سلام ءُ دروت واجہ رھماندوست
چہ درستیں گپاں پیش من شمارا باسک لبزانکی دیوان ءَ وش آتک کناں گوں اے امیت ءَ کہ نوں اے دیوان ءِ راہ ءَ شما بیھال نہ کنئے۔
شمئے گپ سد در سد راستیں کہ مئے بلوچ چاگرد ءَ دری زبانانی ھب واھگ گیش انت ھمے سوب انت کہ مئے گونڈواں وتی زبان ءِ جاہ ءَ دری زبانانی مہر دیگ بیگ َءَ انت۔
منی وتی لہتے سیاد انچین انت کہ عربستان ءَ نشتگ گوں چکاں اردو گپ جن انت ۔ بژنیگی گپ ایش انت کہ وھدے عربستان ءَ عربی ءُ انگلیسی انت ءُ مات ءُ پت ءِ زبان بلوچی انت گُڑآ اے اردو ءِ لٹک پرچیا لک کنگ بئیگ ءَ انت۔
من گوں شمئے گپہ تپاک کناں کہ لچہ کارانی باید انت پہ گونڈواں ھم لچّہ نبشتہ بہ کن انت چیزے وھد پیسر پہ گونڈواں یک دو سوت دیما یارگ بوت انت ۔ شما باور کنئے کہ من چُشیں لوگے نہ دیت کہ اُودا گونڈواں دم پہ ساھت اے سوت گوش دارگ ءِ نہ گوشتگ۔
اگاں چُشیں چیز گیشتر دیما بئیت چکانی ھُب پہ ماتی زبان ءَ گیشتر بوت کنت۔
۔ کسہ ساچ پدا ھم چہ دری لبزانک ءَ زھگانی کسہاں ترینگ یارگ ءَ انت بلے شاعری ءِ پڑا کار سک کم بئیگ ءَ انت۔ ءُ گیشتر دلگوش کرزایت
منہ وار
