بے تواریں توار۔ زاہدہ رئیس راجی ءِ دومی آزمانک شمئے تجکیں چمشانک ءِ ودرایگ

[Zahida Raees Raji]

زاہدہ رئیس راجی

:آزمانک
بے تواریں توار


دیریگیں وھد آت کہ گُلسوم ءِ مردین بے روزگاراَت بلے اِنگو مردین ءِ بے سُدی ءُ آنگو مُلک ءَ سربستگیں گرانیءِ  سوب ءَ چُکانی ورگ ءُ وانگ ءِ ھرچ کشّگ ءَ گُلسوم ءَ بلوچی گُدانی پر جنگ ءُ کریشی کنگءِ کارانی بندات کنگ پرمائینت تانکہ دوکلدارے لوگءَ بئیت۔
 وتی ھمجراتانی گُدانی دوچگ  اشی ءِ مستریں ردی جُوڑ بیت کہ وھدے سرا آہاں یک کلدارے ھم نہ شاراِت۔
وسرکانی دیما وَ ھمجرات شراتاں بلے وتی  مردینانی باپُشت ءَ گُلسوم آہانی نوکر ءِ بدل اَت۔
چونائ ءَ ہر کسی  چُل ءُ کنور جتا یت ءُ کس ءَ گوں کس ءَ کار نیست اَت بلے گُلسوم ءِ چُکانی پت شاہ دُر ءَ وتی پیسریگیں ھست ءُ نیست براتانی دست ءَ داتگ اَت پمشکا  وھدے گرانی نادرائ ءَ شاہ دُرّ ءِ کار چہ دست ءَ بُرت گُڑا براتانی چمّاں ھم آپ کپت  ءُ ھمیں گُشت اِش کہ ما شما دْراہ یکیں۔ ھرچے ما وریں تراءُ تئ چکاں دئیں بلے وھد گوزگ ءَ پد زائر بیت کہ اے گپ براتانی دپ ءِ بٹاک اَتنت۔

گُلسوم ءَ وتی ھمجراتانی بدی وتی مردین ءِ دیما زائر نہ کُت اَنت تاں دل وارگ مہ بیت بلے آھانی شگان ءُ ٹوک پہ گُلسوم ءِ جند ءَ ہم سگگی نہ اَتنت
گُلسوم  ءِ کستریں وسرک کہ  دل سپا ئیں مردے آت ءُ وتی مستریں برات ءِنیکی ءُ  اھسانی ھجبر بےھال نہ کُتگ اَتنت بلے آئ ءِ جنین ءِ پلینڈی ءُ دْروگانی سوب ءَ کم کم ءَ آ ھم چہ ایشاں پُشتءَ کنزان بوت ۔
آئ ءِ جنین ءَ وھدے چاراِت کہ منی مردین چہ وتی برات نشارءَ  پُشتا کنزیتگ آئ ءَ ھم پہ شام سُبارگ ءِ ایشانی کُمک کنگ ءَ وتی دست داشت اَنت۔

باز رندءَ انچیں وھد ھم سرا اتک اَنت کہ چُکاں چہ وانگ جاہاں واتر بوئگءَ پد سُبارگ لوٹ اِت بلے بید چہ شپ ءِ کرسکیں نگن ءَ  لوگ ءَ پہ ایشاں دئیگ ءَ ہچ نیست اَت۔ 
گُلسوم ءَ وتی لوگ واجہ ءَ زور کُت کہ تؤ وانندئےڈن ءَ در کپت نہ کن اِت بلے لوگ ءَ چُکاں توار کن ءُ بوانین اِش ۔
بلے آئیءِ چکانی پت ءَ مدام ھمیں پسو دات کہ من وتی نادراہی ءِ سوب ءَ شرتریں کار یل داتوں نوں وت ءَ پہ سد سد کلدار ءَ بزگ کنگ  پہ من سک گران اِنت۔
بے زری ءَ چُک چہ مزنیں دربرجاہاں کشگ بیتاں۔ گُلسوم ءَ سک نگیگ بیت کے آئ ءِ مدام واھگ ھمیش اَت کے چُک باز بُوان اَنت ءُ مزنیں مردم جُوڑ بہ بنت تاں ہجبر کسی مُھتاج مہ بنت۔ 
بلے کسانیں دربرجاہاں کے وانینوکانی جند انچو وانندہ  نہ یتاں چُک پشکپان بیتاں۔
 گلسومءَ وتی جندءِ بے وانگی ءِ سک رنج اَت پمشکا چُکانی کم وانگی ءَ سک دردیگ کُت۔

یک روچے یک ھمسائگے ءَ ھال ئے سر کُت کہ” گُلسوم تئ مستریں بَچک ھالتاک بھا کنوکانی ھمبراہ من دستگ  گندگءَ آ ھم گوں آھاں کارءَ اِنت۔ “
گُلسوم ءِ دل ءَ دردے پاد اَتک ۔ چُک ءَ جُستےگپت چُک ءَ ھمیں پسو دات کے امّاں من ڈن ءَ سنگتانی ھمبرائ ءَ وانگ جاہ ءُ لئیب جاہاں رواں۔ ھالیکیں کسگءَ منءَ لج کنت کہ باندا کسے منءَ َ شگان بہ جنت۔ لوگ ءِ ھال ءَ من سہی آں پمشکا شمئے گْورا زر پچ نہ گراں۔ وت مھنت کناں۔ اگاں گیشتر بہ رسیت من شمارا ھم دئیاں۔“

گُلسوم ءِ چم ارساں گُلگُلاں بیتاں بلے دست ءَ ھم ھچ نیست اَت کہ چک ءَ چیزے بہ گوشیت۔

چُکانی پِت کلھوکے شر تر بیت در کپت پہ کارءِ شوہازءَ بلے گوشیگاں بھت زور نہ یت۔ بے مُراد لوگ ءَ واتر بیت۔

گُلسوم ءَ دلبڈی دات ”وتا پریشان مہ کن۔ پروردگار ءَ ھر کسی نان گوراِنت۔ مارا ھم شُد لاپا نَیلیت۔ اگاں گوشت ءُ ماھیگ وارت نہ کنیں، بلے ڈال سبزی ءِ آپینک وَ رسیت۔ مئے چُک واجہ ھُدایا لائیکیں کُتگ اَنت۔ چہ ما گلا دار نہ اَنت کہ ما ایشاں شریں وراک ءُ پوشاک نہ دئیں۔“ گُلسوم ءَ وتی لوگ واجہ وَ تسلا دات، بلے دل ءَ سک دردیگ اَت۔
گُلسوم ءَ وتی لوگ واجہ ءََ تسلا دات بلے وتی دل ءَ ھم سک گمیگ اَت۔

بیگائے وھد ءَ دست ءِ گُد دوچیں مشین ءِدیم ءَ نشتگ گوں وتا جیڑگایت کہ ھمیں وھدءَ ھمجرات کُکار کنان لوگ ءَ پُترت ءُ اے چہ وتی ھیالاںْ جا سرّاِت۔
”  چہ منی لوگ ءَ منجل ءُ ایستان گاراں۔ من شری ءِ سرا زاناں بید چہ تئ بچّ ءَ دگہ کس مئے چیزاں دُزّت نہ کنت۔ “
گُلسوم ھُشک ھیران تراِت کہ منی چُک ءِ سرا اے  چُونیں بُھتامے جَنَگائیں۔ دمانے ھیرانی ءَ پد اشی ءَ جہلیں توارءَ گُشت:

” بچار، زینی من وتی چکاں زاناں آ سَتر(توری) شُد لاپ بہ بنت بلے کسی یک کلدارے ھم دست نہ جن اَنت۔ “
” ھَؤ من سھی آں۔ پہ ورگا شمئے گْورا ھاک پُر نیست ءُ تئ بچک گوں سنگتاں سیل کنت؟ “
زینی ءَ گوں جاک ءَ پسو دات
”مہ کن زینی چُشیں ناھک۔۔۔ منی نازاکیں  چُک وتی اُردیں بالادا گوں کارکنت بلے کسی یک دارے ہم دست نہ جنت۔ “ گُلسوم ءِ چم ارساں گُلگُلاتاں
”ما سھی آں مات پت کہ کاردْز ءُ چمدار بنت چُکانی ھال وَ دست جنی ءَ سر بیتیں۔“ زینی ءَ دگہ شگانے جَت۔

” ھُدا ءِ لٹ بے توار اِنت زینی۔ مرچی ما مجبوریں وتی چکانی پت ءِ شمئے مردینانی سرا اوست کنگ ءُ وتی است نیست دئیگءِ سَوبءَ ، بلے مدام شپ نہ بیت۔ اگاں واجہ ھُدایا منی چُک دُز کُتاں گُڑا واجہ ھُدا ایشاں زندگ مہ کنت “ گُلسوم ءَ دل ءِ سُوک ءَ بددُعا دات۔
زینی نُرنڈان بیت ءُ شُت۔
٭٭٭٭٭٭٭٭

