مُنیرمومنؔءِ یک شعرے محمد بیگ بیگلؔ حافظ شیرازیءَ عشقءِ وزبتءَ یک اَنچیں شئیرے گُشتگ کہ چو بتلءَ مشہور اِنت۔نی وَ اے دْمگاں فارسی شائریءِ بابتءَ مردمانی انت ءُ زانش نہ بوھگءِ برابرااِنت، بلے چہ مروچی چل،پنجاہ سال پیش لبزانتءُ عالماں … Continue reading →