آتکگ اَنت گرانیں نوبت ءُ جنگانی بهار دیم پہ ماتکوھاں رپتگ اَنت ملّیں سرمچار گوانک جتگ ڈیھ ءِ مادریں ھاک ءَ بزّگی جہہ جتگ پیراں بستگ انت ورناھاں کتار مُلک بلوچانی پہ ھلو ھالوآں نہ رؤت مشکتی حلوایے نہ اِنت … Continue reading →

انسان ءِ رواداری ءَ آدت کنگ ءَ اِنت، شیتان اوں کُرآن تلاوت کنگ ءَ انت۔ ھرچی کہ منی آکبت اِنت نیٹ ھما بیت، دنیا وتا ناهکّ ءَ کیامت کنگ ءَ اِنت۔ آ ھم اے گناہ ءَ گوں شریک اِنت منی … Continue reading →