پہ بزگی روچ گوزان بیت اَنت۔ دوئیں مردیں چُکانی وانگ چہ دوازدہ ءَ گیش نہ بوت بلے دوئیں وتی جُہد ءُ مھنتی تب ءِ سَوبءَ شریں جاہاں سر بیتاں نوں گُلسوم ءِ لوگ ءَ ھم شام سُبارگ ھُشک برشک نہ اَتنت۔
میتگ ءُ جایاروکیں مردمانی توکا گُلسوم ءِ  دوئیں بچانی کار آھگ، آھانی راستی ءُ نیکی ءِ کسّہ باز شنگ اتنت گُلسوم ءَ گوں پاکے پروردگارءَ شُگر لوٹ اِت کے واجہ ھُدا  یا چُک نیک کُت اَنت۔

یک روچے گُلسوم ھمسائگے لوگ ءَ شُت پہ آہانی پر جتگیں گُدانی رسینگ ءَ گُڑا ھمسائگ ءَ پہ آپ چاہ ءَ نندارینت۔ گپ گپ ءَ جُستی کُت:
” جنئے تئ وسرک ءِ بچک ءَ زاناں چے  دُزّی کُتگ کہ گرگ بیتگ؟ “

گُلسوم ءَ ھشکُنگ ءِ گوناں سٹے کُت:
” کُجام وسرک ءِ چُک ءِ گپّ ئے؟ اللہ رھم بہ کنت  من وَ ھچ سہی نیاں “ گُلسوم ءَ گوں ھیرانی پسہ دات
” وئے! اے چون؟
 شُما وَ نگبہ سراں نہ گوشے اے مُلکءَ نشتگ اِت۔ تئ لوگ ءِ در ءُ  تئ ھمجرات زینی ءِ لوگ ءِ در ڈکیتگاں۔ آئ مستریں بچک ما ھشکُتگ پیش پرندوشی سیٹانی لوگ ءَ دُزی کنوکانی ھمبراہ بیتگ۔  پولیس ءَ چھاپہ جتگ ءُ سہہ دُز گوں سلاھاں گپتگ۔ مردم گوشنت کہ ایشاں چے یکے تئ ھمجرات ءِ مستریں بچکیں۔ “ ھمسائیگ ءَ ھال دات

 اے اشکُنگ ءِ گوناں گوشیگاں گلسوم ءِ  ساہءَ یل کُت۔
آئ ءِ ہچ سر پر نہ بیت کہ چے بہ کنت  بے آپ تام ءِ ورگءَ چہ ایشاں اجازت زورایت ءُ  میدان بیت ھمجرات ءِ لوگ ءَ سر بیت۔ ھمجرات گندگ ءَ سک پریشان ءُ مُلوروتی کمپان ءِ بیچ ءَ تات ءِ سرا نشتگ اَت۔ اے ھم رؤت آئ ءِ کش ءَ ننداِت ءُ
ترس ترس ءَ چہ زینی ءَ جُست کنت:

” زینی، من بدیں ھالے ایشکُتگ۔۔۔ اللہ بہ کنت دْروگ بہ بات“

” ھََؤ ! ھامد گِرگ بوتگ بلے آ دُزی ءَ ھور نہ بیتگ سنگتاں دُزّی کُتگ ءُ اے بگ بھت ایشانی  ھمبراہ بیتگ۔ پیسرا چے نزانتگی کہ سنگت پہ چے کارءَ رؤگایاں “ زینی ءَ گوں شومانی ءَ جہلیں توارءَ پسو  دات۔
”اللہ رھم بہ کنت۔
 چُکانی پِت چیزے کنگا اِنت پہ آئ ءِآزات کَنگ ءَ ؟ “
” بلے ! دو روچیں شپ روچ تچگائیں پہ  یک ڈڈیں وکیل ئے شوہاز کہ  کیسءَ دست بیگریت “
” شُما مارا ھم ھال نہ داتگ ۔ منی چُکانی پت ءَ وتی برازتک ءِ گی ھجبر پُشت ءَ نہ کنزیتگ اَت۔ “ گُلسوم ءَ گلا کُت۔
” ھَؤ مارا وَ ھچ سُد سما نہ بیتگ۔ تؤ وت لالا ءَ ھال بہ دے۔ “

٭٭٭٭٭٭٭٭٭

گُلسوم لوگ ءَکئیت چارایت چُکانی پت کمے پریشان اِنت۔رؤت  آئ ءِ کشءَ نندیت ءُ  جُستی کنت:
” چونیں ترا؟  گندگ ءَ پریشانئے! “
” ھَؤ من انّو ملک مھمد ءِ دکان ءَ چے پیداکاں۔ چہ ھودا ھال سر بیت کہ مئے ھامد گرگ بیتگ۔  من سک بے وڑ بیتاں۔ لالا ءَ ہچ ھال نہ داتگ مارا۔ چہ لجّا منی وا سر چِست نہ بیت مردمانی دیمءَ ۔“

”بلے ! من ءَ ھم ھمیں ھال گونیں۔ نسیمُک ءِ گودانی رسینگ ءَ شُتاں چہ ھمودءَ ھال سر بیت۔ پدا من تئ نشار ھم سر جت۔
” مارا ایشاں وَ درآمد کُتگ۔  سکّے ساھت ءَ وتیگ ءَ وَ مردم گون کنت۔ “ چُکانی پت ءَ گلا کُت۔
” ھَؤ من اے گپ جتگ۔ تئ نشار ءَ گُشت کہ آ سک پریشان بیتگاں پمشکا کس ءَ ھالے نہ داتگ۔ بلے بچار تؤ بُرو لالا ءِ گوناں بلکیں تئ زلورتے بہ  بیت۔ “ گُلسوم ءَ گُشت۔
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

چُکانی پِت کہ گوں وتی برات ءَ چہ  سُہب ءَ لوگءَ درکپتگ اَت انچُش گوں مُلوریں دیمءَ لوگ ءَ پُتریت گُلسوم کہ دیریں وشیں ھالے ودار ءَ نشتگ اَت دِل ءَ بازیں جُستانی گُوناں آئ ءِ نیمگا دلگوش بیت۔
آئ ءَ وتی سرءِ کُلاہ کش اِت ءُ کش ءَ ایر کُت۔ چمّی گندگءَ سُہراتنت“
گُلسوم ءِ دل دارگ نہ بیت۔
” کورٹءَ چے پیسلہ کُت؟ “

” جُرم سابت بیت “ شاہ دُر ءَ جہلیں ءُ ملوریں توار ءَ پسو دات
”ُ اے گپ ھم در کپت کہ اے اولی رند نہ بیتگ کہ ھامد گوں دُزاں ھواربیتگ۔“ شاہ دُر ء گوںَ پُرشتگیں توار ءَ ھال دات۔
” اے چتو؟ وکیل ءَ گُڑا ھچ نہ کُت “ گُلسوم ءَ پریشانی ءَ جُست کُت
” ھامد ءَ  گوں دپ ءَ وت وتی جُرم منیت اَنت وھدے کورٹ ءَ آئ ءِ گوستگیں جُرم ھم گوں ثبوتءَ یارگ بیت اَنت “
گُلسوم ءِ دل جَہلءَ شُت۔  دستی سرا کُت ءُ نشت۔ چیزے دمان ءَ ھاموش نندگ ءَ پد  گن سارتی کشیت ءُ گُشت:

”من نزاناں بلے!  اگاں تئ نشار ءُ برات ءَ مدام مئیگ ءُ مئے چُکانی بدی ءِ چارگ ءَ وتا گِرچل مہ کُت اِنت ءُ اشی ءِ جاہ ءَ وتی  چُکانی شریں تربیت بہ  کُت اِنت آئی ءِ چُکانی مرچی اے ھال نہ بیتگ اَت۔ “
” پہ ھامدءِ گی من سک دردیگاں بلے من ھمیں مارگایاں کہ مات پِتانی بدی چُکانی دیم ءَ روچے نہ روچے الما کئیت ءُ اے ساھت ءَ ایشانی دیما ھم اتکگ۔ پروردگار ھرکسی اولاداں نیک بہ کنت۔ آمین “
ھلاس

[Thangi Baloch تنگی بلوچ]

سلام ءُ درواھبات پہ زاھدہ راجی بلوچ

مدام سبزءُ آبات باتئے ،شمئے اے گرانبھایں نبشتانک من ونت چہ وانگ ءَ سرپد بیتاں لوگی اڈ جنجال مزنیں ھرابییانی بُنز اِنت نہ تھنا چکانی زانت ءُ دیمروییءَ اسر دور دئے انت بلکیں انچیں وھدءَ مردماں پہ کوشاں ھم سرا بار کنّت۔

