Tag Archives: Balochi Poetry
تانہی نوداں شنزاِتگ ۔ شاکر شعور ءِ شئیرانی دپتر ۔ ندر پہ باسک ءِ وانوکاںمستاگے بیاریت رولہ.عبد الله میر
مستاگے بیاریت رولہ عبد الله میر بےچاڑ ءُ ملور بیگاھے گوات ءَ کاگدے دستءَ انت یاتاں شیرکنیں درمان کنت درداں انگریں کریاب کنت تانجویں گماں بکشایت ارساں میچلیں جیگ بند ءَ مولم ترانگاں مولمہ کنت مستاگے بیاریت رولہ ٹپاں آزگیں … Continue reading →
پریشان انت منی ارواہ۔ زوراخ بُزدار ءِ پربند
پریشانیں منی ارواہ دل مئیں باز حیرانیں گشاں چیا گشاں چیا مئیں ٹونکاں گوشداری کئے مئیں ٹپاں کئے نگاہداری آں کئیں دڑداں مئیں ھونگاری مں ھیراناں ھمے ٹونکا ترا ڈساں؟ دلا دارں ؟ دلا داراں ، ترکی دل ترا ڈساں … Continue reading →
دُْرستیں گپّاں شموشیں ،گپّ جنیں
دستونک شائر: اسحاق خاموش دُْرستیں گپّاں شموشیں ،گپّ جنیں شیشّگاں دیم ءِ پْروشیں،گپّ جنیں پُْرشتگ اَنت دِل پہ بے وتی بسّ اِنت مرچی بیا نندیں ھوشیں گپّ جنیں ہرکسی ساھگ اِنت وتی قدّ ءَ ما ءُ تو دست ءُ گوشیں،گپّ … Continue reading →
من چنچو رند ءَ دل ءَ جیڑ اِتہ ھمے گُشتہ
دستونک من چنچو رند ءَ دل ءَ جیڑ اِتہ ھمے گُشتہ بہ گند ئے ھور ءِ سر ءَ مردمے پد ءَ نشتہ پہ راھگوزی کہ منی چم کپتگ آں لوگ ءَ کہ بند بوتگیں دروازگ ءِ کَڑی پرُشتہ داں ھوش … Continue reading →
تو مَنی وابانی سلّھیں آدینک۔شائر: عبدالله میر
تو مَنی وابانی سلّھیں آدینک شائر: عبدالله میر جی نگور دیم ءِ! مھوشیں کاڑاں ماھو ءَ سنگار اِت دھنانی ءَ مھپراں شود اِت گوں زری نَمباں گوادر ءِ وَشکوشیں زِر ءِ موسم سارت کشّات گوں لَھمُکیں شِیکّاں جی گُل ءِ … Continue reading →
دشت ءِ مھلبیں پُلّکاں
دشت ءِ مھلبیں پُلّکاں عبدالله میر جھد ءِ سنگر ءِ داروک راستی ءِ تب ءِ مردم کشک آجوئی جنزیت منزل ءَ ابدمانیں کسھے کہ بندوک انت دشت ءِ مھلبیں پُلکاں کہ سراں نمیرانیں گلزمین ءِ دلبند ءَ واھگ انت ھمک … Continue reading →
وشّاتک ئے جی بات اِنت ترا مجلس ءِ گُلپوش
دستونک………..شائر: سید ھاشمی وشّاتک ئے جی بات اِنت ترا مجلس ءِ گُلپوش گوں پْریشتگاں هاوند کتگ گالاں منی دلگوش انچا وت ءَ سوچ اَنت وت ءَ بْریج اَنت هسدّیگ گالانی مَراگاهاں نہ بیت باج بَری چوش بے سوبی ءِ تُرس … Continue reading →
کُہت …. خالق ارمان
کُہت …. خالق ارمان جَنگلے، میتگے، ھلکے نہ اِدا دنیاے اَسپ ءُ زَہماں کَسے ہمراہ نہ کتگ بیرِکے واب ءِ تہا مَنڈینتگ وہد ءِ بامرد گباراں گِپتگ اے مُج ءُ ریک منی آژناگنت میتگءُ جنگلے پجّہ کارنت آزماں کاگدے گواتءَ … Continue reading →
آپ وپا ءِ سوگند ۔ واھگ نیاد ءِ شئیرانی دپتر
ٹو بو ۔ صمدھان ءِ شئیرانی دپتر
پَہ کتاب ءِ پی ڈی ایف ورژن ءِ ایرگیجگ ءَ سرتاک ءَ کلک بہ کن اتزند ءِ پَشتکپتگیں روچانی ھساب ءَ نہ کن آں
دستونک زند ءِ پَشتکپتگیں روچانی ھساب ءَ نہ کن آں زِر کہ اِیرموشیں رو آں درداں تیاب ءَ نہ کن آں جوھریں رنگ ریچان اَنت منی ھنکین ءِ تہ ءَ پد ھمے گُشتن ءَزور آں ماں کتابءَ نہ کن آں … Continue reading →
ھیال ءِ چادر۔ سیدھاشمی ءِنام ءَ مجیب ولی ءِ پربند
ھیال ءِ چادِر (سید ھاشمی ءِ نام ءَ) مجیب ولی برے برے کہ من ھیال ءِ چادر ءَ کہ پچ کناں تاں گِنداں پیر مردے گوں نِزوریں کوپگاں گوں لاگریں بالاد ءِ زیمراں گوں جنڈیں یک کبایے ءَ گوں جَتکاں … Continue reading →
جزماں دل ءَ بلوریں بدن هِچّگی نہ بیت
دستونک جزماں دل ءَ بلوریں بدن هِچّگی نہ بیت مَرگ ءَ منی اُملّ ءِ سپر جنزگی نہ بیت مان ئے اگاں گَمانی سپر دائمی بہ مان دردے مہ بیت داں زرد ءِ تہ ءَ مارگی نہ بیت زند ءِ همیشیں … Continue reading →