پہ مبارک کازی ءَ موتک شائر: ڈاکٹر غفور شاد کئے ترا آرتگ مئی شپ کوریں مُجاں گار کتگ کوریں ھرپانی اے کورءُ لگوریں گیدی وت ستا ءُ اے کوہ پروش ءُ نِزوریں گیدی چم پچپیں دروگ نبیسانی اے کوریں گیدی … Continue reading →
ھدامرزی مبارک کازی ءِ نام ءَ گال ءُ دستونکانی اھدے بیت پدی پہ گدارے بیت چو کازی ءَ ودی راج ءِ گویاکیں زبانے بے توار آ کہ ترمپ ئِے گونڈلیں گورت اَنت دْردی شائر ءُ شیدایے بیاراں چہ کجا؟ سال … Continue reading →
* ( گْوراگ)نال ایت کَلھو* شائر: *ثاقب قمر* مچءِ سرءَ نشتگ کلھو نال ایت کلھو واریں رگامءِ یکیں بچ دیر انت کہ بیگواہ انت گسءَ ھچ ھالءُ احوال ئِے نئیت نہ کاگدے،دْروتے، سلامے، دْراھی یے ھچ نیست بس ھاموشی انت روزردگ … Continue reading →
( خضدارءِ عرفان ) رفیق چاکر عرفان تئی سیادی چہ ھما گُلزمینءَ اِنت کہ تئی رنگیں باریں چنکس چُکاں پہ وتی وانگءُ زانگءِ ھرچءُ درچانی نہ بوگ،پہ وتی دِرتہ پُچیءُ پادشپادیءُزندءِ بُنکی آسراتیانی نہ بوگءَ وتی نُگرھیں جان ندر کُرتگ … Continue reading →
برمش ءِ پریات اِیں چیھال ءِ پُژدر ءَ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ زندگی رنگ ءُ داباں وتی مٹ کنت ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ماں تھاریں شپ ءِ گُرک ءِ ھُونیں دپ ءَ ھون ءِ نیمّون بیت ما نزانتگ اِد ءَ اَھد ءِ بنیادم ءِ ٹیکداریں سروکانی … Continue reading →
کُرباناں اللہءِ منی بچّءَ پدءَ بیاری شھدادکے اِنت، کئی چُکّ اِنت، کجا نشتگ؟ایشیءَ یلہ کن اِے ھچّ ناما نداراِیت۔ بیا اِے باوست ءَ کنیں کہ اِے اَجگیں پُلّ رُدگءُ بوتالانیءَساری چوں گسر بوت، زندءِ باگءَ براھداریں رنگءُ کردءِ واھُند بوگءَ … Continue reading →
موتکے پہ منی آریپّین برات،منی واجهیں پت ءِ درور، مولانا حافظ محمد شریف دهقانی. زبان گنگ انت منی هارین منی سسّا مروچْ سنٹ انت تهارانت دیدگاں هر دو. نہ زان آن روچ گار بیتّگ اگاں نہ من وتی دیدوکاں کور … Continue reading →
گم ئے چونین بیت تالان که من چو بلبلے نال آن منی دل لوٹ ایت پرواز ءَ بلے تُہک ئے نہ منت بالان منی سسّا ءِ دْرچک برزین بن ءَ کپتگ گوں اُنڈالان منی مارشت ءِ برزیں کسر زمینّ ءَ … Continue reading →
موتک دستونک ۔۔۔۔۔۔۔ مجید عاجز آزگاں گُلگُلیں چمّ ھونین اَنت ارس لیکّاریں کَلم ھونین اَنت چاریں چاگرداں بہ جنزاں ہر جاہ کشک کاٹار اَنت ، کَدم ھونین اَنت پُکّیاں پیئم نہ بنت کادیں ٹپّ زیم اَنت پَٹّی ءُ مَلَم ھونین … Continue reading →
دکتر م ، ی درازئی ءِ موتک لچّہ بلوچی زبان ءُ ادب ءِ مزن نامیں لچّہ کار ءُ ندکار دکتر م ، ی درازئی ءِ بیرانی ءِ درگت ءَ من یک “موتک لچّهے ” پِر بستگ ات کہ بازیں مهتاک … Continue reading →
سلطان نعیم قیصرانی دانکو بلوچ زیندغ اناں تی شکر آواریں کندغاں دا دیر گیراری جہاں مئے مہتر و میر و مزن مئے محفلانی جان تن. چو ناگمان آتکہ سمن اشتو شتئے ماثیں وطن تئ شکر آواریں کندغاں دا دیر گیراری … Continue reading →
ندر پہ آمّا جان ءَ دل ءَ من چوں بہ ساڈیناں آبد سُلیمان نہ ماتی مھر ءِ ادا اَستیں نہ زھگی گیروگے آواز دل ءَ من چوں بہ ساڈیناں بُگش من چوں میاریگ آں نہ گیگ آں چہ وتی زند … Continue reading →
موتک ۔۔۔۔۔ مجید عاجز مئے کِسّہانی داستان لبزانی کورکیں بانجی اَنت ڈَکّ اَنت چھرانی دلاں بے ساچ ءُ سنجیں چیدگ اَنت پُلّانی آتاریں زَرگ مَرگ آسیں تْراک اَنت شورہی زندان آزاریں چراگ روک اَنت داگاں دوزھی پیوست فکر ءِ شَھرَگاں … Continue reading →
مَرگ نازینک مجید عاجز بیا کہ ڈئیکو جتگ ڈنگراں بچّ زھیریں دل اَنت انگراں ھون شنزیں شَلے جمبراں تُنّ سرّ رِتکگنت سنگراں “” تو کجائے او رھشون گِندگ نہ بئے ھیسکگاں مینتگنت ھون گِندگ نہ بئے بے کپن کپتگنت جون … Continue reading →