لچّہ : بشارت
زاھدہ رئیس راجی

نے زمین ءَ وتی، باتن ءَ وپتگیں ، واھگانی دل ءِ
آکبت پُرس اِتگ
نے کہ آجوئیں مُرگانی چیھالگاں،
آزماں لرزاِتگ
مِھر ءِ پَھنات ءِ شوھاز ءَ سرگپتگیں،
پدگراں تم کُتگ

بے مُرادیں دِلاں، بینگیں یات ءِ ساھگ، پتایگ نہ بنت
اَرس مایگ نہ بنت
واھشانی پُریں انگرانی سرءَ ، پاد سوچگ نہ بنت
ٹپّ دوچگ نہ بنت

رُژن ءِ دست ءِ دل ءِ کِشک ءِ مٹینگ ءَ
تو کہ بے سوب اَت ئے، من اوں دردیگ اَت آں
تو گُڑینتگ چَہ واب ءَ ھما ساھت ءَ
زندمانی وتی ، گُڈی دیدار ءَ چمانی آدینک اَت ئے

کس نہ من ایت کہ وابانی تاویلءِ پُشدر،
ملامت بہ بیت
بھت ءِ استار ءِ ھوری ، جتایی بہ بیت
بیا دوبر ماسگی بلّوکاناں گوش ایں
مارا دروگیں تسلّا یے ھمراہ بہ دئے
راستی ءِ پتّرءَ گوات سگ اِت نہ کنت

زِرد ءِ پاسانی تاویل پچ گپتگیں،
نود کسّہ کن اَنت
پادءِ چیر ءِ زمین ، چَہ تَہ ءَ کِنز اِتگ
گام گام ءِ مساپر، نی ھمراہ نہ بنت

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