ھماکہ پہ تئی نیادےءَ تلوس اَنت
پربند ھماکہ پہ تئ نیادےءَ تلوس اَنت ھما اوں بگندے ترا بد گُش اَنت چہ انسانءَ عمرءِ متاہاں پُلیت محبت ہمیش اِنت دِلاں دست جنت دیاں ھنچیں مہرے وتی دژمنءَ داں امروز است اِنت منءَ یاد کنت ھزار آفرین اے … Continue reading →