سرگوست:گوں من ءَ سمل ءِ اجبیں مھر!چاردھمی بھر
سرگوست:گوں من ءَ سمل ءِ اجبیں مھر!
نبشتہ کار: سکی ساوڑ
چاردھمی بھر
ویڈیو کال ءِ چِست کنگ ءَ پد من چار اِت داں بان ءِ تہ گِندگ بوگ ءَ اِنت بلے سمل بیگواہ اِنت، من گوشت” ھاں لج پَری ھال کن باریں تئی ویڈیو کال ھمیش اِنت؟ زاناں من ءَ شمے بان ءِ دیدار کنگی اِنت کہ تو بان ءِ پیشدارگ ءَ ئے”؟
آئی ءَ کندگے جت ءُ پسہ دات” منی ءُ بان ءِ مانا یک تو کہ بان دیست بزاں من ءَ دیست”.
من پسہ دات” اے گپ ھست کہ واجہ نورشاہ ءِ بان شوک اِنت بلے انگت جنک ءِ مَٹ ئِے نہ بیت، اینچو نکرا مہ کن زوت وت ءَ پیشدار بانک لج پری”.
آئی ءَ پد ءَ کند اِت ءُ پسہ دات” تو منی جند ءِ نام ءَ بگر نا، لج پری لج پری ءَ بس نہ کن ئے، تو کہ چوش گوش ئے، وھدے منی دزگھار سرپد بہ بنت پد ءَ آ من ءَ ھمے نام ءَ توار کن اَنت.
من کندگے جت ءُ پسہ دات” تئی کہ نام ھمیش اِنت ءُ ھمے نام من ءَ پہ دوست بیت پرچاکہ اے نام پورا تئی وڑ ءَ اِنت، دگہ گپے ترا گوش آں باندا من پیسبک ءَ تئی ھمے نام ءَ نبیس آن ءُ شنگ کن آں ،، مروچی ءَ پد سمل نور ءِ نام لج پری نور اِنت،، “.
آئی ءَ یکبرے کند اِت ءُ پد ءَ گوں ھیرانی ءَ پسہ دات” تو واکی گنوکے ئے، اے وڑیں گنوکی ءَ مہ کن ئے کہ پد ءَ آ دگہ مردم ھیران بنت کہ سمل ءَ اے بچک پرچا لج پری گوشگ ءَ اِنت، اے پمن یک مزنیں ایبے بیت”.
من کندگے جت ءُ پسہ دات” تو کہ انچوش کن ئے بانک، نوں گپ ءَ دراجکش مہ کن پرچاکہ بان ءِ دیدار بس اِنت، وتی دیدارے مارا بہ دے “.
آئی ءَ پسہ دات” من گپ ءِ دراجکش کنگ ءَ نہ آن ءُ نہ کہ دگہ نیمونے،بلے کسم اِنت لج کنگ ءَ اِنت، تو کہ اینچو مجبور کن ئے گڑا بچار”.
آئی ءَ کہ وت ءَ پیش داشت داں چماں ابید ھچ گندگ بوگ ءَ نہ اَت، انچوش کہ ملایانی جَن وھدے بازار ءَ بیا اَنت ، سمل ھم انچوش اَت، من گوشت” تئی چم بے درور اَنت بلے وتی شکل ءِ ھم دیدارے بہ کنائین کولیگ آں، دگہ گپے ترا گوش آں آ روچی کہ من شمے گِس ءَ آھتگ اِت آں گڑا تو پرچا وتی دیم اندیم نہ. کرتگ اَت، باید اِنت انچوش بہ کرتیں کہ مروچی کرتگ؟”من اوں جاھلی ءِ سر داشتگ اَت، ھاھاھاھاھاھا.
آئی ءَ پسہ دات” دیم پہ دیم ءَ انگت مردم ءَ را لج نہ کنت بلے موبائل ءِ تہ ءَ الم لج کنت، بلے من زاناں تو دانکہ من ءَ مہ گِند ئے بس نہ کن ئے”.
ھمے وھد ءَ آئی ءَ وتی سریگ کمو جھل کرت ءُ گوشت” نی بچار چون آں”؟
من پد ءَ جاھلی کرت ءُ پسہ دات” انگت شریں وڑے ءَ گندگ بوگ ءَ نہ ئے پرچاکہ انگت تئی دپ ءُ دیم سریگ ءِ باھوٹ اَنت ھاھاھاھاھا”.
آئی زھر گپت ءُ پسہ دات” تو سکیں جاھلے ئے، ھمے وھد ءَ آئی ءَ سرجم ءَ وتی دیم زاھر کرت ءُ من ءَ جُست ئِے کرت” ھاں نوں چون آں، بلکیں انگت سریگ ھراب اِنت”؟
من کہ آئی ءِ درپشوکیں چھرگ دیست داں من انچوش بوت آں پورا من بھشتی ھورے گِندگ آں، من گوشت” کربان، ماشاءاللہ ترا نزر مہ لگ اِیت، باریں جَنّتی ھور ھمے وڑ اَنت یا نا”؟
آئی ءَ کندگے جت ءُ پسہ دات” من کجام اینچکیں شررنگے آں کہ تو من ءَ ھورانی درجہ ءَ دے آں”.
