ی ءِ سیادی بلوچی زبان ءِ ته ءَ ( یای نسبت در زبان بلوچی )
نبیسوک: رهماندوست
ی ءِ سیادی بلوچی زبان ءَ سید هاشمی ءَ وتی سیاهگ ءِ راست نبیسگ ءِ ته ءَ پَدَّر کتگ بلے انگت بازی ں ندکار ءُ وانوک ایشی ءِ کارمرد ءِ جاگه ءَ نه زان اَنت
من کموکے درور اد ءَ پیش کتگ اُمیت اِنت که اے گونڈیں نبشتانک ءِ ته ءَ مارا کموک ے سرپدی به رس اِیت. ی ءِ سیادی ءِ کارمرد پہ جاگہ ءَ:( استفاده یای نسبت برای مکان ):
کوہ: کوھی: ( کسے کہ کوہ ءِ نندوک بہ بہ بیت) یعنی کسی کہ اھل کوہ باشد.
جاسک: جاسکی: ( کس ے که جاسک ءِ نندوک به بیت). کسی کہ اھل جاسک باشد.
پیشن: پیشنی: ( کسے که پیشن ءِ نندوک به بیت). کسی کہ اھل پیشن باشد.
پہ پت ءُ مات ( برای پدر و مادر ):
مھمد: مھمدی، ( کس ے که مهمد ءِ به بیت یا مهمد ءِ چُک به بیت یا مهمد ءِ ریشگ به بیت).
دُرّا:دُرّائی اد ءَ گُڈی آب ( ا ) اِنت، گڑا بائد رند چہ ( ا ) ءَ یک ھمزہ یے جنگ به بیت. ( اینجا آخرین حرف الف ( ا ) است پس باید بعد از الف ھمزہ (ئ) با ی نوشتہ شود.)
انچش ھرچے گُڈی آب، چیری آب بہ بہ اَنت، ا ے هم بُرز ءِ درور ءَ نبیسگ به اَنت. ( ھمانطور کہ ھر کلمہ ای کہ آخرین حرف آن حروف
زیر باشد مانند نمونه بالا نوشته می شوند ):
ھ
ی
لچہ ( شعر ): لچہ ئی ( شعری )
پاتمہ ( فاطمہ ): پاتمہ ئی ( در زبان فارسی: فاطمی )
زبیدہ: زبیدھی
اگاں ( ہ ) گوں گُڈی آب ءَ لِچّ اِتگ گڑا ما (ی ) سیادی ءَ گوں ئ ءَ لچین ایں.
( اگر ( ہ ) با آخرین حرف چسبیدہ پس ما ( ئ+ ی) میاوریم. ا.ک ( مثال) :
پاتمہ
اے گال ءَ ( ہ ) گو ں گُ ڈی آب ءَ لچ اِتگ: گڑا چش نبیسگ بیت: ( در این کلمہ ( ہ ) با حرف قبل از خودش چسبیدہ است پس اینطور نوشتہ
می شود ): پاتمہ+ ئ+ ی ( ی سیادی ) پاتمہ ئی
اگاں ( ہ ) جتا بہ بیت گڑا ( ی ) سیادی ءَ چش نبیس اَنت: ( اگر ہ در آخر کلمہ جدا باشد پس یای نسبت اینطور نوشتہ می شود ):
زبیدہ: زبیدہ+ ی = زبیدھی
بلیده + ی = بلیدھی
اے بلیدھی مرمے: این مال شھر بلیدہ است.
انچش اگاں گُڈی آب (ا ) اِنت گڑا چش نبیسگ بیت: ( بہ ھمین شکل اگر حرف آخر الف ( ا ) است پس اینطور نوشتہ می شود ):
اَنزا : اَنزا+ ئ+ ی ← اَنزائی
اے انزائی مردمے ( این اقا مال انزا است).
ی سیادی گوں کار ءُ بار ءِ ناماں ( یای نسبت با شغل ):
اُشتر: اشتر+ ی ← اُشتری
اے اشتری کے اِنت؟ ( این شتری چه کسی است )
هری: اے ھری کے اِنت.
اے تمباکی کے انت
ی سیادی ءِ درور گوں کارگال ءَ ( مثال یای نسبت فاعلی):
جَنگ: جنگ + ی ← جَنگی
دُرّا جنگی مردمے. ( دُرّا یک جنگجو است ). دُرّا کاری مردمے. ( دُرّا مرد کار است ).