اُمیت انت مئے مھلوک وتا چریں جاوراں بہ رکینیت تاں باندا چُکانی سرا چوشیں تاھاروکیءِ جاہ مجنت۔ 

سوبین باتئے

تنگی بلوچ 

[Waleed Garboni]

ناز وشیں آزمانکے اِنت۔ گوں بازیں راستیاں نزیک اِنت۔ البت نبیسگءِ لھتے ردی ھست اَنت۔ اگر بانک زاھدہ اجازت بہ دات، من ایشیءِ ردیاں یک پھ یکا شر کناں۔ البت من  ھما آباں کارمرز کناں کہ بانکءَ کتگ اَنت، بزان سید ھاشمیءِ آباں۔

[Zahida Raees Raji]

ناز وشیں آزمانکے اِنت۔ گوں بازیں راستیاں نزیک اِنت۔ البت نبیسگءِ لھتے ردی ھست اَنت۔ اگر بانک زاھدہ اجازت بہ دات، من ایشیءِ ردیاں یک پھ یکا شر کناں۔ البت من  ھما آباں کارمرز کناں کہ بانکءَ کتگ اَنت، بزان سید ھاشمیءِ آباں۔

Salam o drout wajah Mir. Koulmir
shome chamshank e mennatvaran'

shomara o ey dege nedkaaran ijazat ent keh harch radi e maaragaet techkaka bogwashet. menna vaar bayan'
shome kaster
Zahida

[Zahida Raees Raji]

سلام ءُ درواھبات پہ زاھدہ راجی بلوچ
مدام سبزءُ آبات باتئے ،شمئے اے گرانبھایں نبشتانک من ونت چہ وانگ ءَ سرپد بیتاں لوگی اڈ جنجال مزنیں ھرابییانی بُنز اِنت نہ تھنا چکانی زانت ءُ دیمروییءَ اسر دور دئے انت بلکیں انچیں وھدءَ مردماں پہ کوشاں ھم سرا بار کنّت۔
اُمیت انت مئے مھلوک وتا چریں جاوراں بہ رکینیت تاں باندا چُکانی سرا چوشیں تاھاروکیءِ جاہ مجنت۔ 
سوبین باتئے
تنگی بلوچ   

Wajah Thangi Baloch,
 
Salam o drout o durah baatet,
 
cha del e johulankiyaa Shome mennatvaraan’ pah shome granbahen’ chamshank e. shomara nebeshtaank doust bit mehrbani

