لچّہ : من ءُ تو شائر: منیر مومن من ءُ تو جند ءِ آس نہ سُتکیں وتی روچے روچے سر ءَ چو کہ استینے ءَ یک گُمانے گوزیت (من ءُ تو مُرتگیں جنگیں ) مُرتگیں جنگل ءَ ایوکیں درچکے ءِ … Continue reading →
ڈاکٹر ماه رنگ بلوچءِ نامءَ وتن شُناسیں گُهارانی سر سلامت بات تو هر کُجا کہ روئے، راه ءُ دَر سلامت بات هما گُهار کہ تی همسپر سلامت بات تی هید ریتکگیں جُهدانی بَرسلامت بات اے عهدءِ رستراں چے زانت تی … Continue reading →
ڈاکٹر مھرنگ بلوچءِ نام ءَ منیر معصوم کارواں جنزیتہ دیمءَ ، سھبءَ بیگاہ نہ کناں داں وتی بزگیں راج ءَ پدءَ یکجاہ نہ کناں منزلءَ ساری بدروھیت، بہ بیت ترسءِ آماچ مں چشیں بے دلءَ راہءَ وتی ھمراہ نہ کناں … Continue reading →
دُعا نثار احمد گُش اَنت چے مُنکر نکیر یا رب تئ ما اَستیں پکیر یا رب نماز ءَ اِشک ءِ گوں آہ ءُ وِرد ءَ مہ باتاں گُٹگیر زھیر یا رب شُد ءَ کہ چَنگ اَنت گریب کُلّیں مِراتاں ملک … Continue reading →
کازی ءِ زمین ءَ پربستگیں دستونکے زاھدہ رئیس راجی واھگاں گوں دُچار باں بلکیں وھدءِ چمّاں شُمار باں بلکیں آ من ءَ رُژنے لیکگ ءَ تُرس ایت ماھکان آں ، تَھار باں بلکیں آگھیں واب سر رِچیت چمّاں چَہ اُمیتاں … Continue reading →
رجانکاری ءِ میان اوستمانی روچ ءِ درگت ءَ مبارک کازی ءِ لچّہ یے گوں سے اردو رجانکاراں دُعا مبارک قاضی برے برے ابیتک باں زھیر کہ دجنت مناں سچنت دل ءُ جگر منی کپاں من ترانگ ءَ تئی تو گیرکائے … Continue reading →
دستونک شائر: مبارک قاضی نگرھیں دیم ءَ درا کن یک برے بیا دلءِ درداں دوا کن یک برے کپتگ ئے ماں اشکءِ نیل بومیں زِرءَ ناهدا هوش ءَ سرا کن یک برے من پدا تئی بنده باریں باں نباں تو … Continue reading →
دستونک فضل ھیات ما مَہ گِنداتیں زھیراں گریوَگ ءَ ناشَریں اَھد ءِ فقیراں گریوَگ ءَ شانتُلی اے بِیدھاں دِلترک بیت ھَردے کہ گندیت کھِیراں گریوَگ ءَ من شُد ءَ سِنگے سِگندان ءَ کناں لَنگڑیں گِنداں وزیراں گریوگ ءَ کدّہ ءُ … Continue reading →
آدینک لچّہ کار: مبارک کازی گُشنت مردم بدل بیتگ زمانگ چہ هدّ ءَ بُرز رپتگ زانت ءُ زانگ بلے اے دل هما اِنت کہ هما اِنت منارا جُست کنت اِے سُهب ءُ بیگہ کدی باریں زر ءَ اوژناگ کنت روچ … Continue reading →
لچّہ : تئی مانگ زیبائی یے لچّہ کار: قدیر لقمان زند ءِ ندارگانی زیبائیں گیشی یے تئی یات مسکیں کوش ءَ پتاھان بیت ءُ کئیت ڈیوا مران بیت ءُ پدءَ بُن گران بیت انچو گشئے کہ مھر وتی لذّت ءَ … Continue reading →
لچّہ : من وتی اھد ءَ وتی جند ءِ تب ءَ سھَڑیناں شائر: قدیر لقمان من وتی اھد ءَ وتی جند ءِ تب ءَ سھَڑیناں انچیں باریگے ءِ بندات ءِ شُبین ءَ زوراں انچیں داوایے حُسینی ءُ یزیداں بنداں انچیں … Continue reading →
دستونک شائر: عالم سیف بینگءَ زھر جتہ مُرگاں دی آزار کتہ ما تئی لڈّگءَ بازار دو بازار کتہ تو منی ھستیءِ گویاکءَ مہ بند گوں درداں پہ تئی ھاترا ڈکّیں دلے آبشار کتہ کّدءِ وت جیڑ اِتہ انسانءِ گیابیں زندان … Continue reading →
لچّہ: منی پَشکپتگیں بَھرے ھمُودا اِنت لچّہ کار: خالق ارمان شِیریشّے لوگءِ پیژگاہءَ گِدارے زَردترّان اَت کہ( نوں ) بے آپی ءَ مُرتہ منی جاں بڈّیءُ بے تھمبُلی بیت کنت (ھمے بیت ، ھئو) شِنکّوے پہ ماتیں بُزگلءَ ھینّار ، … Continue reading →
