ـ ـ بلوچی زبان ءِ جوانیں شائر واجہ آھوگ گُل ءَ گوں گونڈیں گُلگدارے ـ ـ ـ

جُست : آھوگ گل ترا شاعری ءِ ھب ءُ
واھگ چہ کجام عمر ءَ گون کپتگ ءُ چون ءُ چے وڈ ؟
پسّو » درستاں چہ پیش وش اتکے،،،
من 13 سال ءِ عمر ءَ کہ مکتب ءَ وانگ ءَ بیتگاں گڑا مئے مکتب ءَ شائری ءِ یک جوانیں چاگردے بیتگ، من ھم ہمے چاگرد ءِ بہر بیتگاں ءُ ما ہفتگانی سرا دیوان ھم کُتگ،بلے من اے دیواناں بہر نہ زرتگ پرچا کہ من شائری ءَ آ وڑ سرپد نہ بیتگاں چش کہ یک شائرے ءَ سرپد بوھگ لوٹیت پمشکہ من وتی شائری سٹیج ئے دات نہ کُتگ….
ءُ من یک ءُ دو استادانی کرا ھم شتگاں کہ مناں سر ءُ سوجے برسیت ءُ اے بزاناں کہ شائری ءِ گواچنی رنگ کجـام اِنت بلے مناں وتی ہلک ءُ ھنداں چُشیں استادے ھم دز نہ کپتگ یا تو چُش بگش استاد بیتگ بلے من شُت نہ کُتگ،،،ہمے وڈ وھد گوزان من چہ چاگرد ءَ دربران وھدے کہ من 19 سال ءِ عمر ءَ سر بیتاں من بازیں چیزے در بُرت ءُ ھما جاہ ءَ سر بیتاں کہ من وتی شائری ءَ سٹیج ئے دات بکناں،،، پمیشکہ من وتی چاگرد ءَ وتی استاد لیکہ اَں،،ءُ من 19 ءِ سال ءِ عمر ءَ بزاں کہ 2009 ءَ وتی نوکیں شائری گوں نوکیں نام ءَ گوں نوکیں جاوراں بندات کُـت…

،، جُست :~ کجام چیزاں تی زمانگ ءِ ترا شاعری پرماتگ؟
ِ
پسّو» یکے و ھما درکسانی ءِ ھُب ءُ واھگ کہ چہ کسانی ءَ گوں بیتگ دومی ھما زوراکی کہ بلوچ ءِ سرا بوھگ ءَ اِنت ھما دلپاکّی کہ بلوچ دل ءَ اِنت ھما ناتپاکی کہ بلوچ ءَ گون اِنت ہمے دیوالاں سر میڑینان ہمے جاوراں گوں ھمدپ چُش کہ شائر چاگرد ءِ زبان اِنت ما چہ وتی نیمگ ءَ ہچ نبشتہ نہ کُتگ بلکیں اے چاگرد ءِ لُوٹ بیتگاں کہ ما شائری ءِ دروشم ءَ دیم ءَ آھورتگاں ءُ اے مارشت ہر شائر ءِ تہا است اَنت ہمے وڈ منی تہا ھم اے مارشت بیتگاں ءُ من چہ زمانگ ءَ سکین زورتگ ءُ وتی ھنر کار گپتگ….

جُست:~ بلوچی لبزانک ءَ تو چے وڈ گندگ ءَ ے دیمروھی ءِ کجام سیمسراں داں سر اِنت ؟

پسّو» من ترا اے گشت نکناں کہ کجام سیمسراں سر اِنت امینچو گشاں چُش کہ بلوچ لبزانک ءِ تاریخ اِنت بلوچ لبزانک آ وڑ نہ اِنت بلوچ لبزانک ءَ انگت جوانیں ادراہ ئے دز نہ کپتگ کہ آ بلوچ لبزانک ءِ راہبری ءَ بکنت،،فردی درّوشم ءَ کُل کار ءَ اَنت بلے کار کُلانی کپیّ اَنت جہد بوھگ اِنت بیت کں دیم ءَ بلوچ سرڈگار ءِ ھمراہی ءَ بلوچ لبزانک ءُ بلوچ ءِ دود بلوچ ءِ لوٹانی مطابق ءَ دیمروئ بہ کن اَنت ءُ یک جوانیں سیمسرے ءَ سـر بہ بنـت…

جُست:~ استیں دؤر ءِ کجام شاعر انت کہ تو آہی ءَ وان ءِ ءُ آہی ءَ چہ متاثر ءِ؟

پسّو» من یکے ءَ ناں بلکیں استیں دؤر ءِ باز شائر ونتگ ءُ وانگ ءَ اَں ءُ چش کہ مبارک قاضی، شریف واھگ، منظوربسمل،منیرمومن،تاج بلوچ،مجید عاجز، من اے شائر گیش ونتگ اَں ءُ چہ اشانی وانگ ءَ باز چیز دربرتگ بلئے مناں کُلاں چہ گیش شریف واھگ ءِ شائری گیشتر دوست بیت..