shome Gap raastent keh lougi masalahani sawaba chukkani baandaat barbad bitten’  bahed may baloch watee lougani tarbiyat a shar kanag e johud bekananat taan baanda may raaj a zemmevaar e varnah berasit.
~~~~~~~~~`

agan shome rangen’ zaantkaar mani nebeshtank e  radiyaan ham bekashshant mennatvaar bayan’ keh net a chey danne zaantkaar o nedkaarani gwara mani 2 saalen’ dah dohaazdah perband o nebeshtaank eyran bale aahani gwara wahad neyst keh sar o soujey bekanant agan nah pach beterrenan’ taan man wat chizzey revision bekanan’

pameshka noo mana watee baaskani sara cha aa zaantkaaren’ nedkaar o shaairan’ geyshter hoosthen’ keh aa ey kaar a mana o ey degaran’ baaz rahshooni kanant
 
Shome kaster
Zahida
 

[daniel]

باز جوانین آزمانکے انت. امیت انت دیمتر ء شمیی آزمانک مستر و دراجتر به بنت تا شما به توان ات ناول نبشته به کن ات.سوبین باتے.

[Adabi Hakim ادبی ھکیم]

bey tawaaren tawaar

[Waleed Garboni]

بے تواریں توار۔  آزمانک: زاھدہ رئیس راجی

دگوش:
بانک زاھدہءِ آزمانک منا دوست بوت۔ نبیسگءِ نزوری ھر نوکباھندیں ندکارا بی اَنت۔ خاص پہ بلوچی نبیسوکاں کہ راھبندے گیشینگ نہ بیتگ و وانینگءِ جاگھے نیست اِنت۔ بانکا ھر روچی زندگیءِ یک ندارگے ظاھر کتگ و گوں ایشیا کلہ دیگ بیگا اِنت کہ تکبر بدیں چیزے اِنت۔ باید مردم دگرانی نزوریانی بدلا وتی عیبانی نیمگا گیشتر خیال گوَر بہ کنت۔
بانک زاھدءَ جھد کتگ کہ ایشیا سیدءِ راھبندا بہ نبیسیت۔ بلہ سیدءِ راھبندا سرکچ ورگ آسودگ نہ اِنت۔ من سیاھگءِ تھا مارت کہ یکیں گال یک جاگھے گون ‘ءَ‘ نبیسگ بیتگ و دگہ جاگھےءَ گون ‘الف‘۔ ھمے وڑا ‘ات، اَنت، اِنت، آں‘ لھتے جاگھاں کہ کارمرزبیتگ اَنت رد اَنت۔
دگہ لھتے اصولی چیز اَنت کہ مئے نامداریں ندکار اش ھم نہ چار اَنت، مقالمہ نبیسگ اِنت۔ گال اگر گشوکءِ دپا نبیسگ بہ بیت، گڈا دو راھبند اَنت، یکے ( : ) و دگرے ( ” “ ) اَنت۔ ایشاں شہ پیسر‘ کہ‘ دیگ رد اِنت۔
من انچوک گشاں کہ بانک زاھدہءِ آزمانک چہ منی اولی آزمانکا شرتر نبیسگ بیتگ۔
من ھمے آزمانک سیدءِ راھبندءِ ھمردیا شر کتگ و چیرا داتگ۔ یک و دو جاگھاں من غیر ضروری گال یا گالرد دیر کتگ اَنت۔  من ھمے گشاں کہ اگر ما وتی نوکباھندان شہ راھبندی تیل و بنداں آجو بہ کنیں، گڈا آ زیت دیمروی کن اَنت۔ نوکباھند اگر ‘ءَ‘ ءِ جاگھا ‘الف‘ کارمرز بہ کن اَنت، سیاھگ اش واناکتر بی اَنت۔
سوبین بات ات
ولید


بے تواریں توار۔  آزمانک: زاھدہ رئیس راجی

باز وھد اَت کہ گُلسوم ءِ مرد بے روزگار ات۔ اِنگو مردین ءِ بے سُدی ءُ آنگو مُلک ءَ سربستگیں گرانیءِ  سببءَ  پہ چُکانی ورگ ءُ وانگ ءِ ھرچانی کشّگ ءَ گُلسوم ءَ بلوچی گُد پر جنگ ءُ کریشی کنگءِ کارانی بندات کنگ پرمائینت۔ تانکہ دوکلدار لوگءَ بئیت۔
 وتی ھمجراتانی گُدانی دوچگ ایشی مزنیں ردی یے ات۔ پرچاکہ آیاں یک کلدارے ھم پہ گلسوم نہ شھار اِت۔
وسرکانی دیما وَ ھمجرات شراتنت، بلے وتی  مردینانی باپُشتءَ گُلسوم آیانی نوکرءِ بدل اَت۔
گُلسوم ءِ چُکانی پت شاہ دُرءَ وتی پیسریگیں ھست ءُ نیست براتانی دست ءَ داتگ اَت، پمیشا  وھدے گرانیں نادراھیءَ شاہ دُرّ ءِ کار چہ دست ءَ بُرت، گُڑا براتانی چمّاں ھم آپ کپت  ءُ گُشت اش کہ ما و شما یکیں۔ ھرچے ما وریں شمارا دئیں۔ البت وھدءِ  گوزگ ءَ پد زاھر بیت کہ اے ھُشکیں دپی بٹاک اتنت۔

گُلسوم ءَ وتی ھمجراتانی بدی ھچبر وتی مردءِ دیما زاھر نہ کُت اَنت کہ دل وارگ مہ بیت، بلے آیانی شگان ءُ ٹوک پہ گُلسوم ءِ جندءَ ھم سگگی نہ اتنت۔
گُلسوم کستریں وسرک کہ دل سپائیں مردے آت ءُ وتی مستریں برات ءِ نیکی ءُ  اھسانی نہ شموشتگ اتنت، بلے آئی ءِ جنءِ  پلینڈی ءُ دْروگانی سبب ءَ کم کم ءَ آ ھم چہ ایشاں پُشتءَ کنزان بوت۔
آئ ءِ جنین ءَ وھدے چاراِت کہ مردین پُشتا کنزیتگ آئی ءَ ھم پہ شام سُبارگءِ کُمک کنگ ءَ وتی دست داشت اَنت۔
باز رندءَ انچیں وھد ھم سرا اتک اَنت کہ چُکاں چہ وانگ جاھاں واتر بیگ ءَ پد سُبارگ لوٹ اِت، بلے بید چہ شپءِ کرسکیں نگنءَ لوگ ءَ ھچ نیست اَت۔ 
گُلسوم ءَ وتی لوگ واجہءَ کڈن کت و گشت ”تو وانندوے ئے، اگر ڈن ءَ در کپت نہ کنئے، بلے لوگ ءَ چُکاں توار کن و وانین اش۔“
البت آئیءِ چکانی پت ءَ مدام ھمیش پسو دات ”راستے نادراھی ءِ سبب ءَ منی الکاپیں کار چہ دستا شتگ، پدا ھم پہ سد سد کلدارءَ وتءَ بزگ کنگ پہ من سکّ اِنت۔“
گُلسوم ءِ مدامی واھگ بیتگ کہ چُک باز بہ وان اَنت ءُ مزنیں مردم جُوڑ بہ بنت۔ بے زری ءَ چُک چہ مزنیں دربرجاھاں کشگ بیت انت۔ کسانیں دربرجاھاں کے وانینوکاں وتءَ انچوک تالیم نیست ات۔ چُک پشکپان بیت اَنت۔  ایشیءِ سببءَ گُلسوم ءَ سک دلرنج بیت۔
 گلسومءَ وتی جندءِ بے وانگی سک تورگءَ ات، چُکانی وانگءِ ھرابیءَ انگت نگیگ تر کت۔

یک روچے یک ھمساھگےءَ ھال سر کُت ک”گُلسوم تئی مستریں بَچک ھالتاک بھا کنوکانی ھمبراہ اِنت۔“
گُلسوم ءِ دل ءَ دردے پاد اَتک۔ چُک ءَ جُست ئِے گپت۔ چُک ءَ ھمیش پسو دات ک”امّاں من ڈن ءَ سنگتانی ھمبرائی ءَ وانگ جاہ ءُ لئیب جاھاں رواں۔ ھالیکیں کسگءَ منءَ لج کنت کہ باندا کسے منءَ َ شگان بہ جنت۔ لوگ ءِ ھالءَ من سھیگاں۔ پمیشا شمئے گْورا پچ نہ گراں۔ وت مھنت کناں۔ اگاں گیشتر بہ رسیت من شمارا ھم دیاں۔“
گُلسوم ءِ چم ارساں گُلگُل بیت اَنت، بلے دست ءَ ھم ھچ نیست اَت کہ چک ءَ چیزے بہ گوشیت۔

چُکانی پِت کلَھے شرتر بیت۔ در کپت پہ کارےءِ شوہازءَ، بلے گوشیگا بھت زور نہ ات۔ بے مُراد لوگ ءَ واتر بیت۔

گُلسوم ءَ دلبڈی دات ”وتا پریشان مہ کن۔ پروردگار ءَ ھر کسی نان گوراِنت۔ مارا ھم شُد لاپا نَیلیت۔ اگاں گوشت ءُ ماھیگ وارت نہ کنیں، بلے ڈال سبزی ءِ آپینک وَ رسیت۔ مئے چُک واجہ ھُدایا لائیکیں کُتگ اَنت۔ چہ ما گلا دار نہ اَنت کہ ما ایشاں شریں وراک ءُ پوشاک نہ دئیں۔“ گُلسوم ءَ وتی لوگ واجہ وَ تسلا دات، بلے دل ءَ سک دردیگ اَت۔

