نوک، بروان ءِ پاس، ترّین آں۔ نور درویش
دستونک نور درویش نوک، بروان ءِ پاس، ترّین آں پُشت ءَ دیوال ءِ کاس، ترّین آں چِہ وتی دیدگاں بدئے پیالہ چار نیم ءَ وتاس، ترّین آں سبز بوتہ زھیر ءِ دراجیں شپ مھر، پسّہ، شناس، ترّین آں موبت ءِ … Continue reading →
Tag Archives: غزل
فضل حیات ءِ دستونک: چاڑیں بیگاھاں جَبینے جِک جَنت
دستونک فضل ھیات چاڑیں بیگاھاں جَبینے جِک جَنت ترانگ ءِ ھَنکین ءَ گینے جِک جَنت دل تھا اَنچو منی اِشکر مثال چوکہ پیژگاہ ءَ تَرینے جِک جَنت تئی ھمک شئیرانی اَرواہ ءِ تھا چَھر آیاتیں شُبینے جِک جَنت زُلم آماچیں … Continue reading →
قاضی ءِ دستونک : یاتانی بلوریں تاس ءِ تھا ھر روچ سُچاں
دستونک مبارک قاضی یاتانی بلوریں تاس ءِ تھا ھر روچ سُچاں من درد ءِ بھشتیں آس ءِ تھا ھر روچ سُچاں پہ من تئی جدائی جُپت نہ کنت اندوہ ءُ غماں من جند ءِ وتی وسواس ءِ تھا ھر روچ … Continue reading →
مبارک قاضی ءِ دستونک۔ ادلسے گؤرءَ بیت اِنت،
دستونک مبارک قاضی ادلسے گؤرءَ بیت اِنت، بُرکھے سرءَ بیت اِنت، چنچو زندگی وش ات روچ برکتءَ ساری، مردمے درا بیت اِنت، چنچو زندگی وش ات چندے انچیں اسرار اَنت، چیزے انچیں چاچ ءُ چینک، گوں منءَ نہ بنت مانا … Continue reading →
اد ءَ بہ گند ءُ دمے بیا بہ چار نادین اَنت۔ شے چاکر
دستونک شے چاکر اد ءَ بہ گند ءُ دمے بیا بہ چار نادین اَنت من ءَ را دوست ءُ ترا دزگھار نادین اَنت اے شانتلانی زھیران ءَ چنچو موسم گوں ترا پہ ساز ءُ من ءَ پہ توار نادین اَنت … Continue reading →
زندگی ءَ کئے ھداوند نبشتہ کت کنت
دستونک شائر: قدیر لقمان زندگی ءَ کئے ھداوند نبشتہ کت کنت گرانیں کارے کئے وتارا بَھِشت ءَ کت کنت داں کہ وس رؤت دْرائیں میتگ ءَ شناسائیت جند ءِ شوھاز ءَ ولیانی زرشتہ کت کنت درد پالائے ، وپاھانی چڑکہ … Continue reading →
مھرم ءُ مونسے اوں گواہ نہ کنت
دستونک شائر:شاکر شعور مھرم ءُ مونسے اوں گواہ نہ کنت اِشک ءَ پہ بارگے اوں گواہ نہ کنت باز ، وت ءَ را زُلیخا پیشداریت مرچاں یک یوسفے اوں گواہ نہ کنت مان بہ شانیت گوں گِروکی شَھماں کوھسراں کوکرے … Continue reading →
زندگی کُٹّیت پدءَ ھر روچ رس ایت
غزل ارشاد پرواز زندگی کُٹّیت پدءَ ھر روچ رس ایت اے تماشا ھرکُجا، ھر روچ رس ایت ھرکجا سوگندیں، جاک انت، توبہ اِنت سَنگ شاھیمءِ سرا ھر روچ رس ایت چو نہ زاناں گْوات کئی دیوانگ اِنت کیت تئی زلفءِ … Continue reading →
تو بُوگاں واب گیج ئے لنکُکانی
دستونک امیر دوست تو بُوگاں واب گیج ئے لنکُکانی سِداَنت مُہرگ زئیپیں تَسہبیانی سَگی تُنّے گشئے اے روچ ءِ ارواہ چنان اِنت آپ ءُ نَمباں ساہگانی بہشتی دوزہ ءَ پہ سئیل کاینت پَل ءَ واپین اَنت آس ءِ نیوّگانی تئی … Continue reading →
فضل ھیات ءِ دستونک : کُجا کُجا وت ءَ پیتکہ پَتار داتہ ما
دستونک فضل ھیات کُجا کُجا وت ءَ پیتکہ پَتار داتہ ما کھیر ، گَزّ ءُ چِگرداں کَرار داتہ ما شَپانی آگھیں وابانی لَڑ ءُ بُوج ءِ تھا وت ءَ را جیڈ اِتہ نِشتہ ودار داتہ ما ھما کہ سِندَگءَ ساہ … Continue reading →
ھمے مئے درد ءِ کسّہ اِنت کہ واب دیدگاں نہ بنت
غزل ۔۔۔ ھمے مئے درد ءِ کسّہ اِنت کہ واب دیدگاں نہ بنت زِبھر چہ ندارگاں گُلاب دیدگاں نہ بنت اے وھد ءِ کوریں رَھسراں کئی شوھاز ءَ درکپاں کہ بَھر بَھر اَنت دوست مئے، ھِساب دیدگاں نہ بنت پدءَ … Continue reading →
فضل ھیات ءِ دستونک: بَخمَلیں سِینگ ءَ آرام بے باتیں من ءُ تو
دستونک فضل ھیات بَخمَلیں سِینگ ءَ آرام بے باتیں من ءُ تو دِریگتے اِنشپی ھَدنام بے باتیں من ءُ تو زُلف آتار بے باتاں ءُ بے شِنگات چادِر مِھر ءِ دَرگاھی ءَ ھمگام بے باتیں من ءُ تو حَلوت ءُ … Continue reading →
وابينگيں گمانى درھيں ٹپ نوک بنت۔ منیر مومن
دستونک منیر مومن وابینگیں گمانى درھیں ٹپ نوک بنت بیگاه ءِگوات كشّ ایت ءُ مھپرگنوک بنت مرچیگیں روچ رپتگ تئى دراھى سلامت انت راه ءِ چراگ وپس ایت گڑا چم روك بنت ھالے كئیت هتم وتى پوشاكاں مٹ كنت برمشے … Continue reading →
ترانگے تئی زُرت اَندر بَست ما۔ شائر: میر ساگر
دستونک میر ساگر ترانگے تئی زُرت اَندر بَست ما اَبجد ءِ ڈَکّے جَت ءُ دَر بَست ما اَنترے اسمے بَلاھیں بَست بِی ؟ شاہ ءِ فرمان اَت قَلندر بَست ما چابُکے زرد ءَ جَت ءُ غم توس اِت اَنت اَژ … Continue reading →