گال شائر: عُمرمُراد کُجا تئ روزیگ چُکّرگ ءَ انت؟ گُژن مئے روتاں نوں بُرّگ ءَ اِنت اے ھون ءِ ھار ءِ مہ اوشت دیما اے دل چہ چمّاں نوں چُرّگ ءَ انت چہ ھَپت دریا ءَ بُوتہ آ دَست بَگا … Continue reading →
گال عُمرمُراد کَیا چو گُشتہ کہ یَکّی ءِ تو من تاں گوناں گوں شَکّی ءِتو گوں گوات ءِ بَرمشاں نَئیت کَسّے کَیا پہ باریں چو چَکّی ءِ تو پہ گریوئے آواریں زھگ ءُ براساں کَسان ءُ پیریں مئے لکّی ءِ … Continue reading →
من۔ سیمی بھر ۔عُمرمراد ما چَہ تُربت ءَ مگرب ءَ کوچ ءَ سوار بوت ایں ۔من چہ کوچ ءِ لیٹءُ بتیاں ، پُل ءُ شوشِنگاں ابید دگہ ھچ چیز نہ دیست کہ تھار اَت ڈن ءِ ندارگ گندگ نہ بوت … Continue reading →
من ۔ منی زندمان ءِ لھتے راستیانی داستانے کہ من کے آں ، کُج ءَ ودی بوتگ آں ، چے پیم ءَ شائر ءُ کلمکار یا ندکارے جوڑ بوتگ آں ءُ ” تو “ پمشکا ایشی ءَ بوان کہ بوت … Continue reading →
من. اولی بہر عمر مُراد من وھدے ھوش کُت بزاں تاں چہ ھماوھد ءَ دیم من زندگی گنداں کُت ءُ آ وھدءِ گپ منا لہتیں یات انت لہتیں بے ھال انت اول سرا من دیست من مَچّی لُٹے ءِ بُنٍڈا … Continue reading →
من چارُمی بھر. عمرمراد مُرادعلی ءَ من ءَ گُشت اے تُپنگی مئے سرداراَنت گینگواراَنت۔ ریاستی کُمَک اشاں گون اِنت اِے اِدءَ ھرچے بلوٹ اَنت ھما وڑ کن اَنت ایشاں لگام ءُ پوستاد نیست اشاں باز مردُم پہ زرّ ءِ ھاترءَ … Continue reading →
زئیپ کُوکُوئیں ارواھے عُمرمُراد زکات ھِنّی رجین ھُسن ءَ من اِشک ءِ گَریب ھمساھِگیں لوگاں دو شِیکگ گوات ءَ بدل پِر دو ترمپ ءَ نود وامدار اَنت نوں میتگ مئے وڈا سُتکگ نوں جنگل تئ وڈا سبزیت گُشئے اے مہشریں … Continue reading →
پاگ عُمرمُراد ھونی گریتگیں دیدوکاں گورتگ ٹپّی ئیں بچکندے دودانی دُرنازیں زھیر گوات ءِ پداں ھنّی رَج اَنت اوست ءِ گُمان دلجم نہ بیت ارساں نبشتہ ھیل کُتگ زیدانی اِشک ءَ شائراَنت چیر داتگ اَنت ءُ زاھر اَنت وابانی سوتکالیں … Continue reading →
بلوچ ءُ شائر عمرمُراد ،،چار دانک پہ ھنیپ بلوچ ءَ،، من وتی چماں کہ وتارا کمو باز گندگ بندات کُت بزانکہ منا اے دؤر ءَ بلوچی نبشتہ ءُ وانگ ءِ ھُب ودی بوت 2000 ءِ سال اَت۔بلوچ چاگرد بازیں ووٹاں … Continue reading →
گال عمرمراد بے ربُودیں جہان دودگی ایں ترا نوبتءِ کودکی پودگی ایں ترا یک دمانے وتی ذُلپاں شودءُبہِ چنڑ کرنءِ تبدءُ لوار نودگی ایں ترا دُراھیں دنیاءِکار کوپگان اَنت تئ ھر وڈا تُستگءِ بودگی ایں ترا بئیت ھُداے کدی باریں … Continue reading →
