تئی یاتاں بہ سِنداں چوں دل ءَ چِہ۔ بانل دشتیاری
دستونک
بانل دشتیاری
تئی یاتاں بہ سِنداں چوں دل ءَ چِہ
چُشیں دل من بیاراں نوں کجا چِہ
اِے گرمیں ارس پیداک اَنت چہ چمّاں
گُشئے در آتکگ اَنت لھڑیں منجل ءَ چِہ
مروچی بوہ اِنت مِسک ءُ مھلبانی
اِے کَے گوستگ مروچی میتگ ءَ چِہ
شپاں بے واب ءُ روچاں بے کراراں
من بے ترانگ نہ اوں ھِجبر ترا چِہ
مہ بو ھیران نہ اِنت نوکیں منی گم
من ءَ گم رستگ اَنت چہ گوانزگ ءَ چِہ
پد ءَ گوں کاسد ءَ دوچار کپت اوں
دل اوں بال ابنت مروچی چہ گل ءَ چِہ
مہ کند بانُل ترا کندگ نہ ساچ ایت
تو گم زُرت اَنت چہ یک بچکندگ ءَ چِہ