دسمبر اِشکراں بالین!نوتک آشکان دشتی
“دسمبر”
دسمبر اِشکراں بالین!
کہ شَرتگ پہ ھوْس نیمون برپان اِنت
زمستان آس ءُ بریان اِنت
کسے ءِ برْھنگیں گیراں
کسے ءِ چاھڑیں یاتاں
ھلاھوشی ئیں اوماناں
اے شھر ءِ شھدگاں آچین ءُ انگر کن
ندارگ ھُورک ءُ ھالیگ اَنت دریگانی
کسے ءِ زَپتیں تھتال اَنت ءُ انگار اَنت
نہ مَنتگ گوھریں زیبائی یے دمکانی پیشگاہ ءَ
کئی اوست ءَ مُسامانی زَرئے دِید ءَ؟
دسمبر اِمبری تھنائیاں سرّیچ بوھان ئے
رِچان ئے آپ بوھان ئے
زھیری زیمراں الھان پرمائے گوں لئیکواں
دسمبر پھک ویران ئے
منی پئیم ءَ تئی اندام پیلوشتگ
کسے ءِ دوری ءِ یاتاں گُش ئے موتکانی چوگان اِنت
دسمبر تو ابیتک ئے ءُ ابیتکاں گیدی ءِ جَلوہ
اے ھُشکیں تاک ھون ءُ ھینّی ءِ اھداں کناں زندگ
دسمبر اِشکراں بالین!
اے تاکچَنڈ نوبتیں ھیرّوپاں آسر کن
ابیتکی گیش بوھان اِنت روزرد ءِ ملار مونجاں
نہ بیت اوپار مارا مولماں زرتگ نَپس گیریں
دسمبر گوں ترا یک ھمبلے ءِ یات بندوک اَنت
رنج ءُ شات بندوک اَنت
دسمبر ایوک ءَ اتک ئے ءُ بریجان ئے
دسمبر اِمبری مارا تو سوچان ئے گوں اندوھاں
دسمبر تو ھوں تھنائے، من تھنا آں!
نوتک آشکان دشتی