گُد دوچیں دستی مشینءِ دیم ءَ نشتگ، گوں وتا جیڑگا ات کہ ھمجراتے کوکار کنانءَ اَتک۔ ”چہ منی لوگءَ منجل ءُ اِستان گاراَنت۔ من شری ءِ سرا زاناں بید چہ تئی بچّ ءَ دگہ کس اش دُزّت نہ کنت۔ “
گُلسوم ھُشک ھیران تراِت کہ منی چُک ءِ سرا چُونیں بُھتامے جَنَگءَ اِنت!
دمانے ھیرانی ءَ پد گُلسوم ءَ جھلیں توار ءَ گوشت” بچار، زینی منی چُک توریں شُد لاپ بہ بنت، بلے کسی یک کلدارے ھم دست نہ جن اَنت۔“
” ھَؤ من سھی آں۔ پہ ورگا شمئے گْورا ھاک پُر نیست ءُ تئی بچک گوں سنگتاں سیل کنت۔“ زینی ءَ گوں جاک ءَ پسو دات
”مہ کن زینی چُشیں ناھک۔۔۔ منی نازاکیں  چُک وتی ھردیں بالادءَ گوں کار اِنت۔ “ گُلسوم ءِ چم ارساں گُلگُلا بیت اَنت۔
”مں سھی آں! مات پت کہ کاردْز ءُ چمدار بنت، چُکانی ھال وَ دست جنی ءَ سر بیت اِنت۔“ زینی ءَ دگہ یک شگانے جَت۔
” ھُدا ءِ لٹ بے توار اِنت زینی، مرچی ما مجبوریں وتی چکانی پت ءِ شمئے مردینانی سرا اوست کنگ ءُ وتی است نیست دیگءِ سَببءَ، بلے مدام شپ نہ بیت۔ اگاں واجہ ھُداءَ منی چُک دُز کُتاں، گُڑا واجہ ھُدا ایشاں زندگ مہ کنت “ گُلسوم ءَ دل ءِ سُوک ءَ بد دُعا دات۔
زینی نُرنڈان بیت ءُ شُت۔

٭٭٭٭٭٭٭٭
پہ بزگی روچ گوازان بیت اَنت۔ دوئیں مردیں چُکانی وانگ چہ دوازدہ ءَ گیش نہ بوت، بلے دوئیں وتی جُھد ءُ مھنتی تبءِ سَوبءَ شریں جاھاں سر بیت۔ اَنت۔ نوں گُلسوم ءِ لوگ ءَ ورگ ھُشک برشک نہ اِتنت۔ میتگ ءُ پجا آروکیں مردمانی توکا گُلسوم ءِ  دوئیں بچکانی کار آیگ، آھانی راستی ءُ نیکی ءِ کسّہ باز شنگ اتنت۔ گُلسوم ءَ چہ پاکے پروردگار شُگر لوٹ اِت کہ واجہ ھُدا  یا چُک نیک کُت اَنت۔

یک روچے گُلسوم وتی ھمساھگءِ لوگءَ شُت پہ آیانی پر جتگیں گُدانی رسینگءَ،  گُڑا ھمساھگءَ پہ آپ چاہ ءَ نندارینت۔ گپ گپ ءَ جُستی کُت: جنِک تئی وسرک ءِ بچک ءَ زاناں چے  دُزّی کُتگ کہ گرگ بیتگ؟
گُلسوم ءَ اِشکونگءِ گونءَ سِٹے کُت۔
” کُجام وسرک ءِ چُک ءِ گپائے؟ اللہ رھم بہ کنت۔  من وَ ھچ سھی نیاں “ گُلسوم ءَ گوں ھیرانی پسہ دات۔
” وئے! شُما، نگبہ سراں، نہ گوشئے اے مُلکءِ توکا اِت۔ تئی لوگ ءِ در ءُ  تئی ھمجرات زینی ءِ لوگ ءِ در کش پہ کش اَنت۔ آئی مستریں بچک ما اِشکُتگ پیش پرندوشی سیٹانی لوگ ءَ دُزی کنوکانی ھمبراہ بیتگ۔ پولیس ءَ چھاپہ جتگ ءُ سئے دُز گوں سلاھاں گپتگ اَنت۔ مردم گوش اَنت کہ ایشاں چہ یکے تئی ھمجرات ءِ مستریں بچک اِنت۔ “ ھمساھگءَ سرپدی دات۔

گُلسومءَ گوشیگاں ساہءَ یلہ کُت۔ آئی ءِ ھچ سر پر نہ بیت کہ چے بہ کنت! چہ ایشاں اجازت ئِے زُرت، میدان بوت ءُ ھمجرات ءِ لوگءَ اَتک۔ ھمجرات ئِے گندگ ءَ سک پریشان ءُ مُلور اَت۔
تُرس  تُرس ءَ گُلسوم ءَ چہ زینیءَ جُست کُت: زینی، من یک ھالے اِشکُتگ۔۔۔ اللہ بہ کنت دْروگے بہ بات“
” ھَؤ ! ھامد گِرگ بیتگ، بلے آ دُزی ءَ ھوار نہ بیتگ۔ سنگتاں دُزّی کُتگ ءُ اے بد بھت ھمبراہ بیتگ “ زینی ءَ گوں شومانی پسو دات۔
”اللہ رھم بہ کنت۔ چُکانی پِت چیزے کنگا اِنت پہ آئی ءِآزات کَنگ ءَ ؟ “ گلسومءَ درّائینت۔
” ھَو ! دو روچ اِنت، شپ روچ تچگا اِنت، پہ  یک ڈڈیں وکیل ئے شوہاز کہ  کیسءَ دست بہ گریت “ زینیءَ گوشت۔
” شُما مارا ھم ھال نہ داتگ ۔ منی چُکانی پت وتی برازتک ءِ گی ھجبر پُشت ءَ نہ کنزتگ اَت۔ “ گُلسوم ءَ گلا کُت۔
” ھَؤ مارا وَ ھچ سُد سما نہ بیتگ۔ تؤ وت لالا ءَ ھال بہ دے۔ “  زینیءَ گوں سربتگی درّائینت۔

٭٭٭٭٭٭٭٭٭

گُلسوم لوگءَ آتک، دیست ئِے کہ چُکانی پت کمے پریشان اَت۔ شت، آئیءِ کشءَ نشت ءُ  جُست ئِے کت:
” چونیں ترا گندگ ءَ پریشانئے “
” ھَؤ، من انّو چہ ملک مھمد ءِ دکان ءَ پیداگ اتاں۔ منا یکےءَ ھالے سر کت کہ مئے ھامد گرگ بیتگ۔ من سک ناراھت بیتاں۔ لالا ءَ ھچ ھال نہ داتگ مارا۔ چہ لجّا منی وا سر چِست نہ بیت، مردمانی دیمءَ۔“
”بلے ! من ءَ ھم ھمیش ھال گون اِنت۔ نسیمُک ءِ گدانی رسینگ ءَ شُتاں، چہ ھمودءَ ھال رس ات۔ پدا من تئی نشارءِ گورا ھم سرے جت۔“
” مارا ایشاں وا درآمد کُتگ۔ سکّیں ساھت ءَ وتیگ ءَ وا مردم گون کنت۔ “
” ھَؤ من اے گپ جت۔ تئی نشار ءَ گُشت کہ آ سک پریشان بیتگ اَنت۔ پمیشا کس ءَ ھال اش نہ داتگ۔ البت، تو بُرو لالا ءِ گونغ، بلکیں تئی زلورت ئِے بہ  بیت۔ “

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

گلسومءِ چُکانی پِت کہ گوں وتی برات ءَ سُھب ءَ چہ لوگءَ درکپتگ اَت، انچوش گوں مُلوریں دیمءَ لوگ ءَ پُترت کہ پہ وشیں ھالےءَ وداریگیں گُلسوم گوں دِل ءَ بازیں جُستاں آئی ءِ نیمگا دلگوش بیت۔ آئی ءَ وتی سرءِ کُلاہ کش اِت ءُ کشءَ ایر کُت۔ چمّ ئِے گندگءَ سُھراتنت“
گُلسوم ءِ دل باز دارگ نہ بیت۔
” کورٹءَ چے پیسلہ کُت؟ “
” جُرم سابت بیت ءُ اے گپ ھم در کپت کہ اے اولی رند نہ بیتگ کہ ھامد گوں دُزاں ھوار بیتگ۔“
” اے چتو؟ وکیل ءَ گُڑا ھچ نہ کُت “
” ھامد ءَ دپء وت وتی جُرم منّت اَنت، وھدے کورٹ ءَ آئی ءِ گوستگیں جُرم ھم گوں ثبوتءَ یارگ بیت اَنت۔“
گُلسوم ءِ دل جَھلءَ شُت۔ دستی سرا کُت اَنت و نِشت۔ چیزے دمان ھاموش نندگ ءَ پد گُشت ئِے ”من نزاناں، بلے  اگاں تئی نشار ءُ برات ءَ مدام مئیگ ءُ مئے چُکانی بدی ءِ چارگءَ وتا گِرچل مہ کُتین اَت ءُ اشی ءِ جاہ ءَ وتی  چُک اش شر تربیت کتین اَت، چک اش مرچی اے ھالءَ نہ بیتگ اَت۔ “
” پہ ھامدءِ گی من سک دردیگاں، بلے من ھمیش مارگءَ آں کہ مات و پِتءِ بدی چُکانی سرا کپتگ۔ پروردگار ھرکسی اولاداں نیک بہ کنت۔ آمین “
سرجم۔

[Zahida Raees Raji]

Sadam Nasir, Sajida Naaz, Jabar Askani and 7 others like this.

Thangi Baloch زاھدہ راجی بلوچ شمئے اے باز جوانیں نبشتانک ئےگوں مئے مروچگیں اڈ ءُ جنجالانی ءُ لوگی مشکُلاں نشان دنت
Wednesday at 1:31am · Like ·  1 person

بالی کپوت باز وش
Wednesday at 2:02am via mobile · Like


Waleed Garboni مارا چوشیں بانکیں ندکار ھست و انگت ما گشیں، مئے قوم جنین پشتا پشت کپتگ ات۔ شاباش بانک۔ باز وشیں آزمانکے اِنت۔
