من اِدا دو سہہ پیما چاراں:
اولی پگر:
بہ باں
مہ باں
نہ باں
۔۔۔
اے ردیف ءُ پیش رداں کہ ما چاریں ہمیں زائر بیتیں کہ ما گیشتر شئر نبشتہ کُت نہ کنیں۔
باید ما وتا جنجال ءَ دْور مہ دئیں کہ انگت مئےسُخن فہمی اے رنگ ءَ نہ اِنت کہ ما وتا چہ اے جنجال ءَ کش اِت بہ کنیں پمشکا من نوں وتی پگر ءَ سُبک تریں رنگے ءَ دیما براں
دوئمی پگر:
ھُنربہ باں
سر بہ باں
مال ءُ زربہ باں
در پہ در بہ باں
سر پہ سر بہ باں
بان ءِ سر بہ باں
سَتر بہ باں
ہمسپر بہ باں
راہبر بہ باں
شر بہ باں
باگ ءُ بر بہ باں
ھبر بہ باں
ماہ پر بہ باں
سازگربہ باں
زلر بہ باں
نظر بہ باں
بد نظر بہ باں
گِسر بہ باں
اثر بہ باں
دو بربہ باں
جگر بہ باں
ثمربہ باں
واتر بہ باں
زائر بہ باں
شائربہ باں
۔۔۔
وھدے ما دْرائیں پیش رداں یکجا کنیں نوں بائد انت کہ بہ چاریں کُجام پیش رد یا قافیہ سُرینوک ءِ سوب ءَ اے لسٹءَ چے در کنگ لوٹ اَنت۔
سُرینوک توار ءِ گونڈ کشگ ءُ دراج کشگ ءِ سوب ءَ گیچین کنگ بنت۔
اے لسٹ ءِ توکا ” واتر، شائر، زائر“ گوں ” ھمسپر، راھبر، گِسر، ھبر“ ءَ جتائیں توار کشگایاں چیا کہ واتر، شائر، زائر ءِ توکا استیں اَلپ دراجیں توار کشگائیں ءُ مئے پیش رد ءِ رِدھم ءَ پروش دئیگائیں۔ پمشکا ما اے پیشرداں چہ بُرزے مان داتگیں پیشرداں دربہ کنیں
وھدے راستیں پیش رِد مئے دیما اتکاں نوں یک پہ یک ءَ پیش رِداں چست کنیںءُ ایشانی بند ءَ نیم یا پورائ ءَ پربندگ ءِ جُہد کنیں
انگوما نبشتہ کنیں ءُ آنگو وتی سرجمیں اولی بند ءَ وانان کنیں تاں بند ءِ وزن پروش وانگ ءِ توکا پدر بہ بیت
ھما جاہ ءَ مئے ردھم یا ترز پروشیت ءُ مارا وتی توار بدل کنگ وانگ ءِ زلورت کپیت بزان اِت ادا مئے وزن پروشگائیں۔
من ادا دو سہہ پگر جنگ ءِ جُہد کناں تاں یک سرجمیں بندے جوڑ کنگ ءَ کمک بہ رسیت۔
قدم قدم روان باں۔۔۔۔ تاں منزل ئے ءَ سر بہ باں
من اشک ءِ راہبر بہ باں
تو مہر ءِ کاروان بُو۔۔۔ ما اشک ءِ راھبر بہ باں
گوں ھر کس ءَ ما شر بہ باں
تؤ شِر بہ بُو ، ما شر بہ باں
اے سلی ءِ ما شر بہ باں
ما سلگتاں اوں شر بہ باں
اگاں ما بے تو شر بہ باں
چہ واھگاں گِسر بہ باں
دل ءَ چے تئ گسر بہ باں
پہ ھر کس ءَ زَلر بہ باں
چتو، پہ تو زلر بہ باں
مُرادیں باگ ءُ بر بہ باں
کُجے پدا ھبر بہ باں
ستر سروز ءُ ساز بیت۔۔۔ ستر آ سازگربہ باں
نظر بلے نظر بہ باں
چہ واھگاں گِسر بہ باں
اثر بہ باں
ستر گوں مال ءُ زر بہ باں
نباں چہ تو گسر کدی ۔ ۔ ۔ ستر گوں مال ءُ زر بہ باں
چہ واھگاں گِسر بہ باں
دل ءَ چے تئ گسر بہ باں
اے واھگانی کساہاں۔ ۔ ۔ دل ءَ چے چوُں گسر بہ باں
گوں عاشقاں ما ھم رداں، نہ لوٹاں من دوبر باں
وپا ءَ در پہ در بہ باں
نزاناں چے خطا کُتگ،
وپا ءَ در پہ در بہ باں
چیا ما درپہ در بہ باں
پہ کئے؟ چوں در پہ در بہ باں
کُجا رواں، کُجا کپاں۔ ۔ ۔ کُجا ما در پہ در بہ باں
نہ پروشاں مہر ء واھگ ءَ۔ ۔ ۔ ستر ما در پہ در بہ باں
اگاں ما بد نظر بہ باں
کدی ما بد نظر بہ باں
ما اشک ءِ راہ ءَ سر نباں۔ ۔ ۔ اگاں ما بد نظر بہ باں
ما دُژمن ئے ستر بہ باں
آ دوزواہ ستر بہ باں
یلہ نہ دنت دُژمنی ،آ دوزواہ ستر بہ باں
نہ لوٹاں من دوبر بہ باں
دل ءَ چے کپتگاں اگاں، نہ لوٹاں من دوبربہ باں
گنوک ءُ ریٹایاں اگاں، نہ لوٹاں من دوبر بہ باں
بشارت ءِ ھبر بہ باں
چتو ما بے ھبر بہ باں
ھبر بلے ھبر بہ باں
اے زندمان ءِ کسہ ایں چتو ما بے ھبر باں