( او زباد مَاہپَر ) او زباد مَاہپَر ! بیا مئے دَست ءَ بِگر مارا گوں وت بِہ بَر شَہر مئیگی نہ اِنت کُل دَرامد گُشئے بِینگ گَپس اَنت اِد ءَ آدمی رَسترے موسماں لَڈّ اِتہ درچک سُوگی ہَتم تاکریچیں … Continue reading →
برھنگیں کاٹاراں دینت گونّدو عبدالله میر سر منی مونجاں کپتگ اَت دوشی پہ ھیالے ءُ شیرکنیں دردے من گماں تانجویں بہ تیماراں پہ وتی ڈیھ ءِ تاسُپیں بچاں نر مزار شیری پسگاں میریں پہ وتن ساہ را کن اَنت کربان … Continue reading →
ناتپاکی ءَ بیا کنیں انگار جی منی بام ءِ روشنیں اِستار مادنیں راہ ءَ بیا من ءَ پیشدار سرجناناں من گاڈل ءُ چیلّاں شپ تھار ماھیں رَاہ کتگ من گار وژدلیں روچاں رَو نہ کت بازیں وشیّاں دنیا ءَ نہ … Continue reading →
دشت ءِ مھلبیں پُلّکاں عبدالله میر جھد ءِ سنگر ءِ داروک راستی ءِ تب ءِ مردم کشک آجوئی جنزیت منزل ءَ ابدمانیں کسھے کہ بندوک انت دشت ءِ مھلبیں پُلکاں کہ سراں نمیرانیں گلزمین ءِ دلبند ءَ واھگ انت ھمک … Continue reading →
کُہت …. خالق ارمان جَنگلے، میتگے، ھلکے نہ اِدا دنیاے اَسپ ءُ زَہماں کَسے ہمراہ نہ کتگ بیرِکے واب ءِ تہا مَنڈینتگ وہد ءِ بامرد گباراں گِپتگ اے مُج ءُ ریک منی آژناگنت میتگءُ جنگلے پجّہ کارنت آزماں کاگدے گواتءَ … Continue reading →
” مہلبو ” مہلبو زندگی بےگْومیں مردُمے آپ ریچیت وتی ساہگ ءِ دامُن ءَ نمبگاں آزگینان کنت ءُ گْوزیت پل باں کنٹگیں ، کنٹگاں پُل پِر درد مان کسّہاں ، کسّہاں ارس پر تو بِہ جیڑئے اگاں….. مہلبو زندگی مانشی … Continue reading →
زندمان ءِ سپر زاھدہ رئیس راجی ھست ءِ مانا اجب ، گوست ءِ مانا اجب یک دمانے شگوستگ چَہ اودءُ اِدءَ نے کہ تو مٹ اِت ئے، نے کہ من مٹ اتاں نے جھان ءَ کسے مٹگ ءِ پیم کنت … Continue reading →
(Balochi: Muneer Momin/ English: Fazal Baloch ) سّمو ترا چے دوست بیت؟ سّمو ترا چے دوست بیت؟ اے ہُلکہءِ مسکیں صباہانی سمین یا جمبراں گوں گوپتگیں بیگاہءِ دل سّمو ترا چے دوست بیت؟ سّمو اگں ماہءَ تئی کُلءِ دریگءِ جاگہءَ من ایر … Continue reading →
**درامد** ——— سبزیں آپے گوں نرم ءُ سُبکیں رَواجاں توار اِنت “درامد! درامد بُنءَ آسمانءِداں چُنت عمر ترئے؟ داں چُنت عمر اوشتئے؟ داں چُنت عمر نِندئے؟ داں چُنت عمر بیگانگیں صُورتانی مُجءُدنزءُدوتاں چو ھَیرانیں آرٹسٹ چَنڑئے؟ درامد،تئی دستءَ اِے مُندرِیکءِ … Continue reading →
جولو / گوں زندگی ءِ تهاریں دمکاں دُچار کپتاں چراگی رژنے ءَ گژن کلانجاں، کت ءُ شِہ گوستاں ءُتُن ماں چادرے ءَ مانپوشت دو چمّ پہ رولہ ایں برمش ءِ اُوست ءَ پہ منزلیں سیمسرے ءَ راہ دات کہ بلکیں … Continue reading →
ھاک ءِ وشبو ۔۔۔ غنی پہوال 1 منی مہرانی بہشتیں ہنکین ماتیں سرزمین تئی ھاک ءِ جوھر یں ثمر یک انچیں آبناکیں وشبوے کہ چہ مجّتی ربیدگانی دل ءَ شنگیت او مارگانی آسمان سلامیں استالاں پہ نہمتے جان شود کنت
Continue reading →سی پدگ” شاعر:بانوک نسرین بهجتی رجانکار:شیردل بلوچ سی بهار و تاکریچ مَچکَدگ مان گواتا چه لوگ ئے پیشجاها بس په من و تو
Continue reading →لچہ : بکّالیں بلوچ بکّالیں بلوچ ءِ گنوکیں بہیلیاں بچار پہ زنگی ایں گبرّے دودانی انسان ساچیں پہرانی کُشت ءُ ایرئے کت وتا بلے زانت کہ رہنیں سرانی مولیں تاوان زند ءِ سیتانی نیادی ءَ موکگ نہ بنت گوں شمبواں … Continue reading →
نود شنزگ ءَ بہ بنت۔ منیر مومن ءِ پربند زرتگ چہ تاکبند ھسکار ءَ