ھُدا مرزی ئیں ساھِگ شائر: چراگ سحری مَگسکاں شُور ءِ دپ ءَ اَت دمکاں مئے جون ءِ کپتگ کِر ءُ کَش ءَ گالاں کہ میلانک انت سیاھگ ھیل گپتگ ربودگی کِشکاں شاعری نہ رؤت ڈن ءَ سَیل نہ کنت ھانی … Continue reading →
ساربان ءِ سوت رضوان فاخر بیگاہ اِنت ءُ نود شلان انت آتراپ ءَ من تہنا اوں بیا زیبا کہ پُلّ رد انت تئی پاتْراپ ءَ من تہنا اوں تہنا اوں آپ ءَ چہ جتا ، آس ءَ چہ جتا تہنا … Continue reading →
کسانی ءِ چندے یاد ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ زندگی چونیں قصّہ یے واجہ ما نہ فہم اِت ، نزانت ہچ کَسّا وہد مشگول بِی جِناساں گوں روچ کہ مُہر بی سر ءِ بان ءَ واتر انتیں ہزار مخلوقات لُوڑ کہ چِست بِی، مرو … Continue reading →
ہستی ءِ روح ءِ قلم، جیڑگءِ آسانیں زبان ۔۔۔ ہستیءِ روحءِ قلم، جیڑگءِ آسانیں زبان گوات کَشّیت، رِچنت تاک زمینءِ جانءَ دَر کَپاں من چہ وتی پِیرکءِ سُہریں بانءَ پِیرُکءِ چاہءِ پیالہ ءُ کمان ہستی ءِ روح قلم، جیڑگ ءِ … Continue reading →
“ بی بی اِزگِند زَھیروکے بجن “ بی بی اِزگند اے زَھیر اَنت تَئی مُزواک نہ اَنت کہ وَتی پیت ءُ مڈیرا ءِ کَٹور ءَ ئے کنئے یا وَتی شار ءِ پُش ءَ ڈَکّ ئے دئے بی بی اِزگِند اے … Continue reading →
کپٹین ( درد ، واب ، زندگی ) اے موسم ءِ زگالیں دل “ زریت پہ شوکیں کندگے “ نیاد ءُ وشیں مجلسے “ کُمار رنج دیدگے “ بِہ بیت مست بیگھے “ اے نوبت ءِ ھمے تلب “ اے … Continue reading →
شائر: علیشاہ طاہر ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ اِدءَ بِچار تراول انت کدیءَ داں نزاناں من ۔۔۔ منی گمانءَ اتکگئے تہ مہ رو ودار کن کہ آسمی ئیں پل درا بہ بنت اِدءَ بچار کسے اوں است بلبلاں گوانک جنت تہاریءَ مَلاریءَ کُدو ءَ … Continue reading →
زند نامگ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ قدیر لقمان ناگتی زند ءِ دُرائیں اوتاگاں گرْامگاں پُلّی چمن یل داتاں گراں بہا ءُ مہذیبیں اوباداں اَنچو یک یکّ ءَ وتن یل داتاں اَنچو ماتینک ءَ بہار میچینتہ آٹیگاں زند ءِ بدن یل داتاں کِشک، مِنزل، … Continue reading →
لچّہ : کمارسازیں ابرمی شائر: مہجوربدر 5مارچ 2021 کمارسازیں ابرمی ہنی رنگیں آبریچیں بولیاں ازل اے تاکچہ آں ازل اے دست ء لکیرانی رهسراں بجیت مہرانی بکچہ یے بلیت و چمیت ماهی ترمپوکے یاتانی سرونء کجلیت و شیشگیت کمارسازیں ابرمی … Continue reading →
لچّہ: اُمیتءِ سحار (دانش داغؔ) بیا ساھَتانی گبارءِ آس ما تئی ودارءَ پیر بوتگاں تاک کپتگاں یاتءِ چنال وابءِ گلاب گیمرتگاں ترانگ سراں ساہ کندنءَ بیا واہگءِ روکیں چراگ بیوانکیءِ چادر پچیں ہر نیمگءَ ایرپاستگ بیمءَ منی کلّیں جہان بیگواہیں رُژن، … Continue reading →
پدءَ ما جتا بئیں شائر : ھونک غیبی مئے نیام ءَ آزمانے رُدایت منی ءُ تئی زمین ءِ موسم بدل بنت ترا زرے نام ءَ بیت ءُ من ءَ لھتیں سرومگیں کوہ ھما روچ ءَ پد ما جِتا بئیں مئے … Continue reading →
مُنجار زمین ءِ آخری کرار کُجا روئے دمے بِِدار سنگرے بدل کناں مں گیگ باں مُلوریانی بار کمو کم باں اے زیمرانی چست ءُ ایر گار باں کرار باں مں پاسداراں انچیں مردمے ءِ کہ چِداں شُتہ شپ ءَ توارے … Continue reading →
لچّہ نیستیءِپاداریں غمانی بُنزہ مقبول ناصر نیستیءِپاداریں غمانی بُنزہ بیاوجودءِمنی ہرذرّہءَبُردبکن وشبوءُرنگءُزبانءُوشّی ہررَگءَسِندءُبگنداے پیاپیں ڈیلّءَ پہکءُپَیَکّی بگیش ایت ساہءُجون من کجام رنگءَرجاںءُچُنیں نامے چناں۔ دیرمان! دیرپانیں تہاریں بُنزہ! کائناتءِاے تَل ماں تَلیں سْیاہیاں است وجودے یاوجوداَنت بازیں ہاریں گْوہرامءِقبیحیں الگرد … Continue reading →
لچّہ : ڈولَکُو شائر: دانش داغ ترا کہ مدّتےءَ پد من دیستگ ات تہ واہگانی پُل دراہیں مُرتگاں لَگُشتگاں تماہءِ چہر سرجمیں طلب، وفا ، ھیال، لحاظ درا نہ بنت پہ ساہتے اےوھدءَ بار داتگ اَنت یا زرّءِ گرمیں چکّرءَ … Continue reading →