آزاد لچہ: زِرگوات بس گواتے نہ اِنت شاعر: عمران حاصل زِرگوات بس گواتے نہ اِنت اے قاصدے زِر وارتگیں اروہ یے ءِ مہرانی گُڈّی قاصد اِنت کہ ماھلیں ماھدیمےءَ گُڈی پیاماں دنت ءُ روت پہ بوسگی اُمیتےءَ شپ روچ وداریگیں گُلاں … Continue reading →
ندر پہ کسان سالیں برْمشءَ شئر لاچاریءِ ایر رچانیں منی باتِنءَ پُرت گواجینگءَ ایں منا.. اے وڑیں ساهتاں تو کُجا مرُتگے؟ پرچا گُنگ ایں تی کارچ چهریں زبان؟ پاد اتکگ پہ برمبش ءَ توامیں جهان امبری مهربانیں پدا مهربان کوهنیں … Continue reading →
آزات لچّہ 🌹برے برےمن حیالانی بُکچہاں بوجاں🌹 برے برے من حیالانی بُکچہاں بوجاں ءُ پیچ ءُ تابیں نسیب ءِ اے بستگیں گُرنچاں، برے برے کہ من ایوکا ننداں ءُ مُہر ٹٹاتگیں بندیکانی گُکّاں بوجاں برے من نشتگ ءُ چاراں گُبار … Continue reading →
شاھستہ……! ابرار سمین تو ھر بیگہ ما تیاب ءِ پیژگاہ ءَ کائے گُلابیں ترانگے بیار گُوں گوں زَرد ایں رنگ ءَ رولہ ئے پہ روچ ءَ چادر ءِ بیار گُوں ملاریں وابے ءَ رنگ دیے پہ ماہ ءَ مَنگلی ءِ … Continue reading →
ہمک دسمبر تو گیر کائے (چندن ساچ) من زردیں وابانی دوزح ءَ یاں نہ رنگ مَٹ اَنت نہ جنگ مَٹ اَنت نہ شانتلے کیت زہیر نالیت، چہ مولماں ڈن نہ ساربانے اے ماہکانیں شپانی لنٹاں پہ سوت چُکیت نہ پاتلے … Continue reading →
سبزیں نوبت ۔۔۔۔ مجید عاجز من گوں سبزیں نوبتانی ہلوتاں مشکول اِتاں چمّ شانت اَنت ، تہ کپوتی بانزلے کانزگے ءَ مان اتکگَت ساہ کشّ اِت ، تہ چٹانکے روچ اُمر ءَ کم بوت شونز بستہ جمبرانی آبشاریں بنزہانی کانیاں … Continue reading →
بلوچی لبزانک جیڑگ ءَ اِنت!! ـــــــــــــــــــ بلو چی لبزانک جیڑگ ءَ اِنت ھمیشاں لبزانکءِ سِنچ نیست اِنت ھمے منی کوپگ ءَ سَوار اَنت بلو چی لبزانک جیڑگ ءَ اِنت!! جہانءِ لبزانکءِ دودءُ رھبند اے نہ بُوتگ مناں بِہ منّ بسّ! … Continue reading →
وہم مُج ءُ تاموریں گیابانے نیامجی ءَ یک دیوالے کلات گواپیں ءُ دیوال ءِ تہا بانے گِل ءُ سِنگ ءِ ءُ بان ءِ اندر ءَ غارے سر ءُ دست اِنت دراجی ءَ ءُ جُہلی ءَ ہمنچو بیت کہ دپ بند … Continue reading →
ندر پہ اُستاد نثار یوسفءِ نامءَ اهدءِ شیرکنیں لچہ کار ڈوباراں جهان ءِ گوشدار مئے پیمیں مُریدانی یار شیداهیں پتو هر بازار نازبو دروشمیں مارِشت آں مولانگ تبیں واهشت آں اُمیت ءِ گیابیں دشت آں واهگ زِردےءِ پیلُوشت آں چنچو … Continue reading →
///بس ندارگ پشت کپنت/// وھدے بے باوریں کوٹی ءَ مُرگانی رم ءِ تُن سھڑینگ ءَ اجگیں ارواہے ءِ منت ءَ کہ زَر ایت تہ ائے زگریں ھیال سنگ جاھان کنت بس ندارگ پشت کپنت آ کہ پہ دروھگ ءَ مٹ … Continue reading →
پَلج
موجریں یاتے هیالے اشکریں
برهنگیں دلبندءِ میدانی سرا
چُش گُشے سهُر مورآں هونڈے کوچ اتگ
چُش گُشے دزگیرے زمزیلاں کُتگ
بے ترهیں دردےءَارواه تنچ اتگ
شپ منی دروازگءِ اتکہ دپا
نو مں وابءِ نَیتءَسر ایر کُتہ
نو اے مُرگانی چِڑکہ گار بنت
اچ وتا چے ساهتے بیزار بنت
نہ وتی جندءِ سما نہ هاکءِگم
هچ نیل ایت زالمیں تریاکءِگم
ازت ابدال
آزات لچہ هو من مُرتگاں من هسا ءُ تو هما کہ گوں ہر کس ءَ بوت بئے ، تی وتی لیکہ ے کہ پہ تو ہر راه ءُ در پچ انت ، پہ ترا نہ راه ءُ در نہ لیکہ … Continue reading →
آزات لچہ ریگزار گل انت هسابجار ریگزارے دل ! واهگ آں کل کنگ نزانت ، ریگزارے دل ! رنگ ءُ دروشمان داشت بیت نہ بیت ریگزار ءِ آدت انت کہ روچے رنگے ءَ بلیت . ریگزار ءِ منت انت کہ … Continue reading →
آزات لچہ من درچکے آں هسابجار من درچکے آں ! اگاں آس دیگ بہ باں تہ روک باں اگاں شاه ءُ لمب کنگ ! تہ بہ گندئے ساهگے ، بلے اے کم کُجالیں زمانگ ءَ کُجا کن ئےِ ؟ نہ … Continue reading →