Wednesday at 2:09am · Like ·  1 person

Javed Saeed آزمانک ءِ پڑءَ بانک شمئے جہد ستا کرزیت۔اے اۤزمانک روایتی آزمانکے ءُ نوکیں آزمانک ءِ لوٹاں پیلو نہ کنت آزمانک نبشتہ کنگ ءِ واستہ ازمانک وانگ سک المی اِنت۔امیت اِنت منی ھبراں دلءَ نیارئے۔
Wednesday at 1:52pm · Like ·  1 person

Daniel Shirdel باز جوانین آزمانکےانت. اگان اے کار ء شما دیم ء به بر ات, امیت انت شما ناول هم نبشته کت به کن ات. سوبین باتے.
Wednesday at 3:12pm via mobile · Like ·  1 person

Liaqat Ameen گھار تئ جھد ستا کرزیت،،بلئے شمارا اے پڑا انگت گیش ءُ وانگ ءُ زانگ لوٹیت،،دانکہ آزمانک نوکیں دور ئے لوٹ ءُ لیکہاں پیلہ بکنت،
Wednesday at 8:55pm · Like

Waleed Garboni واجہ جاوید سعید روایتی آزمانکاں شما آزمانک حساب نہ کن اِت؟
Thursday at 4:33pm · Like

Liaqat Ameen آزمانک روایتی ،بہ بیت،یا بیانی بہ بیت،یا علامتی شر،آزمانک ،آزمانک گشگ بیت،،البتہ،،سرگوست ءُ ازمانک ئے توکءَ تپاوت است،،
Thursday at 6:13pm · Unlike ·  3 people

Waleed Garboni بانک زاھدہءِ آزمانک منا دوست بوت۔ نبیسگءِ نزوری ھر نوکباھندیں ندکارا بی اَنت۔ خاص پہ بلوچی نبیسوکاں کہ راھبندے گیشینگ نہ بیتگ و وانینگءِ جاگھے نیست اِنت۔ بانکا ھر روچی زندگیءِ یک ندارگے ظاھر کتگ و گوں ایشیا کلہ دیگ بیگا اِنت کہ تکبر بدیں چیزے اِنت۔ باید مردم دگرانی نزوریانی بدلا وتی عیبانی نیمگا گیشتر خیال گوَر بہ کنت۔
بانک زاھدءَ جھد کتگ کہ ایشیا سیدءِ راھبندا بہ نبیسیت۔ بلہ سیدءِ راھبندا سرکچ ورگ آسودگ نہ اِنت۔ من سیاھگءِ تھا مارت کہ یکیں گال یک جاگھے گون ‘ءَ‘ نبیسگ بیتگ و دگہ جاگھےءَ گون ‘الف‘۔ ھمے وڑا ‘ات، اَنت، اِنت، آں‘ لھتے جاگھاں کہ کارمرزبیتگ اَنت رد اَنت۔
دگہ لھتے اصولی چیز اَنت کہ مئے نامداریں ندکار اش ھم نہ چار اَنت، مقالمہ نبیسگ اِنت۔ گال اگر گشوکءِ دپا نبیسگ بہ بیت، گڈا دو راھبند اَنت، یکے ( : ) و دگرے ( ” “ ) اَنت۔ ایشاں شہ پیسر‘ کہ‘ دیگ رد اِنت۔
من انچوک گشاں کہ بانک زاھدہءِ آزمانک چہ منی اولی آزمانکا شرتر نبیسگ بیتگ۔
۔۔۔ من ھمے گشاں کہ اگر ما وتی نوکباھندان شہ راھبندی تیل و بنداں آجو بہ کنیں، گڈا آ زیت دیمروی کن اَنت۔ نوکباھند اگر ‘ءَ‘ ءِ جاگھا ‘الف‘ کارمرز بہ کن اَنت، سیاھگ اش واناکتر بی اَنت۔

Thursday at 6:44pm · Unlike ·  1 person

Zia Baloch بانک ءِ آزمانک پہ بلوچ چاگرد ءَ یک رھشونیں آزمانکے ! آزمانک ہرچ رنگ ءَ جوان اِنت ! نبیسگ ءِ رھبند وتی جاہ ءَ ! آزمانک منا چہ دل ءِ جھلانکیاں دوست بیت ! آزمانک باید ھمے وڑ بہ بیت !!!! چہ دل ءِ جھلانکیاں مبارکباد !
23 hours ago · Unlike ·  1 person

Zahida Raeesi: man ey durah chamshankani passav a yak paariga baask a dayagayan' taan' shapi drustani chamshank e passav rasit
shome drustani mennatvaaran'. wajah huda mudaam shomara wazhnaam bekant (shala anchush baat)

[Zahida Raees Raji]

Sadam Nasir, Sajida Naaz, Jabar Askani and 7 others like this.

Shome drustani mennatvaaran’ pah ey nebeshtank e doust daarage.

Thangi Baloch زاھدہ راجی بلوچ شمئے اے باز جوانیں نبشتانک ئےگوں مئے مروچگیں اڈ ءُ جنجالانی ءُ لوگی مشکُلاں نشان دنت
Wednesday at 1:31am • Like •  1 person

واجہ تنگی بلوچ، سلام ءُ دروت، شمئے دلبڈی ءِ منتواراں۔ شمئے گپ راستیں کہ اے آزمانک مئے چاگردءِ ھمروچ ءِ زندءِ گیچین اِنت

بالی کپوت باز وش
Wednesday at 2:02am via mobile • Like

بالی کپوت، شمئے مہربانی پہ آزمانکءِ دوست دارگ ءَ

Waleed Garboni مارا چوشیں بانکیں ندکار ھست و انگت ما گشیں، مئے قوم جنین پشتا پشت کپتگ ات۔ شاباش بانک۔ باز وشیں آزمانکے اِنت۔
Wednesday at 2:09am • Like •  1 person

واجہ ولید گربونی۔ شمئے چہ دل ءِ جھولانکی ءَ منہ واراں کہ شما منءَ ندکارءِ ردا مان دات۔ اے گپ راستیں کہ مئے راجءِ توکا جنیں آدم چہ ھچ راجءِ پُشتہ نہ اَنت۔

Javed Saeed آزمانک ءِ پڑءَ بانک شمئے جہد ستا کرزیت۔اے اۤزمانک روایتی آزمانکے ءُ نوکیں آزمانک ءِ لوٹاں پیلو نہ کنت آزمانک نبشتہ کنگ ءِ واستہ ازمانک وانگ سک المی اِنت۔امیت اِنت منی ھبراں دلءَ نیارئے۔
Wednesday at 1:52pm • Like •  1 person

واجہ جاوید سعید، سلام ءُ دْروت، شمئے ستا ءِ منہ واراں۔ شما اے آزمانک روایتی گوشت پرواہ نیست کہ انگتہ بلوچی آزمانک ءِ دامنءَ بازیں زندگیں کسہ ھستاں کہ آ چہ مئے ندکارانی چماں چیراں۔ روایتی ءُ علامتی ءُ مارشتی ھمک آزمانکءِ ارزشت وتی جاہ ءَ ھست۔ من انگتہ نوک بائنداں ءُ جُہد کنگایاں کہ موہ بہ رسیت ءُ وانگ ءُ زانگ ءِ کارا ھم دیما بہ براں۔ شمئے راہشونی ءِ دیم ءَ ھم راھچاراں۔
زانت ءِ پڑءَ چہ دْرستاں کمتر
زاہدہ راجی

Daniel Shirdel باز جوانین آزمانکےانت. اگان اے کار ء شما دیم ء به بر ات, امیت انت شما ناول هم نبشته کت به کن ات. سوبین باتے.
Wednesday at 3:12pm via mobile • Like •  1 person

واجہ دانیاں شیردل،
شمئے باز مہربانی پہ اے رنگءَ منی آزمانکءِ ستا کنگءَ ۔شمئے دلبڈی ءُ نیکیں دُعا گون بہ بنت انشاءاللہ ناول ھم نبشتہ کنگ بیتیں

Liaqat Ameen گھار تئ جھد ستا کرزیت،،بلئے شمارا اے پڑا انگت گیش ءُ وانگ ءُ زانگ لوٹیت،،دانکہ آزمانک نوکیں دور ئے لوٹ ءُ لیکہاں پیلہ بکنت،
Wednesday at 8:55pm • Like

برات لیاقت امین، سلام ءُ دروت،
شمئے ستا ءِ منتواراں۔ جی ھؤ برات اے گپ سد در سد راستیں بلے چون کناں کہ فیلڈ  آئ ٹی کہ سر کیچینگ ءِ موہ مہ رسیت ءُ ھُب لبزانک۔ اللہ وت راھم بہ کنت۔
بلے انشاءاللہ جُہد کناں کہ دیمترءَ اے چیزے ھیالداری بہ کناں
شمئے کستر
زاہدہ

[Zahida Raees Raji]

بے تواریں توار۔  آزمانک: زاھدہ رئیس راجی

دگوش:
بانک زاھدہءِ آزمانک منا دوست بوت۔ نبیسگءِ نزوری ھر نوکباھندیں ندکارا بی اَنت۔ خاص پہ بلوچی نبیسوکاں کہ راھبندے گیشینگ نہ بیتگ و وانینگءِ جاگھے نیست اِنت۔ بانکا ھر روچی زندگیءِ یک ندارگے ظاھر کتگ و گوں ایشیا کلہ دیگ بیگا اِنت کہ تکبر بدیں چیزے اِنت۔ باید مردم دگرانی نزوریانی بدلا وتی عیبانی نیمگا گیشتر خیال گوَر بہ کنت۔