من کندگے جت ءُ پسہ دات” من وَ جَنّتی ھور نہ دیستگ بلے واللہ تو چَہ ھوراں کم نہ ئے، ترا سوجے دے آں مروچی ءَ پد ڈن ءَ در میا کہ یکے ترا نزر کنت یا پہ وت بارت اِت”.
آئی ءَ پد ءَ وتی سریگ دیم ءَ دات ءُ گوشت” کسم اِنت تو من ءَ چو وتی وڑ ءَ گنوک کنگ ءَ ئے، اینچو توسیپ مہ کن سکی”.
من پسہ دات”تو وتی دیم پد ءَ اندیم کرت، پرچاکہ تئی دیدار ءَ اینچو زوت من کجا سیر کن آں، بس منی دوا اِنت اللہ ترا مدام وشھال کنات، بلے من ءَ سک ترس اِیت تئی وڑیں ھُوراں ملایے وتی مہ کنت،پرچاکہ ملایانی دست ءَ بھشت ءِ کِلیت اَنت ءُ پد ءَ آ مدام ھُور ءِ شوھاز ءَ اَنت، من کندگے جت ءُ بس کرت”.
آ پیسر ءَ چَہ کندگ ءَ اَت گڑا پسہ ئِے دات” من ءَ اللہ ملایے ءِ نسیب ءَ مہ کنات، من ءَ مَرگ کبول اِنت بلے ملا انا”.
من کندگے جت ءُ جُست کرت” ترا زاناں بھشت ءَ روگی نہ اِنت کہ تو چوشیں گپ کنگ ءَ ئے”؟
آئی ءَ پسہ دات” آ بھشت کہ ملایانی دست ءَ اِنت یا گوں ملایے ءَ سور کنگ ءَ بھشت رس اِیت گڑا من ءَ آ بھشت ءَ نہ لوٹ ایت ءُ واجہ ھدا ءَ را آ بھشت ماپ اِنت پرچاکہ گوں ملایے ءَ سور ءِ مانا دوزہ ءِ مانا یک اِنت”.
آ سک دگہ وڑ اَت گڑا من کندگے جت ءُ جُست کرت” گڑا تو پکا چو منیگ ءَ دوزہ روگ ءَ دلمانگ ئے، گڑا تو گوں چونینے ءَ سور کنگ لوٹ ئے باریں “؟ من ءَ بس سمل جُست کنگی اَت باریں چونیں ھیال ءِ جنکے ءُ پد ءَ آئی ءَ را گوں من مھر ھست یا نا؟
آئی ءَ کندگے جت ءُ پسہ دات” من گوں تئی وڑیں شوکیں بچکے ءَ سور کنگ لوٹ آں، انچوش کہ تو ئے ءُ تئی ریش اَنت بس ھمے وڑینے بہ بیت”.
من گپ ءِ دیم ءَ برگ ءِ ھاتر ءَ پد ءَ جَست کرت” تو مردم ھلاس کرتگ اَنت کہ منی وڑینے ءَ گوں سور کن ئے، منی وڑیں بچک ترا ھر دمک ءُ دراں دست کپ اِیت، تو باندا کائد آباد ءَ بیا ترا من یکے نا ھزار وتی وڑیں پیشدار آں بس یکے پہ وت گِچین کن”.
من کہ چوش گوشت گڑا آئی ءَ گیش کندگ بنا کرت ءُ پسہ دات” سکی زاناں من دلوتے آں کہ تو من ءَ بازار ءَ تاچین ئے کہ یکے من ءَ وتی بہ کنت؟ تو یک نیمگے ءَ گنوکے ئے ءُ دومی نیمگ ءَ بُدّوے ئے”.
من پسہ دات” من وَ ترا سوجے دات کہ منی وڑیں سک باز اِنت اے وَ گنوکی ءِ گپے نہ اِنت ابدال”.
آئی ءَ پسہ دات” تو منی یک گپے سمجگ ءَ نہ ئے، پمیشکا ترا من بُدّو ءُ گنوک گوش آں”.
من کندگے جت ءُ پسہ دات” من سمجگ ءَ آں کہ ترا منی وڑیں بچکے چارگ ءُ گوں آئی ءَ سور کنگی اِنت، من پمیشکا ترا مدت کنگ لوٹ آں، من کہ نیکیں کارے پہ تو کنگ لوٹ آں پمیشکا تو من ءَ برے یک نامے دے ئے ھاں!”.
آئی ءَ پسہ دات” اے گپ ءَ بل دگہ ھال کن باریں ترا چونیں جنک دوست بیت”؟
من کندگے جت ءُ پسہ دات” من ءَ دگہ چیز ءَ گوں کار نیست کہ چونینے بیت بلے تئی وڑیں ھورے بہ بیت”.
آئی ءَ مزنیں کندگے جت ءُ گوشت” سکی، آئی ءَ کہ منی نام گپت ءُ گپ ءِ دیم ءَ برگ ءَ اَت کہ آئی بان ءِ دَر ءَ توار ءُ آئی ءَ یکدَم پون کَٹ کرت”.
روان اِنت
