آمنی ماناءَ رست نہ کنت ۔ ادءَ تو بگند۔
تو منی ساھگ ءَ سارتیں آپے۔
اے وَ درچکے ءِ ساھگ نہ انت کہ اودءَ آپ ءُ کلّیگے ایر بہ بیت داں مسافر بیا انت آپ بہ ورنت۔ سارتیں آپ چہرے ، ساھگ ھم چہرے۔ اے روچ ھم آسمانی روچے نہ انت۔ پمیشکا وانوک گوشنت ما ترا سرپد نباں ۔ من وتی ازمءَ گوں سنگین بوتگاں ۔ من وتی وانوک دیمءَ نہ کرتگ ءُ شئیر نہ گوشتگ۔ منی تو ریڈیو ءَ گوشتگیں شئیر ءُ سوتاں اشکن اودءَ ھم اتا لس شاعرے نہ انت۔ ” او روچ بیا اے گمجتیں شپاناں سوچ ” ءُ دگہ بازیں۔
شما نوشتہ بکن ات باید اے راہ بند کنگ مہ بیت۔ تئی گپانی سرءَ دگرے پاد بئیت ءُ گپ بہ جنت بلے گوں مسال ءُ درور، کس مَنَا نہ انت ۔پرچا کہ کمیں باز من ھم جدلی شھزانتی ءَ پوہ باں کہ ھر لیکہےءِ تہ ءَ دگہ لیکہے لاز ھست بیت۔ ” ہیگل ءِ گوشگ ھم ھمے بوتگ کہ ما یک لیکہے یا تھیس ءِ تہ ءَ آئیءِ زد ، انٹی تھیس ھمراہ انت پدا دوھیناں چہ سنتھسس ندارہ کنت۔” ( ساختیات ایک تعارف ، ناصر عباس نئیر تاکدیم 14 )۔
,” واجہ کمیں منءَ سرپد کن ۔”
” یار ھمے گپ انت ناں یک نوکیں لیکہے دیمءَ کیت آئیءِ سرءَ گپ ءُ تران بیت تہ آئیءِ نزوری ھم دیمءَ کاینت ، اشانی دور کنگءَ پہ دگہ یک لیکہے اولّی لیکہ ءِ بگیر ( خلاف) ءُ زدءَ ٹھینگ بیت۔
من کوکارءِ ھک ءَ نیاں ، چو سرپد ءُ زانتکارے ءَ گپ بہ بیت۔ دنیاءَ ھمے رھبند ءُ دود انت کہ ازمءَ ازمی ربیت ءُ رھبندانی ھساب ءَ چارگ بہ بیت۔ اگاں دیمءَ روۓ ساختیات ءُ پد ساختیات زبان ءُ لبزاں گوں ھمے رنگیں ندارہ کن انت۔ من رشئین فارملسٹ ءُ نیو امریکن کریٹی سسزم ءِ بارہ ءَ ھم ونتگ۔ منی نبشتانکاں بوان ءُ بچار من اودءَ اشانی نام نہ گپتگ بلے منی گپ اشاں گوں سیالی کن انت۔
منءَ نوں ھوش نہ کنت ، شیرگءَ شیر کتگ بینگءَ نوکاپ کتگ ، منی چونیں تجربتےءِ درانگازی انت ۔بلے اے مردم پوہ نہ بنت یک برے شیرگءَ برنت فیکٹری ءَ کہ شیرگ ءِ جوڑ کنگ ءِ پروسس چی انت۔ یار من زاناں دکانے پچ کتگ اودءَ شیرگ بہا کناں ۔
(روان انت ۔)