دستونک: سد برءَ سازگءَ پدا پُرشگءَ شائر: منیر مومن سد برءَ سازگءَ پدا پُرشگءَ من وا دمبرتگاں نوں رد کپگءَ نوں ہمک پُل سْرپتگیں زیمے کئے نِدارہ بکنت دل ءِ کُدَگءَ کئے اِدا سازگءَ اِنت امروزے دور گِنداں من ساہگے … Continue reading →
(دستونک) (زبیر قمبر) دیوالانی ساہ بہ ڈَّکیت، دروازگ ھئیران بہ بیت چوش مَیا کہ مارا مئے اے تھنائی تاوان بہ بیت سبزیں چراگے گیر بیاریت کُنڈےءَ یک بچکندے ھاموشیءِ دُوت بہ بنت ءُ دوستانی دِیوان بہ بیت لبزءِ بَزیں پوشاکءِ … Continue reading →
دستونک ۔۔۔ خالق ارمان مَرکب ءِ ھال ءَ بِگر ، شِھزادگ ءَ آواز دئے بس ھمے دیوالءِ پُشتءَ ساھگ ءَ آواز دئے چونہا اے پیژگہءِ ھاموشیءَ دیراِنت بلئے بلکیں کسّے اِش بِکنت دروازگ ءَ آواز دئے چِیکّ وارت ارواہ بِلّے … Continue reading →
ڈاکٹر مھرنگ بلوچءِ نام ءَ منیر معصوم کارواں جنزیتہ دیمءَ ، سھبءَ بیگاہ نہ کناں داں وتی بزگیں راج ءَ پدءَ یکجاہ نہ کناں منزلءَ ساری بدروھیت، بہ بیت ترسءِ آماچ مں چشیں بے دلءَ راہءَ وتی ھمراہ نہ کناں … Continue reading →
ڈاکٹر مَھرنگ بلوچ ءِ نام ءَ امیر دوست ترمپے بہ بیت بہ رؤت ءُ پدءَ زِر بہ بیت ءُ بئیت مردم چہ عشق ءِ کدرت ءَ مَستِر بہ بیت ءُ بئیت ماھے کہ روشنا اِنت وتی بِیھہ ءَ پَد بہ … Continue reading →
دستونک نور درویش نوک، بروان ءِ پاس، ترّین آں پُشت ءَ دیوال ءِ کاس، ترّین آں چِہ وتی دیدگاں بدئے پیالہ چار نیم ءَ وتاس، ترّین آں سبز بوتہ زھیر ءِ دراجیں شپ مھر، پسّہ، شناس، ترّین آں موبت ءِ … Continue reading →
دستونک مبارک کازی من گشت تئی چم شراب انت ھبر تاب داتگ ئے من گشت تئی لنٹ گلاب انت ھبر تاب داتگ ئے من گشت منءَ ھمک ھبرءِ پسوءَ بدئے تئی جست تئی جواب انت ھبر تاب داتگ ئے من … Continue reading →
دستونک عمردین مہر نوں شِھمان انت سفر مرگانی پاداں نہ جلنت کشکءُ در مرگانی پاداں من برپے آں چشیں تبداں نہ سگّاں منءَ را گوں بہ بر مرگانی پاداں زھِیراں آزمان دست ءِ دل ءَ انت نہ جلیت اے سفر … Continue reading →
دستونک شے چاکر گْوات کشیت گاری ءِ ءُ شاہ کِشکانی سِد اَنت مارا پرتو آرگ ءَ بنت ساہ کِشکانی سِد اَنت تو کہ بوج ئے سیہ شپانی کور اِنزاریں دراں چم وابیں بُرکھاں بنت ماہ کِشکانی سِد اَنت پہ بھشتیں … Continue reading →
دستونک نور درویش پیچ ءُ تاب اَنت تئی در ءِ دیم ءَ آسک واب اَنت تئی در ءِ دیم ءَ اے زمانگ منا نہ با پہ وت چُنت گیاب اَنت تئی در ءِ دیم ءَ باگبانے مں کم کتگ دوشی … Continue reading →
دُعا نثار احمد گُش اَنت چے مُنکر نکیر یا رب تئ ما اَستیں پکیر یا رب نماز ءَ اِشک ءِ گوں آہ ءُ وِرد ءَ مہ باتاں گُٹگیر زھیر یا رب شُد ءَ کہ چَنگ اَنت گریب کُلّیں مِراتاں ملک … Continue reading →
کازی ءِ زمین ءَ پربستگیں دستونکے زاھدہ رئیس راجی واھگاں گوں دُچار باں بلکیں وھدءِ چمّاں شُمار باں بلکیں آ من ءَ رُژنے لیکگ ءَ تُرس ایت ماھکان آں ، تَھار باں بلکیں آگھیں واب سر رِچیت چمّاں چَہ اُمیتاں … Continue reading →
دستونک شائر: فضل حیات اَرس چَمّانی زِھاں گوازی کن اَنت شئر پَر بند اَنت وت ءَ رازی کن اَنت جی ھما کوھی چَموک ایں بالواں مَرکباں قندیل ءِ جَمّازی کن اَنت دل گُشیت گوں دژمن ءَ اَنچو بکن چو گوں کَرگُشک … Continue reading →
غزل فضل ھیات چِنچو دیوانگیں مَردم منی راہ ءَ کَپتہ ھَو بِگندے مئے گنوکی نوں سَماہ ءَ کپتہ من وتی جِند نزاتہ ءُ نہ دیستہ من وت ءَ نوں کہ زاناں اے گنوکی منی ساہ ءَ کَپتہ وت گَلا مرچاں … Continue reading →