دیدگیں پلّک!۔ نبشتہ کار: مومن مستاگ
دیدگیں پلّک!
من انگت تئی ودار ءِ درچک ءِ بزیں سیاھگ ءَ نشتگ اوں۔ ودار۔۔۔۔ تئی ودار، تئی نمدی ءِ ودار، مردم گوش انت کہ ودار شہ مَرگ ءَ گران تِر انت۔ مردم گوش انت۔۔۔ من مردمانی ھمک گوشتن ءِ سر ءَ سِتک بہ دار آں الّم نہ انت۔ ودار ءِ جتائیں رنگ ءُ دروشم انت۔
مرگ ءِ ودار
وشھالیں زند ءِ ودار
مرگ ءِ ودار ءَ نشتگیں مردمانی امیت “مرگ” انت۔ بلئے من ءَ دگہ امیت ھست، زیبائیں امیت۔ تئی آھگ ءِ امیت، گوں تو ھوار زندگی گوازینگ ءِ امیت۔ پہ من تئی ودار مرگے نہ انت سارت ءُ بزیں سیاھگے، شاتکامی یے۔ اے شاتکامی من ءَ سفر پرمائیت۔ مھری داستانانی وانگ ءُ مھر ءِ بابت ءَ نبشتہ کنگ پرمائیت۔
دو روچ پیسر من ماں گلوگاہ شت آں۔ گلوگاہ چہ ماشکیل نیم ساھتے راہ انت۔ من ماھے تھا دو رند گلوگاہ الم رواں۔ گلوگاہ زیبا ءُ تاھیر بکشیں دوارے۔ پدا گلوگاہ گُلی ءِ دوار انت، گلی مھر ءِ چیدگ ءُ بھرام ءِ لاڑکیں دوستار انت۔ گلوگاہ ءِ گمبد ءُ کلات من ءَ گلی ءُ بھرام ءِ آھد ءُ زمانگاں بَر انت۔
من ھر وھدے کہ گلوگاہ رواں گڑا پرشتگیں گمبدے سر ءَ نندان ءُ چمّاں بند کناں۔
گوں بندیں چمّاں من گنداں، شپانکے، شپانک شہ ھشکیں شِزّ ءُ کھورانی تھا وتی پساں دیم پہ چَراگجاہ ءَ برگ ءَ انت۔ بلئے آئی توار( کِچّ، پتْرو، ایّشّ )منی گوشاں انچو کپ ایت گوش ئے میلے دور انت۔
اے توار ھست کہ اناگہ ءَ اسپانی پادانی ءُ شلنگوکانی توار یکجاہ چست بنت۔ منی دل ءِ دریکّ دریکّ گیش بوھان بیت چیا کہ اے سپائیانی اسپ انت۔ گوں اشاں گلی ءِ دل ءِ بند بھرام گون انت۔ اے سپائی سے ماہ ءِ تھا اولی رند انت کہ شہ سیمسر ءَ پیداک اَنت ءُ دیم پہ کلات ءَ روگ ءَ اَنت۔ من اشانی کندگ ءُ ٹاکانی تواراں ھم چو شپانک ءِ توار ءَ میلے دور مارگ ءَ اوں۔
بلئے یک توارے نزینک انت انچو نزینک گوش ئے منی گوشبن ءَ چیزے گوشگ ءَ انت، اے بھرام ءِ توار انت۔ آ میتگ ءِ کسانیں چکّاں سوج کنگ ءَ انت ” مھر گلی کجا انت؟ مھر گلی کجا انت؟”۔ ھمے یکیں توار من ءَ گوں گلوگاہ مھر پرمائیت۔
کجام جاگہ ءَ کہ مھر ءِ نام گرگ یا نبشتہ کنگ بہ بیت من ءَ تئی ترانگ ءَ گیج ایت۔ من ءَ امیت انت کہ تو منی نمدی ءِ پسّو ءَ الّم ءَ دیم دئے۔
پُلّک! من اے نمدی ءَ گیش دراج نہ کناں۔ اگاں زند ءَ موہ دات دیم ءِ نمدی ءِ تھا پہ تو گلی ءُ بھرام ءِ کسہ ءَ سرجم ءَ کاراں۔
تئی سلامتی ءِ ھدوک،
تئی وتی مستاگ۔
مومن مستاگ
ماشکیل 9/12/2022