تئی یاتاں بہ سند آں چوں دل ءَ چہ
چشیں دل من بیار آں نوں کُج ءَ چہ
اے گرمیں ارس پیداک اَنت چہ چمّاں
گْوش ئے درآتکگ اَنت لھڑیں منجل ءَ چہ
مروچی بو اِنت مسک ءُ مھلبانی
اے کَے گْوشتگ نہ زان آں میتگ ءَ چہ
شپاں بے واب ءُ روچاں بے کراروں
من بے تْرانگ نہ ؤں ھچبر ترا چہ
مہ بو ھیران نہ اِنت نوکیں منی گم
من اے گم زُرتگ اَنت چہ گْوانزگ ءَ چہ
پد ءَ گوں کاسد ءَ دوچار کپتوں
دلوں بال اِنت مروچی چہ گل ءَ چہ
مہ کند بانُل ترا کندگ نہ ساچ اِیت
تو گم زُرتگ گوں بازیں کندگ ءَ چہ
'' بانُل دشتیاری
