گِسَر چہ گُلباگیں گُلزمین ءَ زَران، زنزر
اے زہر سیہ ماریں یات ءُ گیراں دوا نہ بوتہ

اَو مہر ہوَسّیں دل ءِ تب ءُ مَیل، شعر ءِ پْریشتگ
ما گُنگاں اوستو نَیارتہ داں تئی رضا نہ بوتہ

پہ زور گُٹگیر کنت زوراک نیزگار ءَ
نہ بیت دائم، نہ اِنت چو، اے وڑا نہ بوتہ

نزور ءُ نادزرس ءِ وس ءِ بال کوہیں جُہدے
مئے جنگ جاری اِنت دشمن ءَ گوں، سَلا نہ بوتہ

اے سْیاہیں دْروگے، جہاں سرا زُرتہ کور میماں
بہ بیت پُرسِش کہ جُست ءُ پد پرچیا نہ بوتہ

آ بے حُداہاں حُدا ءِ کّڈن جتہ کہ بوتہ
اَگاں نہ بوتہ، بزاں ردی یے، گُڑا نہ بوتہ

پہ نیم چمّی نہ چارِتہ کس، اگاں بزان ئے
پہ سِتک ءُ باور اے چَکّ پہ کسّ ءَ پد ءَ نہ بوتہ

چِتوریں بے وانکی یے کہ چاگرد چِیپّاں مور اِنت
نَیاتکہ چَوگان ءِ بْرمش، بَیت ءُ صدا نہ بوتہ

چہ کرناں بنی آدم ءَ را اَرزِشت نیست بسمل
اے سیاہ کِردی، اے پدنَبُودی کُجا نہ بوتہ

بَرکا۔۔ 14-12-2019