بانک زاھدءَ جھد کتگ کہ ایشیا سیدءِ راھبندا بہ نبیسیت۔ بلہ سیدءِ راھبندا سرکچ ورگ آسودگ نہ اِنت۔ من سیاھگءِ تھا مارت کہ یکیں گال یک جاگھے گون ‘ءَ‘ نبیسگ بیتگ و دگہ جاگھےءَ گون ‘الف‘۔ ھمے وڑا ‘ات، اَنت، اِنت، آں‘ لھتے جاگھاں کہ کارمرزبیتگ اَنت رد اَنت۔
دگہ لھتے اصولی چیز اَنت کہ مئے نامداریں ندکار اش ھم نہ چار اَنت، مقالمہ نبیسگ اِنت۔ گال اگر گشوکءِ دپا نبیسگ بہ بیت، گڈا دو راھبند اَنت، یکے ( : ) و دگرے ( ” “ ) اَنت۔ ایشاں شہ پیسر‘ کہ‘ دیگ رد اِنت۔
من انچوک گشاں کہ بانک زاھدہءِ آزمانک چہ منی اولی آزمانکا شرتر نبیسگ بیتگ۔
من ھمے آزمانک سیدءِ راھبندءِ ھمردیا شر کتگ و چیرا داتگ۔ یک و دو جاگھاں من غیر ضروری گال یا گالرد دیر کتگ اَنت۔  من ھمے گشاں کہ اگر ما وتی نوکباھندان شہ راھبندی تیل و بنداں آجو بہ کنیں، گڈا آ زیت دیمروی کن اَنت۔ نوکباھند اگر ‘ءَ‘ ءِ جاگھا ‘الف‘ کارمرز بہ کن اَنت، سیاھگ اش واناکتر بی اَنت۔
سوبین بات ات
ولید


بے تواریں توار۔  آزمانک: زاھدہ رئیس راجی

باز وھد اَت کہ گُلسوم ءِ مرد بے روزگار ات۔ اِنگو مردین ءِ بے سُدی ءُ آنگو مُلک ءَ سربستگیں گرانیءِ  سببءَ  پہ چُکانی ورگ ءُ وانگ ءِ ھرچانی کشّگ ءَ گُلسوم ءَ بلوچی گُد پر جنگ ءُ کریشی کنگءِ کارانی بندات کنگ پرمائینت۔ تانکہ دوکلدار لوگءَ بئیت۔
 وتی ھمجراتانی گُدانی دوچگ ایشی مزنیں ردی یے ات۔ پرچاکہ آیاں یک کلدارے ھم پہ گلسوم نہ شھار اِت۔
وسرکانی دیما وَ ھمجرات شراتنت، بلے وتی  مردینانی باپُشتءَ گُلسوم آیانی نوکرءِ بدل اَت۔
گُلسوم ءِ چُکانی پت شاہ دُرءَ وتی پیسریگیں ھست ءُ نیست براتانی دست ءَ داتگ اَت، پمیشا  وھدے گرانیں نادراھیءَ شاہ دُرّ ءِ کار چہ دست ءَ بُرت، گُڑا براتانی چمّاں ھم آپ کپت  ءُ گُشت اش کہ ما و شما یکیں۔ ھرچے ما وریں شمارا دئیں۔ البت وھدءِ  گوزگ ءَ پد زاھر بیت کہ اے ھُشکیں دپی بٹاک اتنت۔

گُلسوم ءَ وتی ھمجراتانی بدی ھچبر وتی مردءِ دیما زاھر نہ کُت اَنت کہ دل وارگ مہ بیت، بلے آیانی شگان ءُ ٹوک پہ گُلسوم ءِ جندءَ ھم سگگی نہ اتنت۔
گُلسوم کستریں وسرک کہ دل سپائیں مردے آت ءُ وتی مستریں برات ءِ نیکی ءُ  اھسانی نہ شموشتگ اتنت، بلے آئی ءِ جنءِ  پلینڈی ءُ دْروگانی سبب ءَ کم کم ءَ آ ھم چہ ایشاں پُشتءَ کنزان بوت۔
آئ ءِ جنین ءَ وھدے چاراِت کہ مردین پُشتا کنزیتگ آئی ءَ ھم پہ شام سُبارگءِ کُمک کنگ ءَ وتی دست داشت اَنت۔
باز رندءَ انچیں وھد ھم سرا اتک اَنت کہ چُکاں چہ وانگ جاھاں واتر بیگ ءَ پد سُبارگ لوٹ اِت، بلے بید چہ شپءِ کرسکیں نگنءَ لوگ ءَ ھچ نیست اَت۔ 
گُلسوم ءَ وتی لوگ واجہءَ کڈن کت و گشت ”تو وانندوے ئے، اگر ڈن ءَ در کپت نہ کنئے، بلے لوگ ءَ چُکاں توار کن و وانین اش۔“
البت آئیءِ چکانی پت ءَ مدام ھمیش پسو دات ”راستے نادراھی ءِ سبب ءَ منی الکاپیں کار چہ دستا شتگ، پدا ھم پہ سد سد کلدارءَ وتءَ بزگ کنگ پہ من سکّ اِنت۔“
گُلسوم ءِ مدامی واھگ بیتگ کہ چُک باز بہ وان اَنت ءُ مزنیں مردم جُوڑ بہ بنت۔ بے زری ءَ چُک چہ مزنیں دربرجاھاں کشگ بیت انت۔ کسانیں دربرجاھاں کے وانینوکاں وتءَ انچوک تالیم نیست ات۔ چُک پشکپان بیت اَنت۔  ایشیءِ سببءَ گُلسوم ءَ سک دلرنج بیت۔
 گلسومءَ وتی جندءِ بے وانگی سک تورگءَ ات، چُکانی وانگءِ ھرابیءَ انگت نگیگ تر کت۔

یک روچے یک ھمساھگےءَ ھال سر کُت ک”گُلسوم تئی مستریں بَچک ھالتاک بھا کنوکانی ھمبراہ اِنت۔“
گُلسوم ءِ دل ءَ دردے پاد اَتک۔ چُک ءَ جُست ئِے گپت۔ چُک ءَ ھمیش پسو دات ک”امّاں من ڈن ءَ سنگتانی ھمبرائی ءَ وانگ جاہ ءُ لئیب جاھاں رواں۔ ھالیکیں کسگءَ منءَ لج کنت کہ باندا کسے منءَ َ شگان بہ جنت۔ لوگ ءِ ھالءَ من سھیگاں۔ پمیشا شمئے گْورا پچ نہ گراں۔ وت مھنت کناں۔ اگاں گیشتر بہ رسیت من شمارا ھم دیاں۔“
گُلسوم ءِ چم ارساں گُلگُل بیت اَنت، بلے دست ءَ ھم ھچ نیست اَت کہ چک ءَ چیزے بہ گوشیت۔

چُکانی پِت کلَھے شرتر بیت۔ در کپت پہ کارےءِ شوہازءَ، بلے گوشیگا بھت زور نہ ات۔ بے مُراد لوگ ءَ واتر بیت۔

گُلسوم ءَ دلبڈی دات ”وتا پریشان مہ کن۔ پروردگار ءَ ھر کسی نان گوراِنت۔ مارا ھم شُد لاپا نَیلیت۔ اگاں گوشت ءُ ماھیگ وارت نہ کنیں، بلے ڈال سبزی ءِ آپینک وَ رسیت۔ مئے چُک واجہ ھُدایا لائیکیں کُتگ اَنت۔ چہ ما گلا دار نہ اَنت کہ ما ایشاں شریں وراک ءُ پوشاک نہ دئیں۔“ گُلسوم ءَ وتی لوگ واجہ وَ تسلا دات، بلے دل ءَ سک دردیگ اَت۔

گُد دوچیں دستی مشینءِ دیم ءَ نشتگ، گوں وتا جیڑگا ات کہ ھمجراتے کوکار کنانءَ اَتک۔ ”چہ منی لوگءَ منجل ءُ اِستان گاراَنت۔ من شری ءِ سرا زاناں بید چہ تئی بچّ ءَ دگہ کس اش دُزّت نہ کنت۔ “
گُلسوم ھُشک ھیران تراِت کہ منی چُک ءِ سرا چُونیں بُھتامے جَنَگءَ اِنت!
دمانے ھیرانی ءَ پد گُلسوم ءَ جھلیں توار ءَ گوشت” بچار، زینی منی چُک توریں شُد لاپ بہ بنت، بلے کسی یک کلدارے ھم دست نہ جن اَنت۔“
” ھَؤ من سھی آں۔ پہ ورگا شمئے گْورا ھاک پُر نیست ءُ تئی بچک گوں سنگتاں سیل کنت۔“ زینی ءَ گوں جاک ءَ پسو دات
”مہ کن زینی چُشیں ناھک۔۔۔ منی نازاکیں  چُک وتی ھردیں بالادءَ گوں کار اِنت۔ “ گُلسوم ءِ چم ارساں گُلگُلا بیت اَنت۔
”مں سھی آں! مات پت کہ کاردْز ءُ چمدار بنت، چُکانی ھال وَ دست جنی ءَ سر بیت اِنت۔“ زینی ءَ دگہ یک شگانے جَت۔
” ھُدا ءِ لٹ بے توار اِنت زینی، مرچی ما مجبوریں وتی چکانی پت ءِ شمئے مردینانی سرا اوست کنگ ءُ وتی است نیست دیگءِ سَببءَ، بلے مدام شپ نہ بیت۔ اگاں واجہ ھُداءَ منی چُک دُز کُتاں، گُڑا واجہ ھُدا ایشاں زندگ مہ کنت “ گُلسوم ءَ دل ءِ سُوک ءَ بد دُعا دات۔
زینی نُرنڈان بیت ءُ شُت۔

٭٭٭٭٭٭٭٭
