آزمانک : ساهگ
آزمانکار: هسابجار

منی دیم ءَ یک دراجیں آدینکے کہ آئی ءِ تہ ءَ من سرءَ داں پاداں زاھر آں-
انچو آدینک ءَ منی چم کپت انت درستان چہ پیش من وتی ھورتیں چم دیستاں کہ تہ ءَ شُتگ ات انت ءُ برواں ءُ پیشانیگ ءِ کرچکاں داں پونز ءِ لٹ ءَ من وت ءَ یک شادوے مار اِت ۔ من باز جهد کُت وت ءَ چہ شادو ءَ جُتا بہ کناں بلے بے سوب بوت آں – پدءَ پونز ءِ گرانز ءُ دپ ءِ دنتاناں گوش ئے من ھرے ات آں – گردن کس نزانت کجام رستر ئیگ ات بلے هِیک ءِ وڑا ایر بُکتگ ات – دلبند نیم امبریں کهبگے ءِ دلبند ءِ وڑا ات گوں شُلتگیں گوداناں – لاپ یک بد ڈولیں پٹکیں لاپُریں جنین ئیگ اَت –
دل ءَ گُشت پشک ءِ پجی ءَ شلوار ءَ هم بہ کش – پرچا کہ کوٹی ءَ دگہ کس نیست من ءُ آدینکیں ، آدینک وَ مَھرمیں چیزے – بلے پد ءَ گُمان بوت کہ اناں آدینک مَھرم بوت نہ کنت – آدینک هما ھبیس انت کہ ھچ ءِ هاتر ئِے نہ گیپت ھرچی کہ تو هست ئے هما وڑ ترا پیش داریت ، سکیں بے ریاھے، کسی پرواه ءَ نہ کنت –
من هجالت بوت آں ءُ زُوت زُوت ءَ وتی پشک گور ءَ کُت ءُ سر رست دیم ءَ کریم چرپ کُت –
آدینک ءِ رد دیگ ءِ بے سوبیں جهد ئےِ کُت ءُ یک برے پد ءَ وت ءَ سر ءَ داں پاداں چمے جت نوں گُش ئے من وتی جند ات آں –
بلے نزاناں چی ءَ من وت وتی دل ءَ بز ات آں – یک مناپک ءُ دو تل ءُ دوپوستیں مردمے ات آں – پرچا کہ من گوں آدینک ءَ دگا کنگ ءَ ات آں –
چہ آدینک ءَ وت ءَ چیر دیگ ءَ ات آں –
اگاں من تچکیں مردمے بیتیناں ، تہ آدینک ءِ دیم ءَ وت ءَ نیم برهنگ نہ کتگ ات – سرجم ءَ برهنگی ءَ اوشتاتگ ات آں ءُ وت ءَ ٹپّاستگ ات – داں کہ آدینک ءَ منی سرجمیں ائیب من ءَ بہ ڈس اتین آں –
من داں دیراں آدینک ءِ دیم ءَ سِنگ ءُ سیاه چو سرکاری بُت ءَ مِک ات آں ناں شُت کُت ، ناں جل ات ءُ وت ءَ آدینک ءِ دیم ءَ برهنگ کُت کُت –
اوشتگ اوشتگ ءَ دل ءَ گُشت کہ آدینک ءَ پروش چو مہ بیت کہ تئی همے نیم برهنگیں رازاں آشکار بہ کنت ۔ ءُ تئی هال ءَ کُلیں جھان سھی بہ بیت ءُ تو رُزواه ءُ سِہرُو بہ بئے –
همے هیال ءِ آیگ ءَ گوں منی تہ ءَ دگہ ھزار آدینک رُدان بوت – همینچک کہ منی اُمبر ات – همنچک بهر ءَ بواں بوت آں – هنچو کہ یک آدینکے بہ پروش ئے ءُ ھر ٹُکر ءِ تہ تو سرجم ءَ گندگ بہ بئے –
