من چنچو رند ءَ دل ءَ جیڑ اِتہ ھمے گُشتہ
دستونک من چنچو رند ءَ دل ءَ جیڑ اِتہ ھمے گُشتہ بہ گند ئے ھور ءِ سر ءَ مردمے پد ءَ نشتہ پہ راھگوزی کہ منی چم کپتگ آں لوگ ءَ کہ بند بوتگیں دروازگ ءِ کَڑی پرُشتہ داں ھوش … Continue reading →
Tag Archives: آبد سُلیمان
اے آگھی ماں وتی اندر ءَ ٹَھینتہ وت
دستونک اے آگھی ماں وتی اندر ءَ ٹَھینتہ وت من واب زُرتہ گم ءِ درچکے ءَ اڑینتہ وت نزاناں چون وتی پیژگاہ ءَ واتر باں اے کوشءَ بُرتہ منءَ جاگھے رسینتہ وت مئیت کس منی پروشتگیں نوں کمپان ءَ تئی … Continue reading →
کُج ءَ تو رپت ئے من ھچ نہ زاناں
دستونک کُج ءَ تو رپت ئے من ھچ نہ زاناں بیا ماہ ءُ موسم بدل بواناں تئی آھگ ءِ من ودار ءِ روچاں نوں نپل ءُ تسبی کُران واناں یک مُدتے ما دُچار کپت اِیں نوں میتگ ءِ دمکاں سر … Continue reading →
مُرتگاں من کہ من ءَ مرچی اجازت بہ کن ئے
دستونک مُرتگاں من کہ من ءَ مرچی اجازت بہ کن ئے میّت ءَ زور ئے منی کَل ءُ کسارت بہ کن ئے گُڈی دیدار ءَ منی بلکیں مئیت اِیں شاری دست ءِ مُندریک ءَ منی جاھے امانت بہ کن ئے … Continue reading →
زندگی ءَ تھنا آں مئے نہ بیتیں ھمراہ کس
دستونک زندگی ءَ تھنا آں مئے نہ بیتیں ھمراہ کس ھالی اِنت منی کیسگ نیست منارا ھاک ءُ جَس انچیں نادرواھی ءَ گوْر جَتگ من ءَ دیر اِنت من نہ زاناں چے بہ کناں نیست منارا ھچّی وس تو پہ … Continue reading →
زئپیں بس توارے کیت دور ءَ چہ کپوتانی
دستونک زئپیں بس توارے کیت دور ءَ چہ کپوتانی گاریں کہ کدو مرچی گوات ءَ بُرتہ مُرگانی ھو ھمے درانڈیھ ءَ مارا چنچو چکاس اِت ما زھیر ءِ گرنچے بست ایر کُت ھیالانی تو ھمک سُباہ گرد ئے میتگ ءِ … Continue reading →
تو چو کن ۔ لچہ ۔ آبد سُلیمان
تو چو کن۔ آبد سُلیمان نوکتریں اکسے روان دئے کہ سک دیر اِیں تئی دروشم شموشتگ ترا چہ چنچو سال اِنت کہ جُتا آں من ندارگ من کنگ لوٹ آں تئی گنج ءُ تلائیں یار جیگ بند ءَ تئی دوچاں … Continue reading →
من ءَ و دیریں جھان ءِ پہ یاری ءَ تُرس اِیت
دستونک من ءَ و دیریں جھان ءِ پہ یاری ءَ تُرس اِیت چراگے بیار ءُ بہ دے کہ تھاری ءَ تُرس اِیت نہ زان آں چونیں منی اندرے ھما مرد ءَ زمین ءِ نشتگیں انسان ءِ گاری ءَ تُرس اِیت … Continue reading →
من ءَ ریٹا کُتگ ھانی تئی اشک ءَ
دستونک من ءَ ریٹا کُتگ ھانی تئی اشک ءَ دل اُوں گار اِنت تئـی بازار ءِ کشک ءَ تلـب تئی سرجمیں پورا بوان اَنت منی ھاجت ترا نیست اِیں پمیشک ءَ جبین روک اِنت منی چو اشکرءَ اِنت گم ءِ … Continue reading →
موسمانی تاکریچیں نیّت ءِ پُرش اِیت کیمت
دستونک موسمانی تاکریچیں نیّت ءِ پُرش اِیت کیمت اِے وڑءَ کہ تو گْوشتہ اِے وڑ ءَ نہ بیت مُھبت چنچو مرچاں مَگرور اِنت شپچراگ مئے وابانی ما چو بالُو ءَ روکیں سھی نہ اِنت بے ھاجت دور نشتگ اَرسیگ اِنت … Continue reading →
شیگوستہ دوشی ملنگے تئی لوگ ءِ پیژگاہ ءَ
دستونک شیگوستہ دوشی ملنگے تئی لوگ ءِ پیژگاہ ءَ کہ ارس گوار اِیت ھمک سُھب تئی ودار جاہ ءَ گلّگ کُتہ گوں ھُدا ءَ من نشتگ آں دوشی کہ درد ءِ کُوش نہ کَش اِیت چے ءَ نوں بیگاہ ءَ … Continue reading →
ابیتکی ۔آبِد سُلیمان
ابیتکی آبِد سُلیمان ناں کوشے ھستیں سارتُکیں ناں چُک چُوری یے اد ءَ من ھر سبا تئی ترانگ ءَ کپ آں ابیتک باں ، ملور باں، من ءَ پہ تو زھیر کنت اے ھیش ءُ نوش ءِ زندگی ھمود ءَ … Continue reading →
منی بازار ءَ بچکندے نہ گواہ اِیت
منی بازار ءَ بچکندے نہ گواہ اِیت آبد سُلیمان منی بازار ءَ بچکندے نہ گواہ اِیت ابیتکی مان ریتکہ چاریں نیم ءَ منی پیژگاہ ءِ مُرگاں کُت گلّگ ھم منی دمبرتگیں ارواہ نہ سَگ اِیت ندارگ انچو گیمرتگ دلانی نہ … Continue reading →
چورھیں زھگے شُد ءَ چہ ماتو ءِ زان ءَ کپ ایت
دستونک چورھیں زھگے شُد ءَ چہ ماتو ءِ زان ءَ کپ ایت زندگی باریں چی ءَ چو مردماں گران ءَ کپ ایت مرچی شوھاز آں وت ءَ من میتگ ءِ دَمک ءُ دراں چی بروسا ملکموت ءَ کارے انسان ءَ … Continue reading →