” نمیرانیں قاضی“ رحمٰن أزگ سست درپشوکیں استالے ھر شھر ابیتک ءُ ویران انت جنگل جنگل پُرسیگ انت ھریکے نشتگ حیران انت بے غرض ءُ لالچ بے متلب آ مست ملنگ ءُ دیوانگ درویش صفتیں قاضی ءِ ھرکنڈ ءَ وشبُو … Continue reading →