آس جمبُور اِنت مھروانانی۔ منیر مومن
دستونک
آس جمبُور اِنت مھروانانی
دیدگ ءُ دوستیں ھمزبانانی
کرامءِ سِھرانی تند رُژنائیں
لنکُکاں ریس اَنت آزمانانی
بے ترا گْوست اَنت، کئے ھسابءَ دنت
سبز ءُ پیروزھیں دمانانی
بانڈماں اھدی ئیں مہ ڈیرین اِت
درد پدّر بنت پھمیانانی
کئے بزانت رَپتگ اَنت کجام نیمءَ
تیر مئے سرپتگیں کمانانی
تنک اِں اے وھدءِ پیژگاہ پمن
گرداں ھنکیناں داستانانی
بِلّ روتاپءَ ساھتے نِنداں
پیچ اے ململیں گشانءَ، نی
بیدء تئی دردءَ ما سرء وت بیں
گُلزمین اِنت مئے آزمانانی
واب چمّاں چو کُنٹگءَ سُمب اَنت
شئیر بس تراول اَنت زبانانی
ملّ اِتہ ھارءَ انگہ اوشتاتہ
آسیں ھوشام آپدانانی
کئےاِنت استالاں لئیب داران اِنت
سربرءَ مُھرگیں گدانانی
نوں ستاءِ چراگاں کُش ءُ بُرَو
روچ کُرتہ ما شپ شگانانی
زیبءِ تئی زیمرانی جادو اِنت
بالیت کندیلاں کلکشانانی
پہ کئےءَ تو منیر پش گیتکگ
دردءِ شِیرگ بُنءَ رزانانی
منیر مومن