پہ بزگی روچ گوازان بیت اَنت۔ دوئیں مردیں چُکانی وانگ چہ دوازدہ ءَ گیش نہ بوت، بلے دوئیں وتی جُھد ءُ مھنتی تبءِ سَوبءَ شریں جاھاں سر بیت۔ اَنت۔ نوں گُلسوم ءِ لوگ ءَ ورگ ھُشک برشک نہ اِتنت۔ میتگ ءُ پجا آروکیں مردمانی توکا گُلسوم ءِ  دوئیں بچکانی کار آیگ، آھانی راستی ءُ نیکی ءِ کسّہ باز شنگ اتنت۔ گُلسوم ءَ چہ پاکے پروردگار شُگر لوٹ اِت کہ واجہ ھُدا  یا چُک نیک کُت اَنت۔

یک روچے گُلسوم وتی ھمساھگءِ لوگءَ شُت پہ آیانی پر جتگیں گُدانی رسینگءَ،  گُڑا ھمساھگءَ پہ آپ چاہ ءَ نندارینت۔ گپ گپ ءَ جُستی کُت: جنِک تئی وسرک ءِ بچک ءَ زاناں چے  دُزّی کُتگ کہ گرگ بیتگ؟
گُلسوم ءَ اِشکونگءِ گونءَ سِٹے کُت۔
” کُجام وسرک ءِ چُک ءِ گپائے؟ اللہ رھم بہ کنت۔  من وَ ھچ سھی نیاں “ گُلسوم ءَ گوں ھیرانی پسہ دات۔
” وئے! شُما، نگبہ سراں، نہ گوشئے اے مُلکءِ توکا اِت۔ تئی لوگ ءِ در ءُ  تئی ھمجرات زینی ءِ لوگ ءِ در کش پہ کش اَنت۔ آئی مستریں بچک ما اِشکُتگ پیش پرندوشی سیٹانی لوگ ءَ دُزی کنوکانی ھمبراہ بیتگ۔ پولیس ءَ چھاپہ جتگ ءُ سئے دُز گوں سلاھاں گپتگ اَنت۔ مردم گوش اَنت کہ ایشاں چہ یکے تئی ھمجرات ءِ مستریں بچک اِنت۔ “ ھمساھگءَ سرپدی دات۔

گُلسومءَ گوشیگاں ساہءَ یلہ کُت۔ آئی ءِ ھچ سر پر نہ بیت کہ چے بہ کنت! چہ ایشاں اجازت ئِے زُرت، میدان بوت ءُ ھمجرات ءِ لوگءَ اَتک۔ ھمجرات ئِے گندگ ءَ سک پریشان ءُ مُلور اَت۔
تُرس  تُرس ءَ گُلسوم ءَ چہ زینیءَ جُست کُت: زینی، من یک ھالے اِشکُتگ۔۔۔ اللہ بہ کنت دْروگے بہ بات“
” ھَؤ ! ھامد گِرگ بیتگ، بلے آ دُزی ءَ ھوار نہ بیتگ۔ سنگتاں دُزّی کُتگ ءُ اے بد بھت ھمبراہ بیتگ “ زینی ءَ گوں شومانی پسو دات۔
”اللہ رھم بہ کنت۔ چُکانی پِت چیزے کنگا اِنت پہ آئی ءِآزات کَنگ ءَ ؟ “ گلسومءَ درّائینت۔
” ھَو ! دو روچ اِنت، شپ روچ تچگا اِنت، پہ  یک ڈڈیں وکیل ئے شوہاز کہ  کیسءَ دست بہ گریت “ زینیءَ گوشت۔
” شُما مارا ھم ھال نہ داتگ ۔ منی چُکانی پت وتی برازتک ءِ گی ھجبر پُشت ءَ نہ کنزتگ اَت۔ “ گُلسوم ءَ گلا کُت۔
” ھَؤ مارا وَ ھچ سُد سما نہ بیتگ۔ تؤ وت لالا ءَ ھال بہ دے۔ “  زینیءَ گوں سربتگی درّائینت۔

٭٭٭٭٭٭٭٭٭

گُلسوم لوگءَ آتک، دیست ئِے کہ چُکانی پت کمے پریشان اَت۔ شت، آئیءِ کشءَ نشت ءُ  جُست ئِے کت:
” چونیں ترا گندگ ءَ پریشانئے “
” ھَؤ، من انّو چہ ملک مھمد ءِ دکان ءَ پیداگ اتاں۔ منا یکےءَ ھالے سر کت کہ مئے ھامد گرگ بیتگ۔ من سک ناراھت بیتاں۔ لالا ءَ ھچ ھال نہ داتگ مارا۔ چہ لجّا منی وا سر چِست نہ بیت، مردمانی دیمءَ۔“
”بلے ! من ءَ ھم ھمیش ھال گون اِنت۔ نسیمُک ءِ گدانی رسینگ ءَ شُتاں، چہ ھمودءَ ھال رس ات۔ پدا من تئی نشارءِ گورا ھم سرے جت۔“
” مارا ایشاں وا درآمد کُتگ۔ سکّیں ساھت ءَ وتیگ ءَ وا مردم گون کنت۔ “
” ھَؤ من اے گپ جت۔ تئی نشار ءَ گُشت کہ آ سک پریشان بیتگ اَنت۔ پمیشا کس ءَ ھال اش نہ داتگ۔ البت، تو بُرو لالا ءِ گونغ، بلکیں تئی زلورت ئِے بہ  بیت۔ “

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

گلسومءِ چُکانی پِت کہ گوں وتی برات ءَ سُھب ءَ چہ لوگءَ درکپتگ اَت، انچوش گوں مُلوریں دیمءَ لوگ ءَ پُترت کہ پہ وشیں ھالےءَ وداریگیں گُلسوم گوں دِل ءَ بازیں جُستاں آئی ءِ نیمگا دلگوش بیت۔ آئی ءَ وتی سرءِ کُلاہ کش اِت ءُ کشءَ ایر کُت۔ چمّ ئِے گندگءَ سُھراتنت“
گُلسوم ءِ دل باز دارگ نہ بیت۔
” کورٹءَ چے پیسلہ کُت؟ “
” جُرم سابت بیت ءُ اے گپ ھم در کپت کہ اے اولی رند نہ بیتگ کہ ھامد گوں دُزاں ھوار بیتگ۔“
” اے چتو؟ وکیل ءَ گُڑا ھچ نہ کُت “
” ھامد ءَ دپء وت وتی جُرم منّت اَنت، وھدے کورٹ ءَ آئی ءِ گوستگیں جُرم ھم گوں ثبوتءَ یارگ بیت اَنت۔“
گُلسوم ءِ دل جَھلءَ شُت۔ دستی سرا کُت اَنت و نِشت۔ چیزے دمان ھاموش نندگ ءَ پد گُشت ئِے ”من نزاناں، بلے  اگاں تئی نشار ءُ برات ءَ مدام مئیگ ءُ مئے چُکانی بدی ءِ چارگءَ وتا گِرچل مہ کُتین اَت ءُ اشی ءِ جاہ ءَ وتی  چُک اش شر تربیت کتین اَت، چک اش مرچی اے ھالءَ نہ بیتگ اَت۔ “
” پہ ھامدءِ گی من سک دردیگاں، بلے من ھمیش مارگءَ آں کہ مات و پِتءِ بدی چُکانی سرا کپتگ۔ پروردگار ھرکسی اولاداں نیک بہ کنت۔ آمین “
سرجم۔

[/r]

ازتمندیں واجہ میر کُلمیر،
سلام ءُ دروت،
شمئے چمشانک ءِ منتواراں۔
ادا من یک گپے گوشگ وتی پرز ماراں کہ من اے آزمانگ رمزان ءَ نبیستگ  ءُ چہ وتی نزانتکاریءَ یک ندکارے ءَ دیم دات۔ من شموشتگ اَت کہ آ سید ءِ راہبند ءِ مننوک نہ اِنت۔ پدا دوئمی گپ آئ ءَ آزمانک ءِ تہا منی بلوچی لہجہ ھم بازیں جاہاں بدل کُتگ ءُ ھمیں گُشت کہ تؤ پرچہ ادا زگریں بلوچی ءِ جُہد کُتگ ءُ وتا آرٹیفیشل زائر کُتگ۔   

 وھدے آئ ءَ منی اے نبشتانک گوں بازیں بدلیاں پچترینت من ھمشی ءِ سرا چیزے بدلی یارگ ءِ جُہد کُت بلے اناگہ ءَ لین شوت اَنت ءُ پدا من ھم شموشت کہ اے آزمانک من وتی لوٹ ءِ راھبندءِ سرا سد در سد نیارتگ۔ ادا من میاریگاں کہ من پہ الکاپی نہ چاراِت ءُ انچوش ادا شنگ کُت۔
موہ رسیت من اشی ءِ ھما رنگ ءَ ادا دئیاں کہ من اولی رندءَ ٹائپ کُتگ۔
شمئے  منتوار
زاہدہ راجی

[Waleed Garboni]

من وت ھمے مار ات۔ پرچاکہ تئی کامنٹ و نوکیں سیاھگاں انچو ردی مان نیست اِنت۔ من دلجماں کہ دیمترا سیاھگ ات انگت شرتر بی اَنت۔

[Zahida Raees Raji]

من وت ھمے مار ات۔ پرچاکہ تئی کامنٹ و نوکیں سیاھگاں انچو ردی مان نیست اِنت۔ من دلجماں کہ دیمترا سیاھگ ات انگت شرتر بی اَنت۔

چہ دل ءِ جھولانکی ءَ من شمئےمنہ واراں پہ دلبڈی ءُ راہشونی ءَ۔ شمئے سر ءُ سوجاں چے ھم من بازیں چیز در بُرتگ۔
مدام شمئے نیکیں واھگانی راھچار
شمے کستر
زاہدہ راجی

[Zahida Raees Raji]

باز جوانین آزمانکے انت. امیت انت دیمتر ء شمیی آزمانک مستر و دراجتر به بنت تا شما به توان ات ناول نبشته به کن ات.سوبین باتے.

 واجہ دانیال، سلام ءُ دروت،
  شمئے  باز مہربانی پہ اے آزمانک ءِ دوست دارگ ءِ۔ اگاں شمئے رنگیں لبزانک زانتیں مردمانی دلبڈی ءُ راہشونی گون بہ بیت اللما روچے نہ روچے گدار ے ھم نبیسگ بیتیں۔ انشاءاللہ
شمئے کستر
زاہدہ راجی

[Sheen]

baaz vsh