جُست :~ تئی شاعری ءِ تہا آشوبی رنگ گیش گندگ بیت چہ آ دیگہ رنگاں اشی ءِ سوّب چے انت؟

پسّو» من پیسرا گشت شائر وتی چاگرد ءِ زبان اِنت منی چاگرد آشوبی چاگـردے بیتگ ءُ انگت اشوبی اِنت من چہ وتی کَش ءُ کِراں ہرچی کہ دیستگ، ہرچی کہ مارتگ، من نبشتہ کتگ پمیشکہ سوّب ہمے بیت کنت کہ چاگرد آشوبی ئے بیتگ پربند ھم آشوبی بیتگاں ءُ من آ رنگ اَں کہ کدی کدی کپتگاں من آ دیگہ رنگ اَں ھم نبشتہ کُتگ بلے کم…

جُست:~ اے راستیں کہ شاعری ءِ واستہ ھاموشیں ماحول المی اِنت؟

پسّو» جی ھئو شائری ءَ پہ تہناہی چراگے کہ شائر ءَ راہ ءَ پیشداریت،،،، ءُ شئر گوشدارگ ھم ھاموشی ءَ وش اِنت انچش کہ شائر ءَ تہناہی ءَ سما کپیت کہ من چی گُشگ ءَ اَں پمیشکہ دیواناں ھاموشی ءَ گوں گوشدارگ ءَ مردم سرپد بیت کہ شائر چی گُشگ اِنت ءُ تہنا شائری ناں بلکیں ساز ءُ زیمل ھم ہمے وڈ،، تہناہی ءُ ھاموشی، اگاں ھُنر مندیں بنی اَدم ءِ دست ءَ یک ساہتے ءِ واستہ بہ کپ اَنت گڑا تہناہی لشّکر کنت ءُ ھاموشی کُوکـار….

جُست: ~ کتاب کنگ ءِ ارادہ است ترا تو لوٹے کہ وتی شعراں کتابی رنگے ءَ دیم ءَ بیارے ؟

پسّو» الّم ہر شائر ہمے لوٹیت کہ آہی ءِ شائری یک شرّیں کتابے ءِ درّوشم ءَ دیم ءَ بئیت من اے گُشت نکناں کہ منی کتاب کدی شمارا دزکپّیت، زیت، یا دیر، بلے من چِن ءُ لانچ کنگ ءَ اَں چُش کہ مئے لبزانک ءَ مرچـی گیشتر وتی کُمک ہرکس وت اِنت ءُ مناں اشتاپ ھم نہ اِنت کہ زیت ءَ چہ زیت کتاب بئیت ءُ یـک شریں کتابے ءَ پہ ایرت چاری المّی اِنت جُہد ہمش اِنت کہ یک شریں گیچینے ءَ گوں نوکیں رنگے ءَ گوں کتـاب منی راج ءَ پہ جوانیں سوگات ئے بہ بیـت….

جُست :~ گُڈ سرا تو نوک باھندیں شاعراں ءُ بلوچ راج ءَ چی کلوہ دیگ لوٹے؟

پسّو» من وتی ھم گنگلیں شائراں امینچوک گشت کناں کہ جہد بکن اَنت وتی جند ءِ رنگ ءَ دیم ءَ بیااَنت ءُ بلوچ لبـزانک ءَ یک انچیں مڈی ئے بدئینت کہ آ نمیران بہ بیت ءُ وتی کَش ءُُ کِرّانی کہ ہر راستی ئے است اِنت آہی ءَ درشان بکن اَنت ءُ بلوچ ءَ بلوچ ءِ زمین ءَ بلوچ ءِ زِرّ ءَ بلوچ ءِ زبان ءَ دوست بدار اَنت،،
ءُ بلوچ راج ءَ گوں ہمے دزبندی ءَ کناں کہ آ ہر کجا اِنت ہر دروشم ءَ اِنت اگاں مکران اِنت یا کاہان ءَ یا دنیا ءِ کجام ھم کُنڈ ءَ اِنت آ تپاک بہ بیت وتا بزانت وتی زمین ءَ بزانت وتی ننگ ءُ شرپ ءَ سرپد بہ بیت وتی دوست ءُ دژمن ءَ بزانت..پرچا کہ بـلوچ مرچی انچیں جنگی جاوراں دوچار اِنت کہ اے جاوراں بلوچ ءِ مستریں سلاہ تپاکی اِنت ھمدستی اِنت ناں کہ وت مہ وتی جیگ مہ جیگی ناں کہ یک دومی ءِ ڈوبارگ،، اگاں ماں اے سکّی اَں تپاک نہ بئیں ھمدست نہ بئیں گڑا مارا مئے باندات مئے پدریچ الّم ملامت کنت من امینچو گشت کناں