سپر چو ساھگے ءَ مہروان اِنت منا گون اِنت وتی پاداں روان اِنت اے چونیں راہگوزی دَنزے نہ زاناں منی تہنائی ءَ تَوکل مُشان اِنت اے دمک ءَ اَچ مں پیسر کس نئے اَتکہ اے دمک ءَ مرچاں ہرکہ سرجنان … Continue reading →
وتا پُرساں، زمین آسر کجا بیت بہ جنزاں تانگو وہدءِ در کجا بیت زمانگ بِل گوں مُرگاں برز بال اِنت وتی حد ءَ گوزیت ءُ سر کجا بیت مناں،دریایے،ہور اِنت،شپ،زمستاں اے آپ ءِ جنگل ءَ انگر کجا بیت تو شَہم … Continue reading →
دستونک امیر دوست چَمّے ءَ پاس گْوپیت چَمّے ءَ وابے گندیت اَنچو تہنا اِنت وتی اَندر ءَ شہرے گندیت پاداں داریت ءُ وتی ھَستی ءِ بار ءَ بوجیت اے منی اَسپ ءِ ھَوس ہرکجا شَہمے گندیت نوں تئی زیبءِ شَگنزءَ … Continue reading →
دستونک جَہل ءُ بُرزءَ روان اِنت دیوال ءِ آپ رنگ ءَ بران اِنت دیوال ءِ ھَور اِنت، پیژگاہءَ کسّے اوشتاتہ تُنّ ءَ مانا کنان اِنت دیوال ءِ
Continue reading →شپ رِچیت بے توار آھگ لوٹیت۔ امیر دوست ءِ لچہ ندر پہ باسک ءِ وانوکاں
