“آزمانک. دلپُل ءِ اَکس… اسلم تگرانی” مرچی پدءَ آئی ءَ سَبک یات نہ ات وھدیکہ من کلاس ءَ پُتر آں آئی پیشانی سرءِ کْرچک من یک پہ یکءَ وانان کُت اَنت-من نہ لوٹِت کہ اے راز ءَ درستیں نودربرانی دیم ءَ  … Continue reading →