یک برے من هبکہ بوت آں کہ چو مہ بیت کہ آدینک من پروشت –
بلے اناں آدینک سرجم ءَ سلامت ات ءُ من آئی ءِ دیم ءَ سنگ ءُ سیاه ات آں –
من چہ تہ ءَ پرشتگ ات آں ءُ منی تہ ءِ همینچک کہ آدینک ات انت سر کشگ ءَ ات انت – منی کد ءُ منی بستار ءَ من ءَ ڈسگ ءَ ات انت –
مات ءِ لاپ ءَ بوگ ،مات ءِ شیر ءِ مچگ ، چوروی، رُدگ ۔ چہ ماتو ءِ گل ءَ پت ءِ بے مهری – درآمدانی تہ ءَ چیر ترگ ، نادوست بوگ ، جاهل ، ناسرپد ، نابود ءُ دگہ ھزاراں بُھتام –
چہ هود ءَ جِھگ سلے ولے بوگ کپگ پُرشگ ۔ بچکی کُچکی سکس پدءَ وت ءَ وت چِنّگ ءُ نزآرگ ، ءُ پد ءَ وت بهر ءُ بانگ بوگ –
دنیا ءِ رستر چکیں مردمانی رُمب ءَ هوار کپگ باتن ءَ رستر ءُ زاهر ءَ مردم بوگ ءِ رپکانی دربرگ ءَ وت ءَ کجا سر کُتگ ات –
اینچو آدینک ءِ تہ ءَ تو کجام یک آدینکے ءِ دیما دائمی اوشتاتگ ءُ وت ءَ چٹا برهنگ کُتگ ءُ وتی ائیب گپتگ انت ءُ وت ءَ پلگارگ ءِ جُهد کُتگ -تو چہ چینچُو آدینکاں تچ ئے ءُ یاگی بئے . وت ءَ چہ راستی ءَ چیر دئے ، هینچو مناپکی ؟
باتن ءِ رستریں جون ءِ بڈ ءَ جنگ ءَ دم نہ برئے ، داں کد وت وت ءَ ریپین ئے ؟
وتی جند ءِ تہ ءَ وت ءَ وت کبر کنگ ءُ وتی ازاب کنگ ءَ دم نہ برئے ؟
اے گَھ اِتگ ءُ بدبوداریں جون ءَ کجام آدینک ءِ جان ءَ جن ئے وتی کُتگیں گناهاں چینچو آدینکانی نام ءَ کن ئے ءُ چینچو آدینک تو پروش ئے ؟
اے آدینکانی پروشگ ءَ دمبر ئے ، هلاس بئے ، گار ءُ گمسار بئے – اشی ءَ بهتر همیش اِنت کہ آدینکاں دوست دار وتیگ بہ کن وتی جند ءَ بزان ، وت ءَ پجا بیار۔ اِشانی پروشگ ءَ ترا کجام نپ رسیت ۔ آدینکانی چے میار ؟
میار تئی وتی انت – اے آدینکانی تہ ءَ چہ تو یک آدینکے ءِ تہ ءَ اوں وت ءَ چٹا برهنگ نہ کتگ ، کلانی تہ ءَ نیم برهنگ بوتگ ئے ، هما انت کہ نیم برهنگ ءُ نا سرجم ئے – آدینک ءَ مہ پروش وت ءَ برهنگ کن وتی تہ ءِ همے رستر ءَ پروش کہ همے دمان ءَ ترا اے آدینک ءَ پیش داشت –
بهتر همیش انت کہ وتی سلگتیں ائیباں بہ گر ءُ آدینک ءَ زیارت کن ، آدینک ءَ چُک چم ءُ دل ءَ بہ دار –
همے دمان ءَ برمشے بوت من چک جت داں هچ نیست –
دروازگ بند انت – پدا کہ من آدینک چار ات داں منی پچ کُتگیں کریم آدینک ءِ دیم ءِ کباٹ ءِ سرا انت ءُ دپ ئےِ پچ انت – منی سر ءِ جتگیں تیل پیشانیگ ءَ پٹگ ءَ انت –