خلیل جبران رجانک روخیں حرف زیند چے ایں؟ ہمے است و گوئست و بانداثیں؟۔ہمے گوئست کہ بے رندیں؟ ہمے است کہ گوئستئے رندانی شوہازا ایں؟ ہمے بانداث کہ بی٘د شہ است و گوئستی٘ا بے معناایں۔ مئے دلئے خوشی ،مئے ارواہئے … Continue reading →
سلطان نعیم قیصرانی دانکو بلوچ زیندغ اناں تی شکر آواریں کندغاں دا دیر گیراری جہاں مئے مہتر و میر و مزن مئے محفلانی جان تن. چو ناگمان آتکہ سمن اشتو شتئے ماثیں وطن تئ شکر آواریں کندغاں دا دیر گیراری … Continue reading →
سعید مزاری دین و دنیا شتہ، ھوش ایماں شتہ ،کل تھیئ ذات نیاما فنا بیثغاں اوذا تھہ کندثو دیم سہرا کثہ، ایذا کلانی سجدہ قضا بیثغاں دہ کبوتر گروں چی یے بز میش باں، دل گشغیں ھمشانی چیٹءَ کنوں مال … Continue reading →
(ریزم) شاعر: صادق مری کہنیں شہ درشکانی پاڑاں رذان اَنت دہ لامباں روان انت اے ریزم گِران انت مئے ساہانی تنداں مئے جانانی بنداں مئے لوغاں مئے دیوال و ہنداں مئے ساء بند و سنداں زوان ءَ مئے زو کَشّیں … Continue reading →
( اوشیش انت چو شیشغ ءَ شہر بانو) صادق مری نہ مرگے نہ آسے نہ آفے نہ پہ مڑدمی لیکو ءَ دہ روا انت نہ پیتافیں پندھانی ساء بند ءَ ساء انت نہ حاخے نہ لڑد انت چو انسانے ءِ … Continue reading →
(کس ہچی نہ گوشیث) ٹوک باز انت ایذا شہر ءَ دُکّان و دگانی دف پُرّیں سرحیالی ءِ گوشتناں رتکغیں لوز چو بے بہا کاغذ ءِ ہورگیں ڈبّا گوشئے چے گوشئے؟ نند بیا گوں من ءَ حال گون انت من ءَ … Continue reading →
(شف شوں گزیث) ما را پِرّینَغیں وزتاں زور زپتیں زہیرانی زلہاٹ شف شوں گوزیث بژن جائیذغی ءَ پہ جان ءَ ہژمب روش پہ راہ گوزی رہنغ ءَ رائ آنی شتہ ما پذی مڑد اثوں روش ءَ گیرانی گاریں گراں گار … Continue reading →
(من استاں ) شہ جان ءَ زذغ من دل ءَ شہ من دوراں من استاں پہ سر ظاہریں ریمالاسانی زوراں کئے ءَ ویل ءَ بے واکی ءِ واژھی ءَ پہ سوراں شہ جان ءَ زذغ من دل ءَ شہ من … Continue reading →
(مست توکلی زیارت ) نشکیں سنگے نہ انت سر حیالی ءَ چیدغ کہ زیارت کثو چُکّثو ایر کثہ ما گوزنت دور و باری وثی کوفغاں سال و قرناں گوں ویلاں رونت رڑتغی ءَ ھواں گام و پندہانی کہنیں رواج اِنت … Continue reading →
(دریس گرپیڑاں جثہ) ساہ ءَ تنداں حاخ ءَ چنکے شنچثہ گرپیڑ چَرّی داث شیموشان و شنگینی وثار من بکو آسائناں ساہ ءَ تہ گوَش تام اناں تئ داثغیں پر من دیار بیثہ شوں بی مست و اڑبنگاں قرار بے اُمیکیں … Continue reading →
(تواراں ہند کنیں بلیں) من ءَ ہند کن زمین ءِ شیر ترین و نرمغیں ہاخاں وثی دستاں اے روھَوْ ترند و تاخ ریشیں زمستان ءِ پہ مئیں پیلوشغ ءَ ہیل انت من ءَ ہند کن زمین زیندھ انت
Continue reading →(تواراں ہند کنیں بلیں) من ءَ ہند کن زمین ءِ شیر ترین و نرمغیں ہاخاں وثی دستاں اے روھَوْ ترند و تاخ ریشیں زمستان ءِ پہ مئیں پیلوشغ ءَ ہیل انت من ءَ ہند کن زمین زیندھ انت زمین است … Continue reading →
(گیش آں شہ من جندءَ وثی) رژن ءَ پہ اوتاکے نہ انت شف جلگہیں پَرّاں چو استاریں چڑنگ ءَ لحظے ءَ مئیں پندھ چے آف منتغیں پرامغے بے آسر انت من ایکواں مئیں ایکوی بے لیکو انت استار چو بازانت … Continue reading →
(مَرگ زیندھ شہ زوراخ نئیں) سقراط زوراوراں انت سماء نئیں کہ گوْزور سئ راستی اژ بکو آتکہ پوہ کثہ من کہ یا سئ کثہ ہیڑت گندیں تئ چماں گوں بازیں اغماں ایذا دگ باز انت پہ راہشونی ءَ گیشتریں راہ … Continue reading →